Τα παιδιά ήταν μαυρισμένα από το καλοκαίρι και "σπαστικώς" ζωηρά . Μου 'ρχόταν να τα.......
πνίξω όλα μαζί.!
Για να προάγω την επικοινωνία , διότι είναι πολύ κουραστικό και να τα αφήσεις και ελεύθερα, μπορούν να σου διαλύσουν το κεφάλι , τους έκανα μία ερώτηση χαλαρή:
- Πως περάσατε το καλοκαίρι;
-Κύριε κάνει πολύ ζέστη να πάω λίγο έξω να πάρω λίγο αέρα;
- Να πας!
Στην τάξη κάτι λέει κάποιος και γελάνε δυνατά!
- Σσσσσστττ
(Σωπαίνουν για ένα δευτερόλεπτο)
-Πως περάσατε το καλοκαίρι;
-Κύριε να πάω τουαλέτα;
-Όχι!
- Γιατί κύριε; Δε μπορώ αλήθεια σας λέω...
-Ανασηκώνω τα φρύδια για να πω όχι
- Σας παρακαλώ κύριε θα τα κάνω πάνω μου! (Γελάνε στην τάξη. Εγώ μπαρούτι, αλλά συγκρατούμαι)
-Πήγαινε!
-Παιδιά κάντε λίγο ησυχία , λίγο ησυχία! (Βρίσκονται σε μία τρομερή υπερκινητικότητα, σηκώνονται κάθονται , πειράζονται , στριγγλίζουν, γελάνε, έρχονται προς την έδρα να κοιτάξουν τι γράφω.
Για να καταλάβετε καλύτερα την κατάσταση, φανταστείτε το νερό που βράζει στην κατσαρόλα!)
-Κύριε.....
-Οχι!
-Γιάννη μπορείς να σταματήσεις λίγο ( πειράζει μία συμμαθήτριά του και αυτή κακαρίζει!)
-(Με κοιτάει γελώντας !).Εσείς κύριε που πήγατε το καλοκαίρι;
-Σέριφο
-Να πάω να πιω νερό σήμερα κάνει πολύ ζέστη εδώ μέσα, έχει στεγνώσει το στόμα μου.
- Ρε παιδιά σα μωρά κάνετε!
- Χα χα χα χα
-Σσσσσσσσττττττ , λίγο ησυχίααααααα! (Αδρεναλίνη κάργα!)
- (Συνεχίζω) Για τι θέλετε να μιλήσουμε σήμερα; (Στον κόσμο τους αυτά! καμία ανταπόκριση. Συνεχίζουν απτόητα , πειράζονται , μιλάνε , γελάνε!)
Τα αφήνω τελικά ελεύθερα να κάνουν ότι γουστάρουν και περιμένω να χτυπήσει το κουδούνι. Πέντε λεπτά θέλει για να χτυπήσει και μου φαίνεται αιώνας!
-Κύριε να βγούμε ;
- Μόλις χτυπήσει.
-Σιγά κύριε αφού δεν κάνουμε μάθημα!
- Να κάνουμε τότε!
- Πέντε λεπτά κύριε μείνανε δε προλαβαίνουμε.
- Ελάτε κύριε αφήστε μας (όλοι μαζί χορωδία.)
- Βγείτε!
Τους βγάζω νωρίτερα και ήδη αισθάνομαι ανακούφιση . Έχω όμως άλλη μία ώρα μαζί τους. Κατάθλιψη. Ενοχές!
Δεν μπόρεσα να είμαι ο καθηγητής που ήθελα , ίσως από τη δικιά μου αρνητική αρχική προκατάληψη.
Ίσως γιατί το σχολείο είναι τόσο βαρετό και τόσο συστημικό , που ενστικτωδώς οι μαθητές αντιδράν στη βλακεία.
Μα πως τα καταφέρνει ο πρωταγωνιστής στο κύκλο των χαμένων ποιητών;
Μα πως να πω στους μαθητές εκείνα τα σοφά λόγια για να τους μαγέψω;
Προς στιγμή μου φαίνεται μόνο ότι τους αναστατώνω. Μάλλον προσπαθούν να δούνε τα όρια μου!
Μήπως δεν τα αγαπάω όσο πρέπει;
Ουφ!!
