Η συζήτηση στη Βουλή αφορούσε το ενδεχόμενο άρσης ασυλίας του Π.Τατσόπουλου (μετά από μήνυση του Χρ.Παππά και αγωγή ύψους 100.000 ευρώ) για το γεγονός ότι μετά τα επεισόδια τα οποία είχε προκαλέσει η Χρυσή Αυγή στο Χυτήριο τον Οκτώβριο του 2012, προκειμένου να αποτρέψει τη διεξαγωγή της θεατρικής παράστασης Corpus Christi, χαρακτήρισε τους βουλευτές της «νταβατζήδες» (με συνέντευξη στη Lifo)....Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε τον κίνδυνο ποινικοποίησης του πολιτικού λόγου και αντίθετα επικαλέστηκε παλιότερο κείμενο του Χρ.Παππά με το οποίο ο ίδιος υμνούσε τον ναζισμό.
Ο Π.Τατσόπουλος διάβασε στη Βουλή αποσπάσματα από το συγκεκριμένο κείμενο το οποίο είχε δημοσιευτεί στο παρελθόν στο περιοδικό του νεοναζιστικού κόμματος: «Εμείς οι Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές θα σταθούμε προσοχή στην επέτειο της αυτοκτονίας του Χίτλερ και της Εύα Μπράουν χαιρετώντας με τον αιώνιο χαιρετισμό και θα κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή. Στην καρδιά μας φουντώνει η πίστη με τα λόγια του Φύρερ 'σε μια δυο γενιές θα μου αποδοθεί δικαιοσύνη'. Στις καρδιές μας φουντώνει η πίστη στη νίκη. Η νίκη θα είναι δική μας. Ο αγων συνεχίζεται, το μέλλον μας ανήκει». Μεταξύ άλλων χαρακτηριίζει τον Χίτλερ, τον «Φύρερ του γερμανικού Ράιχ», «Οραματιστή της ενωμένης Ευρώπης».
Αμέσως μετά, ο Χρ.Παππάς αποδέχτηκε ότι είναι ο συντάκτης του συγκεκριμένου κειμένου και μάλιστα ευχαρίστησε τον βουλευτή τον ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός ότι «διάβασε γραπτά της νιότης μας». Διαμήνυσε δε ότι «ο εθνικισμός πράγματι είναι η νιότη του κόσμου και στον εθνικισμό ανήκει το μέλλον του κόσμου».
Για την ιστορία, το αίτημα άρσης ασυλίας του Π.Τατσόπουλου απορρίφθηκε, ύστερα από ονομαστική ψηφοφορία.
Η Χρυσή Αυγή διαχωρίζει «τον Έναν από τη μάζα»
Νέα στοιχεία που τεκμηριώνουν τη φιλοναζιστική ιδεολογία της Χρυσής Αυγής προκύπτουν από άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε χθες στην ιστοσελίδα της.
Στο κείμενο με τίτλο, «Η Ιεραρχία ως εγγύηση λειτουργίας ενός οργανισμού», το οποίο χρησιμοποιεί επιλεκτικά στοιχεία από την αρχαία Ελλάδα για να στηρίξει την ιδεολογία του «Ενός», του «Φύρερ», ανάμεσα σε άλλα αναφέρονται τα εξής:
«Ένας άνθρωπος για εμένα αξίζει όσο μύριοι, αν είναι άριστος». Μια φράση που συμπυκνώνει την μεγαλύτερη Αρετή που θα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος σε μια κοινωνία. Να καταφέρνει να διαχωρίσει τον Έναν από την μάζα. Αυτόν που θα «θεοποιήσει» και θα του ‘δώσει’ την Ηγεσία γνωρίζοντας εκ του ασφαλούς ότι υποτάσσεται σε κάτι ανώτερο, ηθικά κυρίως.
Η κατεστημένη προπαγάνδα και μόρφωση κατευθύνει στην άποψη ότι αυτός που θα ηγείται στον εκάστοτε οργανισμό θα πρέπει να είναι «δημοκρατικός», «συμμετοχικός» και άλλα άκρως «προοδευτικά» και τόσο ψεύτικα. Ψεύτικα γιατί το ίδιο το σύστημα έχει αντιληφθεί και γνωρίζει ότι η λειτουργία κάθε οργανισμού, όταν στο μηχανισμό των αποφάσεων υπεισέρχονται περισσότεροι του ενός ή των ολίγων δημιουργούνται εντάσεις, συμμαχίες, ατέρμονες διαδικασίες (και όλα τα υπόλοιπα «καλά» των…. συμμετοχικών διαδικασιών), που καθυστερούν τις αποφάσεις και εν τέλει διαλύουν εσωτερικά την οργάνωση. Ο «δημοκράτης» λοιπόν Περικλής δε δίστασε να εκτελέσει, εξορίσει μέγιστους Έλληνες (Κίμωνας, Θουκυδίδης, Θεμιστοκλής, Φειδίας κ.α.) για να πετύχει το στόχο του, παρά το γεγονός ότι πολλοί από το δήμο διαφωνούσαν μαζί του.
Δεν αποτέλεσε λοιπόν συνειδητή επιλογή του ανθρώπου να πειθαρχεί στον Έναν για χιλιάδες χρόνια..; Ποιος ορίζει ότι οι πλειοψηφίες ή η άποψη τους τέλος πάντων έχουν ΠΑΝΤΑ δίκιο στις επιλογές τους…..; Γιατί να χρειαστεί το άλλοθι της πλειοψηφίας κάθε άνθρωπος που θέλει να εφαρμόσει μια Ιδέα; Γιατί στη «δημοκρατία» που η Ιεραρχία αποστρέφεται μετά βδελυγμίας σε έκτακτες περιπτώσεις, όπως η «κατάσταση πολέμου» το Σύνταγμα καταλήγει στον κάλαθο των αχρήστων και τη θέση του παίρνει ο Ένας;! Αν αυτό δεν είναι η πιο τρανή απόδειξη της αποτυχίας του μοντέλου της «ισότητας» τότε τι άραγε;