Ο Σαμαράς επιχειρεί να στήσει σκηνικό διαπραγμάτευσης με τους δανειστές εκλιπαρώντας για την αποφυγή πρόσθετων μέτρων χωρίς στην πραγματικότητα να αλλάζει την πολιτική της σκληρής λιτότητας.
Η κυβέρνησή του αποσταθεροποιείται καθώς τα στηρίγματα στα οποία προσέδεσε τη χώρα, όπως η Μέρκελ, μεταθέτουν τη συζήτηση περί του ελληνικού χρέος για μετά τις ευρωεκλογές, λόγω του φόβου ενίσχυσης των ευρωσκεπτικιστών.
Στο εσωτερικό τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, αφού η οικονομία συνθλίβεται και οι πολίτες ασφυκτιούν από τις πολιτικές του Μνημονίου, με συνέπεια να είναι στον αέρα η επίτευξη των μνημονιακών δεσμεύσεων, που προβλέπουν επιπλέον φόρους και περικοπές στην υγεία και την ασφάλιση, όπως φαίνεται στον προϋπολογισμό του 2014.
Η κυβέρνηση Σαμαρά αποσταθεροποιείται κι από τις ενδοκυβερνητικές τριβές, που δεν αποκλείουν ατύχημα, παρ' ότι το γνωστό σύστημα της μιντιακής και τραπεζικής διαπλοκής την στηρίζει με κάθε τρόπο βαπτίζοντας ως δήθεν διαρθρωτικά μέτρα τις συνεχείς περικοπές στην υγεία, τα ασφαλιστικά ταμεία και την παιδεία.