Του Θανάση Νικολαΐδη
ΤΑ φάγαμε, λοιπόν, όλοι μαζί;
Όχι, γιατί οι περισσότεροι δεν μπορούσαν. Μικρό το κουταλάκι τους, και η
κουτάλα στα χεριά των ομορφόπαιδων της εξουσίας. Για ομοβροντία εκκωφαντική που
δεν την ένιωθαν, μπουκωμένοι. Είναι συνένοχος εκείνος που βλέπει και δεν
μιλάει, ωστόσο, είναι δύσκολο. Θα σε ‘ξωπετάξει το κύκλωμα, θα μείνεις μόνος κι
ίσως σου φορτώσουν ό,τι δεν έκανες, βγουν οι ίδιοι λάδι και με λευκά φτερά
στους ώμους.
ΑΦΟΥ, λοιπόν, δεν τα .......
φάγαμε
ισόποσα (κι άλλοι καθόλου), τι μας τρώει και δεν νιώθουμε άνετα; Είχαμε το
Κράτος, είχε αυτό τους «λειτουργούς» του. Τρύπωσε δειλά η διαφθορά κι ύστερα
του ανοίξαμε διάπλατα την πόρτα. Και στήθηκε το οικοδόμημα της γραφειοκρατίας.
Βολικό για τους δημιουργούς του που άρμεγαν τον πολίτη, πριν τους
«προσκυνήσει». Κι έγινε συνένοχος (ο πολίτης), το δίδυμο δυνάμωσε κι έπιασε τις
άκρες μην εισβάλει η κάθαρση.
ΠΕΡΑΣΕ από στάδια η πολιτική
στην Ελλάδα, για να καταντήσουμε εδώ που φτάσαμε. Εναλλάχτηκαν κόμματα (τα
εξής…δύο) στην εξουσία μετά από δεκαετίες δεξιάς μονοκρατορίας. Μας άγγιξε ο
σοσιαλισμός των λόγων που πέθανε νωρίς, για να καταντήσει «σοσιαλισμός» ως
πρακτική και «ιδεολογία». Και φτιάξαμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ένα Κράτος αγνώριστο. Παραμορφωμένο
από τραβολογήματα συμφερόντων, με τα ταμεία με αδειανά από δραστήριους
μακρυχέρηδες.
ΚΙ έγιναν οι οργανισμοί
παραμάγαζα σε χέρια μπακάληδων που σε κλέβουν με λιποβαρή γεμίσματα της
σέσουλας, ενίοτε και στο τεφτέρι. Ταξίδευες με τραίνο κι ήταν ο ΟΣΕ
ελλειμματικός. Τα’ χαν ξοδέψει για λεφούσια ψηφοφόρων «μ’ αεροπλάνα και
βαπόρια». Μέχρι που προκήρυξαν 300 θέσεις διευθυντών(!) αμαξοστοιχίας(!!) τα
καθάρματα, για να διορίσουν τα παιδιά τους.
ΝΑ πάμε στις συγκοινωνίες,
στην Εκπαίδευση ή στο ΕΣΥ; Περιττός κόπος κι όλα όλοι τα ξέρουμε. Και τι απόμεινε; Μόνο να
παραδεχτούμε πως «όλοι μαζί τα φτιάξαμε» και ανάλαβε τις ευθύνες σου. Απλώνεις
το ποδάρι για ένα βήμα μπροστά και με τα ρίσκα του ή συνεχίζεις σημειωτόν, μιαν
απ’ τα ίδια και με τη διαφθορά στο βάθρο, τη γραφειοκρατία ζώσα και σφριγηλή
για μίζα, προμήθεια και φακελάκι;
ΛΕΣ να υπάρχει ελπίδα
«εσωτερική» και δεν τη βλέπουμε; Με συνήθειες και πρακτικές του παρελθόντος που
μας βούλιαξαν; Αν δεν στέργεις στην «εισβολή» των ξένων, όφειλες να’ σαι «αντιστασιακός»
από παλιά. Κι αν ήσουν, δεν θα κλέβανε…καλώδια στην πατρίδα σου,
μετασχηματιστές και σχάρες.
Υπογράψτε, κ. Σαμαρά. Τα πράγματα
χειρότερα δεν γίνονται.