Του Πέτρου Τρουπιώτη
Οι παλαιότεροι θα θυμάστε
την λογική του λεωφορείου , που λέγαμε εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 70 και στις
αρχές της επόμενης, την λογική που συμπυκνωνόταν στην φράση προς τον τότε υπάρχοντα εισπράκτορα «μπήκαμε ,
κλείσε δεν χωράει άλλος»…
Η λογική του δικού μας
βολέματος και από εκεί και περά δεν μας νοιάζει τι θα γίνει με όλους τους άλλους.
Αρκεί εμείς να κάνουμε την δουλειά μας, να εξυπηρετηθούμε, γενικώς να ρυθμίσουμε
το δικό μας θέμα, αδιαφορώντας για όλους τους άλλους και τις επιπτώσεις των ......ενεργειών
μας σε άλλους.
Το « φύγε» που ακουγόταν ως προτροπή
προς τον οδηγό από όσους ήταν μέσα στο λεωφορείο,
όταν πλησίαζε σε στάση ( όπου περίμενε και πολύς κόσμος) , μόνον και μόνον για
να μην ξεβολευτούν όσοι ήταν μέσα στο λεωφορείο, κυριάρχησε τα επόμενα χρονιά
σε όλη την χώρα. Παντού.
Και δυστυχώς, ακόμα και σήμερα στην κατάσταση
που βρίσκεται η χώρα, με τις σημαντικές αλλαγές που πρέπει να κάνει , αυτό το κλίμα
που συμπυκνώνεται σε εκείνο το « φύγε» προς τον οδηγό του λεωφορείου, είναι ακόμα , ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα για
την χώρα. Ένα πρόβλημα που εμποδίζει την αλλαγή , την γρήγορη μάλιστα αλλαγή,
που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία.
Την νοοτροπία αυτή την βλέπουμε κάθε μέρα γύρω
μας. Σε κάθε αλλαγή που προωθείται , βλέπουμε την αντίδραση από αυτή την νοοτροπία.
Στις αλλαγές στο δημόσιο για παράδειγμα. Όλοι διαμαρτύρονται για την κακή
του λειτουργιά. Ακόμα και οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Μόλις όμως πει κανείς
ότι πρέπει να φύγουν όσοι δεν κάνουν την δουλειά τους, δεν έχουν τα προσόντα
που χρειάζεται , μπήκαν με πλαστά χαρτιά κλπ, αμέσως υπάρχει η αντίδραση.
Να μην αλλάξει τίποτε. Κι ας είναι να μπουν στην θέση τους νέοι υπάλληλοι,
με προσόντα. Όχι να μείνουν όλοι όσοι είναι σήμερα (ακόμα και οι παρανόμως διορισθέντες)
και οι αλλαγές από εδώ και πέρα. Να αφορούν κάποιους άλλους.
Στην εκπαίδευση. Να μην αλλάξει κανένα σχολείο
έδρα, να μην πάρει κανείς εκπαιδευτικός μετάθεση , να μην υπάρξει καμία αξιολόγηση.
Όσοι είναι να μείνουν στις θέσεις τους και από εδώ και περά οι αλλαγές.
Τώρα πρόσφατα, ακόμα και στο θέμα
των λαϊκών αγορών. Να μην υπάρξει κανένας διαχωρισμός έμπορων και παραγώγων, να
μην αλλάξει τίποτε, όσοι έχουν πάρει τις καλές θέσεις να μείνουν στις θέσεις τους
και η κλήρωση να ισχύει μόνον για τους επομένους…
Γενικά δηλαδή υπάρχει η νοοτροπία, του όσοι είμαστε
μέσα, άσχετα με το πώς μπήκαμε, άσχετα με το αν κάνουμε για την δουλειά, άσχετα
με το αν έχουμε τα προσόντα, να μείνουμε στην θέση μας.
Όλοι οι μέσα λοιπόν , οι προνομιούχοι
με κάποιο τρόπο της κοινωνίας, να μείνουν
υποστούν καμία αλλαγή. Να μείνουν όλα όπως είναι.
Και το χειρότερο είναι ότι όχι μόνον υπάρχουν κόμματα
που υποστηρίζουν αυτή την λογική και σταματούν (με τον ένα η τον άλλο τρόπο) τις
αλλαγές, άλλα και ότι χαρακτηρίζουν την λογική αυτή «προοδευτική».
Δηλαδή την επιτομή της συντήρησης, την επιτομή
της αναξιοκρατίας την χαρακτηρίζουν «προοδευτική» γιατί αυτό «πουλάει». Γιατί αυτό
φέρνει ψήφους.
Μόνον που δεν αντιλαμβάνονται ότι με
τέτοιες λογικές, το «λεωφορείο» θα «καθίσει» στα λάστιχα του, δεν θα κινείται
και έτσι θα χάσουν όλοι…
Και κυρίως αυτοί που δεν είχαν ποτέ
την ευκαιρία να δείξουν τι αξίζουν και οι νέοι…
Ε, αυτό σίγουρα δεν είναι προοδευτικό…
ptroupiotis@yahoo.gr