H πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης με αφορμή αφενός το απόλυτο αδιέξοδο στην οικονομία και τα νέα οικονομικά μέτρα που αναμένται να ληφθούν, και τα ζητήματα δημοκρατίας που έχουν ανακύψει με κορωνίδα την επέμβαση των ΜΑΤ στην ΕΡΤ, κρίθηκε απόλυτα αναγκαία ως «απόδειξη ευθύνης της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέναντι στον ελληνικό λαό»...
Ο αντίλογος ήταν εξίσου δυναμικός. «Αν όχι τώρα πότε;» φέρεται να ειπώθηκε απο κοινοβουλευτικό στέλεχος που συμμετείχε στην συνεδρίαση του προεδρείου της κοινοβουλευτικής ομάδας (για την ιστορία συμμετέχουν οι τρεις κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, ο γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας και ο επι του τύπου εκπρόσωπος του κόμματος), συντασσόμενος με την πρόταση του προέδρου. Η "ανάλυση" του προέδρου περιελάμβανε δύο παραμέτρους:
* πρώτη: θα αποκαλυφθεί πλήρως η συμπόρευση του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. και θα επιτευχθεί ο διττός στόχος, να εκτεθεί πολιτικά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό σχίσμα στην εναπομείνουσα εκλογική βάση, αλλά και ενδεχομένως στη κοινοβουλευτική του ομάδα. Ταυτόχρονα δε να υποχρεωθεί ο Α. Σαμαράς να στηρίξει τον "συνεταίρο" του, ειδικά σε θέματα όπως τα ναυπηγεία, δημιουργώντας τουλάχιστον ηθικό και ενδεχομένως πολιτικό θέμα στη λειτουργία της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ν.Δ.
* η δεύτερη: Να φέρει σε δύσκολη θέση τόσο τη ΔΗΜΑΡ όσο και το ΚΚΕ που θα κληθούν να "διαλέξουν"στρατόπεδο. Η να στηρίξουν την πρόταση μομφής ή να εκτεθούν επιλέγοντας "διαφορετικό δρόμο" στη ψηφοφορίας. Εκτιμάται ότι οι ΑΝ.ΕΛ θα στηρίξουν την πρόταση, ενω αυτή που θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα είναι η Χρυσή Αυγή, αφου θα πιεσθεί σε ζητήμτα Δημοκρατίας.
Οπως έλεγαν συνεργάτες του Α. Τσίπρα «το επόμενο εξάμηνο θα έχουμε εκλογές, αρα γιατί να περιμένουμε καταλληλότερη στιγμή;» και προέβλεπαν «ακόμα και αν καταψηφιστεί η πρότασή μας, θα είμαστε δικαιωμένοι απέναντι στην ελληνική κοινωνία". Εξάλλου μια "αριστερή αντιπολίτευση δεν μπορεί να λειτουργεί με όρους κοινοβουλευτικών σκοπιμοτήτων».