Και ήρθε ή δεύτερη ώρα. να μπω στο τμήμα. Σκεφτόμουν μήπως να τους έδειχνα κανένα εκπαιδευτικό video ή μήπως να συζητούσαμε για την ειδικότητα που διάλεξε ο καθένας. Τελικά λόγω της πολιτικής αναστάτωσης που ζούμε σήμερα, τους έκανα την εξής ερώτηση:
-Θέλετε να συζητήσουμε πως βλέπετε τις αλλαγές στη παιδεία, την οικονομική κρίση και γενικά αυτό που συμβαίνει;
Η απαντήσεις τους δε μπορώ να πω ότι με ικανοποίησαν, και είναι και ο λόγος που γράφω το συγκεκριμένο Post!
Παραθέτω το ρεζουμέ της συζήτησης (Μη φανταστείτε ότι κάνανε ησυχία όμως , μιλάγαμε μέσα από γέλια , στριγκλιές και ατέλειωτο σούσουρο!)
Απ1: Κύριε είναι καλό αυτό που μας κάνουν, γιατί ήμασταν μπάχαλο και πρέπει να περιμένουμε για να δούμε αποτελέσματα.
Απ2: Κύριε δε θα βγάλουμε εμείς το φίδι από την τρύπα, από εμάς περιμένετε την επανάσταση;
Απ3: Κύριε εγώ νομίζω ότι κρίση υπάρχει επειδή μας το λέει το Μέγκα , λεφτά υπάρχουν!
Απ4: Η κρίση υπάρχει από τους πολλούς δημοσίους και από αυτούς που δεν πλήρωναν στην εφορία.
Απ5: Εμείς μια δουλειά να έχουμε και είμαστε ευχαριστημένοι!! Ακόμα και 100 ευρώ να μου δίνανε θα πήγαινα.
Αυτά απάντησαν οι μαθητές! Οι συγκεκριμένοι.
Είναι άραγε μειοψηφία; Ή έχουν ήδη διαμορφωθεί οι νέοι δούλοι, έτοιμοι για το σύστημα;
Είναι η νέα γενιά των συμβιβασμένων;
Απεργία λοιπόν από Δευτέρα και απορώ μετά την απεργία τι;
(Σε όσους φαίνεται υπερβολική η συμπεριφορά των μαθητών , έχω να πω, είναι συνηθισμένη αυτή η κατάσταση σε κάποια τμήματα των ΕΠΑΛ!)
Ο μπρακατσούλας
Τα παιδιά ήταν μαυρισμένα από το καλοκαίρι και "σπαστικώς" ζωηρά . Μου 'ρχόταν να τα.......
πνίξω όλα μαζί.!
πνίξω όλα μαζί.!
Για να προάγω την επικοινωνία , διότι είναι πολύ κουραστικό και να τα αφήσεις και ελεύθερα, μπορούν να σου διαλύσουν το κεφάλι , τους έκανα μία ερώτηση χαλαρή:
- Πως περάσατε το καλοκαίρι;
-Κύριε κάνει πολύ ζέστη να πάω λίγο έξω να πάρω λίγο αέρα;
- Να πας!
Στην τάξη κάτι λέει κάποιος και γελάνε δυνατά!
- Σσσσσστττ
(Σωπαίνουν για ένα δευτερόλεπτο)
-Πως περάσατε το καλοκαίρι;
-Κύριε να πάω τουαλέτα;
-Όχι!
- Γιατί κύριε; Δε μπορώ αλήθεια σας λέω...
-Ανασηκώνω τα φρύδια για να πω όχι
- Σας παρακαλώ κύριε θα τα κάνω πάνω μου! (Γελάνε στην τάξη. Εγώ μπαρούτι, αλλά συγκρατούμαι)
-Πήγαινε!
-Παιδιά κάντε λίγο ησυχία , λίγο ησυχία! (Βρίσκονται σε μία τρομερή υπερκινητικότητα, σηκώνονται κάθονται , πειράζονται , στριγγλίζουν, γελάνε, έρχονται προς την έδρα να κοιτάξουν τι γράφω.
Για να καταλάβετε καλύτερα την κατάσταση, φανταστείτε το νερό που βράζει στην κατσαρόλα!)
-Κύριε.....
-Οχι!
-Γιάννη μπορείς να σταματήσεις λίγο ( πειράζει μία συμμαθήτριά του και αυτή κακαρίζει!)
-(Με κοιτάει γελώντας !).Εσείς κύριε που πήγατε το καλοκαίρι;
-Σέριφο
-Να πάω να πιω νερό σήμερα κάνει πολύ ζέστη εδώ μέσα, έχει στεγνώσει το στόμα μου.
- Ρε παιδιά σα μωρά κάνετε!
