Γράφει ο Νικολόπουλος Βασίλης
Η ζωή μας έχει γίνει επικίνδυνη.
Παράδειγμα: πόσες φορές σήμερα δεν κόντεψα να πνιγώ!
Και μην αναφέρω τις παρoλίγο πτώσεις μου
Κι έπειτα το τύλιγμα μιας τρίχας στο λαιμό
το δέσιμό της- μπλέξιμο στην λάμπα, κι ιδού το σώμα σου
όρθια λαμπάδα στο κενό
να αιωρείται άψυχο για......
πάντα.
Η ζωή μας σίγουρα είναι πολύ επικίνδυνη τώρα.
Κι ήρωες λογιζόμαστε όλοι εμείς εδώ.
Ο θάνατος μια διαρκής επίθεση των πάντων.
Κάτω απ τη σκόνη, μες το φαγητό
έξω στο κρύο, πάνω στην σκάλα
στο κενό
παραμονεύει αόρατος, καραδοκεί
με σχέδια μυστικά
σ αέρα, γη, νερό μας εκτελεί.
Σίγουρα η ζωή ποτέ δεν ήταν πιο επικίνδυνη.
Κάθε της χτύπος πισώπλατη φθορά.
Μια πανοπλία από συμβουλές. Μα δεν αρκεί.
Κλείσε το ρεύμα, πάρε το παλτό
βλάπτει ο ήλιος, πάλι τρως;
μην βγεις απόψε.
Προσοχή στο φορτηγό!
Θεέ μου! Θεέ μου! Ζω; Ζω;
Πάλι καλά.
Ας πάω να κοιμηθώ.
Άλλη μια μέρα πέρασε. Ζωή σ ευχαριστώ!-Νικολόπουλος Βασίλης