Μας έβαλε και στη θέση μας ο ρώσος πρόξενος. Αν ο διαγωνισμός γίνει λέει με επιχειρηματικά κριτήρια, τότε οι ρώσικες Gazprom και Sintez έχουν καλές πιθανότητες να πάρουν τη ΔΕΠΑ και τον ΔΕΣΦΑ. Το ότι οι συνωμοσιολόγοι έσπευσαν να ερμηνεύσουν ποια είναι η σκοτεινή δύναμη που θα παρέμβει (το ολοφάνερο δηλαδή) είναι ενδεικτικό για το πόσο γελοία είναι η κατάσταση του δημόσιου διαλόγου στην Ελλάδα. Επίσης πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση της χώρας, παρά τις προόδους που έχουν σημειωθεί...Γιατί αν ο διαγωνισμός για τον ΔΕΣΦΑ και τη ΔΕΠΑ γινόταν με γνώμονα τα ελληνικά επιχειρηματικά κριτήρια και συμφέροντα, δεν θα κατακυρωνόταν στη Gazprom. Ο λόγος είναι απλός. Η Ελλάδα πληρώνει την ακριβότερη προ φόρων τιμή για το φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Στη βιομηχανική κατανάλωση, η μέση χονδρική τιμή είναι 5,23 ευρώ την κιλοβατώρα, όταν η Βουλγαρία πληρώνει 3,98 ευρώ.
Προμηθευτής, και στις δύο περιπτώσεις και μάλιστα μέσα από τον ίδιο αγωγό είναι η Gazprom, η οποία διεκδικεί τη ΔΕΠΑ. Γιατί όμως η Ελλάδα πληρώνει τόσο ακριβά το αέριο; Γιατί στη διακρατική συμφωνία που είχε κάνει η Ελλάδα με τη Ρωσία, η τιμή του αερίου ήταν συνδεδεμένη με τις τιμές του πετρελαίου, και αυτή τα τελευταία τέσσερα χρόνια ανέβηκε κατακόρυφα, αν πιστέψει μάλιστα κανείς τα στοιχεία της ΕΕ κατά 85%.
Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση με τη Μόσχα και τη Gazprom, για να αλλάξει αυτό το συμβόλαιο. Είναι εύλογο πάντως το ερώτημα, και αποτελεί μια κρίσιμη παράμετρο στο διαγωνισμό για τη ΔΕΠΑ, κατά πόσον η Gazprom θα είναι διατεθειμένη να ρίξει τις τιμές αν της ανήκει και η εταιρεία εμπορίας.
Με άλλα λόγια ποιος θα κάνει αυτή τη διαπραγμάτευση; Η ΔΕΠΑ που θα ανήκει στη Gazprom, με τη Gazprom και μάλιστα σε όφελος των ελλήνων πελατών τους; Με καθαρά επιχειρηματικά κριτήρια, όπως θα έλεγε και ο ρώσος πρόξενος, θα προτιμούσε να κρατήσει τις σημερινές - εξωφρενικές - τιμές ψηλά για να διατηρήσει ένα υψηλό ποσοστό κέρδους, ο όγκος της ελληνικής αγοράς άλλωστε δεν είναι τεράστιος για να κάνει η κατανάλωση τη διαφορά.
Είναι σαφές λοιπόν ότι η απόφαση να εκχωρηθεί η ΔΕΠΑ στη Gazprom προϋποθέτει και μια πολιτική διαπραγμάτευση που θα καταλήξει σε συμφωνία για τη μείωση της χονδρικής τιμής του φυσικού αερίου στη χώρα, αλλιώς η αποκρατικοποίηση αυτή είναι δώρον άδωρον, αφού τα όποια πρόσκαιρα οφέλη αποδώσει για τα κρατικά ταμεία και το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής, θα εξανεμισθούν από την απώλεια ανταγωνιστικότητας και ενδεχομένως τα λουκέτα που έρχονται σε ενεργοβόρες ελληνικές βιομηχανίες.
Ωστόσο η ελληνική πλευρά έχει δεσμευτεί να πουλήσει και για να πιάσει τους στόχους του προγράμματος πρέπει να πουλήσει και μάλιστα σε καλή τιμή, ώστε να πιάσει τους στόχους του χρόνου. Αυτό οι Ρώσοι το ξέρουν και είναι πολύ σκληροί παίκτες.
Αν η Ελλάδα βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση, καμιά κυβέρνηση με σώας τα φρένας δεν θα προχωρούσε στην αποκρατικοποίηση. Η θέση της χώρας είναι γελοία. Ο μόνος φορέας επιρροής της Ουάσιγκτον με ρόλο στην υπόθεση, δηλαδή το ΔΝΤ, πιέζει αφόρητα να γίνει η ιδιωτικοποίηση ώστε να επιτευχθεί ο στόχος αποκρατικοποιήσεων του 2013.
Πιέζει δηλαδή, όπως έχουν τα πράγματα να πάει η ΔΕΠΑ στους Ρώσους που δίνουν την καλύτερη προσφορά. Και στο τέλος, η κυβέρνηση θα είναι αναγκασμένη να το κάνει, παρά το ότι δεν θέλει να το κάνει και παρά το ότι είναι αμφίβολο ότι θα εξασφαλίσει το μείζον, δηλαδή καλύτερη τιμή στο αέριο. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να γράφουν οι θεράποντες της γεωπολιτικής κατεβατά στις εφημερίδες…