(Ή έστω σήτας) Ας το παίξω δικηγόρος του διαβόλου κι ας παραδεχτώ πως δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να συνδέει τη Χρυσή Αυγή με το οργανωμένο έγκλημα. Ότι ο Ρουπακιάς σκότωσε τον Παύλο Φύσσα γιατί… έτσι. Ότι ο Λαγός και ο Πατέλης δεν έχουν καμιά σχέση τόσο με τον δολοφόνο, όσο και με τη δολοφονία. Ότι οι μάρτυρες κατηγορίας είναι ψεύτικοι. Ότι τα ευρήματα στα σπίτια των χρυσαυγιτών είναι προϊόντα ραδιουργίας της αστυνομίας και της κυβέρνησης...Αφού απέρριψαν όλα αυτά στις απολογίες τους ο Κασιδιάρης, ο Μιχαλολιάκος και ο Παναγιώταρος, δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω. Τα φρονήματά τους όμως, πως μπορώ να κάνω ότι δεν τα βλέπω; Πως μπορώ να πιστέψω ότι ο Μιχαλολιάκος που έγραφε ύμνους για τον Χίτλερ, χαιρέτισε τόσες φορές ναζιστικά δημόσια, φώναξε «Ζήτω η νίκη» μπροστά στο πλήθος και τα ΜΜΕ, δεν είναι ναζιστής;
Πως μπορώ να πιστέψω ότι ο Κασιδιάρης που ισχυρίζεται ότι η ιστορία δεν έχει κρίνει ακόμα τον Χίτλερ, δεν είναι ναζιστής; Ο Παππάς –προς τιμήν του- εδώ δεν υποκρίνεται. Περήφανα αναφέρει στο site του ότι είναι γιος συνεργάτη του Παπαδόπουλου. Περήφανα χαιρετάει ναζιστικά έξω από τη ΓΑΔΑ και περήφανα ανεμίζει σημαία της χούντας. Παρόλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι που τους ψηφίζουν: Αυτοί της χαμηλότερης νοητικής βαθμίδας του ανθρώπινου είδους.