- Χα χα χα χα
-Σσσσσσσσττττττ , λίγο ησυχίααααααα! (Αδρεναλίνη κάργα!)
- (Συνεχίζω) Για τι θέλετε να μιλήσουμε σήμερα; (Στον κόσμο τους αυτά! καμία ανταπόκριση. Συνεχίζουν απτόητα , πειράζονται , μιλάνε , γελάνε!)
Τα αφήνω τελικά ελεύθερα να κάνουν ότι γουστάρουν και περιμένω να χτυπήσει το κουδούνι. Πέντε λεπτά θέλει για να χτυπήσει και μου φαίνεται αιώνας!
-Κύριε να βγούμε ;
- Μόλις χτυπήσει.
-Σιγά κύριε αφού δεν κάνουμε μάθημα!
- Να κάνουμε τότε!
- Πέντε λεπτά κύριε μείνανε δε προλαβαίνουμε.
- Ελάτε κύριε αφήστε μας (όλοι μαζί χορωδία.)
- Βγείτε!
Τους βγάζω νωρίτερα και ήδη αισθάνομαι ανακούφιση . Έχω όμως άλλη μία ώρα μαζί τους. Κατάθλιψη. Ενοχές!
Δεν μπόρεσα να είμαι ο καθηγητής που ήθελα , ίσως από τη δικιά μου αρνητική αρχική προκατάληψη.
Ίσως γιατί το σχολείο είναι τόσο βαρετό και τόσο συστημικό , που ενστικτωδώς οι μαθητές αντιδράν στη βλακεία.
Μα πως τα καταφέρνει ο πρωταγωνιστής στο κύκλο των χαμένων ποιητών;
Μα πως να πω στους μαθητές εκείνα τα σοφά λόγια για να τους μαγέψω;
Προς στιγμή μου φαίνεται μόνο ότι τους αναστατώνω. Μάλλον προσπαθούν να δούνε τα όρια μου!
Μήπως δεν τα αγαπάω όσο πρέπει;
Ουφ!!
Και ήρθε ή δεύτερη ώρα. να μπω στο τμήμα. Σκεφτόμουν μήπως να τους έδειχνα κανένα εκπαιδευτικό video ή μήπως να συζητούσαμε για την ειδικότητα που διάλεξε ο καθένας. Τελικά λόγω της πολιτικής αναστάτωσης που ζούμε σήμερα, τους έκανα την εξής ερώτηση:
-Θέλετε να συζητήσουμε πως βλέπετε τις αλλαγές στη παιδεία, την οικονομική κρίση και γενικά αυτό που συμβαίνει;
Η απαντήσεις τους δε μπορώ να πω ότι με ικανοποίησαν, και είναι και ο λόγος που γράφω το συγκεκριμένο Post!
Παραθέτω το ρεζουμέ της συζήτησης (Μη φανταστείτε ότι κάνανε ησυχία όμως , μιλάγαμε μέσα από γέλια , στριγκλιές και ατέλειωτο σούσουρο!)
Απ1: Κύριε είναι καλό αυτό που μας κάνουν, γιατί ήμασταν μπάχαλο και πρέπει να περιμένουμε για να δούμε αποτελέσματα.
Απ2: Κύριε δε θα βγάλουμε εμείς το φίδι από την τρύπα, από εμάς περιμένετε την επανάσταση;
Απ3: Κύριε εγώ νομίζω ότι κρίση υπάρχει επειδή μας το λέει το Μέγκα , λεφτά υπάρχουν!
Απ4: Η κρίση υπάρχει από τους πολλούς δημοσίους και από αυτούς που δεν πλήρωναν στην εφορία.
Απ5: Εμείς μια δουλειά να έχουμε και είμαστε ευχαριστημένοι!! Ακόμα και 100 ευρώ να μου δίνανε θα πήγαινα.
Αυτά απάντησαν οι μαθητές! Οι συγκεκριμένοι.
Είναι άραγε μειοψηφία; Ή έχουν ήδη διαμορφωθεί οι νέοι δούλοι, έτοιμοι για το σύστημα;
Είναι η νέα γενιά των συμβιβασμένων;
Απεργία λοιπόν από Δευτέρα και απορώ μετά την απεργία τι;
(Σε όσους φαίνεται υπερβολική η συμπεριφορά των μαθητών , έχω να πω, είναι συνηθισμένη αυτή η κατάσταση σε κάποια τμήματα των ΕΠΑΛ!)
Ο μπρακατσούλας