Αργεί το κόμμα που θα αντικαταστήσει το παρελθόν ΠΑΣΟΚ

Eνα ΠΑΣΟΚ που ψυχορραγεί πολιτικά - από το 44% του 2009 στο 13% του Μαΐου του 2012 και στο 12% του Ιουνίου του 2012, με σίγουρο το μονοψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές του φετινού Μαΐου. Αυτές οι ευρωεκλογές ενδέχεται να εκδώσουν το πιστοποιητικό πολιτικού θανάτου του κάποτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, το οποίο εκπροσώπησε χωρίς ανταγωνιστή την ελληνική Κεντροαριστερά επί σχεδόν σαράντα χρόνια - λίγο μετά τις βουλευτικές εκλογές του............
1977, συγκεκριμένα.

Το παταγωδώς αποτυχόν εγχείρημα των «58» που σκόρπισαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και το ευρισκόμενο σε εξέλιξη πείραμα με το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη επιτείνουν τον κίνδυνο πολιτικού εξοβελισμού του ΠΑΣΟΚ από την κεντρική πολιτική σκηνή. Το πρόβλημα για το σύστημα δεν είναι φυσικά ο ενδεχόμενος επιθανάτιος ρόγχος του ενός ή του άλλου κομματικού μηχανισμού. Ολα τα κόμματα έχουν αρχή και τέλος, αυτό δεν συνιστά καν θέμα συζήτησης. Συνήθως όμως όταν ένα κόμμα εκλείπει, αντικαθίσταται αμέσως από άλλο κόμμα που κινείται στο ίδιο γενικά ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο. Το νέο κόμμα είναι περισσότερο ή λιγότερο ριζοσπαστικό ή συντηρητικό, προσαρμοσμένο σαφώς καλύτερα από το προηγούμενο στις ανάγκες της εποχής και στις διαθέσεις των ψηφοφόρων.

Είναι η πρώτη φορά σήμερα που ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη καταρρεύσει και οδεύει προς το αναπότρεπτο τέλος του, δεν έχει εμφανιστεί το κεντροαριστερό κόμμα που θα το αντικαταστήσει. Αυτό συνιστά παράγοντα αποσταθεροποίησης του υφιστάμενου πολιτικού σκηνικού. Πόσω μάλλον που δεν αποκλείεται καθόλου τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στις 25 Μαΐου να σηματοδοτήσουν την ακόμη βιαιότερη μονιμοποίηση της κρίσης και στον άλλο πόλο του συστήματος, εκείνον της Δεξιάς, ο οποίος είναι ήδη τριχοτομημένος στη ΝΔ, στους Ανεξάρτητους Ελληνες και στη Χρυσή Αυγή. Το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη πάντως -για να επιστρέψουμε στην Κεντροαριστερά- δεν πείθει απολύτως κανέναν ότι μπορεί να υποκαταστήσει και να διαδεχθεί το ΠΑΣΟΚ. Μετά μάλιστα και την αρχική άρνηση του ιδρυτή του κόμματος αυτού να κατέλθει υποψήφιος για ευρωβουλευτική έδρα, το «Ποτάμι» πρέπει πρώτα πρώτα να πείσει ότι είναι σε θέση να υπερβεί το όριο του 3%.

Εστω και στις ευρωεκλογές, προκειμένου να εμφανιστεί ότι όντως έχει τη δυνατότητα εξασφάλισης κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης στις βουλευτικές εκλογές που θα ακολουθήσουν τις ευρωεκλογές. Ανεξαρτήτως της τεράστιας προβολής που απολαμβάνει, το «Ποτάμι» ξεκινά από πολύ χαμηλά, κυριολεκτικά από μηδενική βάση.

Τα πρώτα πρόσωπα που εμφανίστηκαν να το στηρίζουν δεν προκάλεσαν εντύπωση στον ελληνικό λαό. Σε καμία περίπτωση δεν το «απογείωσαν» από πλευράς πολιτικής, πόσω μάλλον εκλογικής απήχησης. Μοναδικός πόλος έλξης στο κόμμα αυτό είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης και κανένας άλλος μέχρι στιγμής. Ετσι, αν δεν λάβει μέρος ο ίδιος ως υποψήφιος στις ευρωεκλογές, θα εκπλαγούμε ειλικρινά αν το ποσοστό του κόμματος αυτού είναι υποτυπωδώς ελπιδοφόρο για τις προοπτικές του. Σε λιγότερο από τρεις μήνες άλλωστε θα έχουμε στα χέρια μας εκλογικά αποτελέσματα, οπότε κάθε είδους υποθέσεις και εικασίες θα περιττεύουν. Ο καταποντισμός του ΠΑΣΟΚ όμως και η διάλυση των «58» μάς έχουν οδηγήσει πέραν των άλλων και σε μια θεμελιώδη παρατήρηση: δεν είναι δυνατόν κάθε προσπάθεια δημιουργίας νέων κεντροαριστερών κομμάτων να είναι εξαρχής εγκλωβισμένη στη μνημονιακή πολιτική!

Ο όλεθρος που έχουν επιφέρει στους Ελληνες τα μνημόνια προοιωνίζεται την αποτυχία και των νέων κομματικών μορφωμάτων που υποστηρίζουν τη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής.Είναι πραγματικά παράλογο να μην επιχειρείται, με δογματική εμμονή, η δημιουργία κάποιου κεντροαριστερού μορφώματος σε αντιμνημονιακή βάση. Η προσπάθεια εξαπάτησης του ελληνικού λαού σε αυτό το θέμα αποκλείεται να αποδώσει, όσα τρικ και αν χρησιμοποιηθούν. Θα υπενθυμίσουμε απλώς τη φαιδρότητα δήθεν δημοσκοπήσεων, οι οποίες έδιναν από... 15% και πάνω στους «58», οι οποίοι διαλύθηκαν! Δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα να πλειοψηφήσουν αθροιστικά τα μνημονιακά κόμματα έστω και στις ευρωεκλογές, αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν και να το κατανοήσουν όσοι κινούν τα νήματα. Η αποσταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού θα είναι πλήρης με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του Μαΐου, αν δεν το καταλάβουν. Είναι αμφίβολο μάλιστα αν έχουν ακόμη τον χρόνο να αποτρέψουν την αποσταθεροποίηση αυτή.