Χωρίς σχόλια

Σε ένα Δημοτικό Σχολείο κάπου στην Αθήνα,την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς η δασκάλα παίρνει παρουσίες:
-Χακίμ καζάλ αλ νταρουί;
-Παρών.
-Χασάν ντομάν ντα σαρουί;
-Παρών.
-Γιόν κιμ λι γκόνγκ;
-Παρών.
-Σουλειμάν αλη ........
ζαουάχρι;
-Παρών.
-Χατζή λαζά ρουμίχ αλής;
(Τίποτα...)
- Χατζή λαζά ρουμίχ αλής; επαναλαμβάνει η δασκάλα..
(Πάλι τίποτα...)
Εκεί που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα βλέπει δειλά, δειλά, ένα παιδάκι να σηκώνει το χέρι του από την τελευταία σειρά.
- Κυρία, μάλλον εγώ είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι..
Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε..