Η επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα ήταν... θρίαμβος: πήρε τις φωτογραφίες της κάτω από την Ακρόπολη για να επενδύσει το δικό της προεκλογικό «success story» για την ελληνική «διάσωση». Πίσω της δεν άφησε πολιτικά δώρα, αλλά κατήφεια, η οποία αποτυπώθηκε μεγαλοπρεπώς στην......
κραυγαλέα αμηχανία της προπαγάνδας των «οκτώ».
Επιπλέον άφησε πίσω της την ολοκλήρωση μιας πολιτικής χρεοκοπίας. Ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Οικονομικών και όλα, χωρίς εξαίρεση, τα μιντιακά λιβανιστήρια, που σήμερα καταγγέλλουν κάθε αίτημα για μείωση του χρέους σαν... «επιστροφή στη χρεοκοπία», πριν από λίγους μόλις μήνες ορκίζονταν σε αυτό ακριβώς: μια πραγματική μείωση του χρέους. Πόσοι όμως το θυμούνται μέσα στον ορυμαγδό της αδίστακτης παραπληροφόρησης;
Τελικά όσοι - βλακωδώς - έλπιζαν σε κάτι καλύτερο άκου- σαν την καγκελάριο να μην δεσμεύεται σε μια, οποιαδήποτε, «λύση για το χρέος». Την άκουσαν, αντιθέτως, να επαναλαμβάνει - ελάχιστα κομψότερα - το κυνικό εκείνο «Κουράγιο Έλληνες» του Όλι Ρεν.
Αμέσως μετά την αναχώρησή της ουκ ολίγοι διεθνείς παράγοντες - εκπρόσωποι των δανειστών και ΜΜΕ - φρόντισαν να προδιαγράψουν την ήδη γνωστή προοπτική: νέο δάνειο, νέο μνημόνιο. Ο Σαμαράς υποχρεώθηκε, εκνευρισμένος, να παραδεχτεί ότι συνεχίζει χωρίς να σκέπτεται ούτε καν τις... εκλογές, διαψεύδοντας τον μιντιακό μύθο ότι διατηρεί, πλήρης ισχύος, την πολιτική πρωτοβουλία. Ο Στουρνάρας αναγκάστηκε να δηλώσει - αν βεβαίως λέει την αλήθεια! - ότι παραμένει ΥΠΟΙΚ απαρνούμενος το... όνειρό του να μεταπηδήσει στη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος.
Από την άλλη πλευρά, η αξιωματική αντιπολίτευση διεκδικεί στην ευρωκάλπη το προβάδισμα. Αν δεν τα καταφέρει, η αποσύνθεση - δεδομένης της κατάστασης των άλλων «συστημικών» κομμάτων - ενδέχεται να απειλήσει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Αλλωστε η οικονομική και κοινωνική καταστροφή - η κάθοδος προς τον «πάτο», κατά Ράιχενμπαχ - δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.
Καθώς στο πολιτικό μας θερμοκήπιο ανθούν ήδη οι ναζί και οι απολίτικοι μαϊντανοί, η κοινωνική κρίση ενδέχεται να μετατραπεί σε πολιτική διάλυση. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει την ιστορική ευκαιρία να πείσει ως εναλλακτική λύση, τότε η πολιτική θα συντριβεί - και θα ηττηθούν μακροπρόθεσμα ακόμη και οι αντίπαλοί του. Πόσοι και ποιοι αντιλαμβάνονται το βάρος της ευθύνης τους μένει να αποδειχθεί...