Από κλοπές και διαρρήξεις μέχρι βιασμούς, οι σπουδαστές έχουν πολλά να διηγηθούν για τις νύχτες τρόμου στις αφύλακτες φοιτητικές εστίες.
Όσο πρόθυμοι, όμως, είναι να ξετυλίξουν την προσωπική ιστορία τους ή την περιπέτεια που έζησε κάποιος φίλος τους, άλλο τόσο αρνητικοί είναι είναι να καταγγείλουν επώνυμα την ανασφάλεια που νιώθουν ακόμα και μέσα στο ίδιο το δωμάτιό τους...
Η Μαρία Τσολακίδου είναι μία από τις λίγες φοιτήτριες που κινήθηκαν νομικά και κατήγγειλαν την επίθεση που δέχτηκε.
"Ήταν μεσημέρι όταν επέστρεφα στο δωμάτιό μου, έπειτα από μάθημα. Είχα δει ότι με ακολουθούσε κάποιος από τον δρόμο, αλλά δεν τον είδα να μπαίνει στις εστίες.
Λίγη ώρα αργότερα άρχισε να χτυπάει επίμονα την πόρτα. Άνοιξα και προσπάθησε να μπει στο δωμάτιό μου. Τον έσπρωξα, άρχισα να φωνάζω κι ευτυχώς έφυγε. Αμέσως πήγα στον θυρωρό να τον ενημερώσω για το περιστατικό και η απάντηση που πήρα ήταν ότι μάλλον ήταν κάποιος πρώην φίλος μου", αναφέρει στον Τύπο της Κυριακής.
"Όταν ο θυρωρός κάνει σεξιστικά σχόλια, λέγοντάς μου ότι είμαι προκλητική, πώς να περιμένω διαφορετική αντίδραση από τους άλλους; Όταν μιλάμε για βιασμό, όλοι κοιτούν περίεργα το θύμα. Οι κατηγορίες πέφτουν στην κοπέλα. Ο αδερφός μου κίνησε όλες τις διαδικασίες και με πήγε στην Αστυνομία.
Ήμουν η δεύτερη κοπέλα μέσα σε πέντε χρόνια που έκανε καταγγελία για απόπειρα βιασμού", αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ερμηνεύοντας τον αρχικό δισταγμό της να καταγγείλει το περιστατικό, σημειώνει ότι στην αρχή ήταν ενοχική και ένιωθε πως φταίει. "Αν δεν σε ακουμπήσει ο άλλος, μπορεί να μη θεωρηθεί απόπειρα. Δεν πιστεύω ότι είμαι η δεύτερη φοιτήτρια που έχει δεχτεί επίθεση μέσα στις εστίες, αλλά είναι λογικό οι κοπέλες να φοβούνται. Όχι να πουν την ιστορία τους, αλλά τον κοινωνικό στιγματισμό που θα υποστούν", υπογραμμίζει.
Σε άλλη περίπτωση, η Ναταλία Χ είδε τέσσερις άντρες με κουκούλες να τρέχουν καταπάνω της και πρόλαβε να γλιτώσει στο πάρα πέντε. Ήταν με μια φίλη της όταν δέχτηκε την πολυπληθή επίθεση έξω από τις εστίες. Έτρεξαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν μέσα στο κτίριο και όταν ενημέρωσαν το φύλακα για το περιστατικό τους είπε ότι δεν είναι αρμόδιος.
"Εδώ όλοι γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο. Δεν μπορώ να εκθέσω ούτε εμένα ούτε τους φίλους μου που έχουμε πέσει θύματα επιθέσεων. Δεν είναι πάντα εύκολο να κάνεις καταγγελία, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για περιπτώσεις απόπειρας ή ακόμα χειρότερα βιασμού", εξηγεί.
Τα στοιχεία, σύμφωνα με τον Τύπο της Κυριακής, έρχονται να επιβεβαιώσουν τη σιωπή των φοιτητών, καθώς εδώ και δύο χρόνια στο Αστυνομικό Τμήμα Ζωγράφου έχουν γίνει πολλές καταγγελίες για διαρρήξεις, δύο για απόπειρα βιασμού και μόνο μία επώνυμη καταγγελία από φοιτήτρια για βιασμό.
Οι λιγοστοί φύλακες, ο ελλιπής φωτισμός, αλλά και το γεγονός ότι η Πανεπιστημιούπολη έχει σχεδόν την ίδια έκταση με τον Δήμο Καισαριανής έχουν μετατρέψει τον χώρο όπου διαμένουν οι φοιτητές σε εύκολο στόχο.
"Ο καθένας μπορεί να μπει στον χώρο. Τα βράδια βλέπεις νεαρούς που κάνουν χρήση ναρκωτικών, ακόμα και επιδειξίες" αναφέρει ο Γιώργος, σημειώνοντας ότι οι φίλες τους που αναγκάζονται να πηγαίνουν στο νέο κτίριο για το εστιατόριο, ζητούν πάντα να τις συνοδέψουν.
"Πηγαίνουμε μία παρέα αγοριών, τις παίρνουμε και τις ξαναγυρνάμε. Δεν φοβάμαι για εμένα, αλλά δεν μπορώ να αφήσω τις κοπέλες μόνες τους να περπατούν μέσα στη νύχτα", σημειώνει.
Όσο πρόθυμοι, όμως, είναι να ξετυλίξουν την προσωπική ιστορία τους ή την περιπέτεια που έζησε κάποιος φίλος τους, άλλο τόσο αρνητικοί είναι είναι να καταγγείλουν επώνυμα την ανασφάλεια που νιώθουν ακόμα και μέσα στο ίδιο το δωμάτιό τους...
Η Μαρία Τσολακίδου είναι μία από τις λίγες φοιτήτριες που κινήθηκαν νομικά και κατήγγειλαν την επίθεση που δέχτηκε.
"Ήταν μεσημέρι όταν επέστρεφα στο δωμάτιό μου, έπειτα από μάθημα. Είχα δει ότι με ακολουθούσε κάποιος από τον δρόμο, αλλά δεν τον είδα να μπαίνει στις εστίες.
Λίγη ώρα αργότερα άρχισε να χτυπάει επίμονα την πόρτα. Άνοιξα και προσπάθησε να μπει στο δωμάτιό μου. Τον έσπρωξα, άρχισα να φωνάζω κι ευτυχώς έφυγε. Αμέσως πήγα στον θυρωρό να τον ενημερώσω για το περιστατικό και η απάντηση που πήρα ήταν ότι μάλλον ήταν κάποιος πρώην φίλος μου", αναφέρει στον Τύπο της Κυριακής.
"Όταν ο θυρωρός κάνει σεξιστικά σχόλια, λέγοντάς μου ότι είμαι προκλητική, πώς να περιμένω διαφορετική αντίδραση από τους άλλους; Όταν μιλάμε για βιασμό, όλοι κοιτούν περίεργα το θύμα. Οι κατηγορίες πέφτουν στην κοπέλα. Ο αδερφός μου κίνησε όλες τις διαδικασίες και με πήγε στην Αστυνομία.
Ήμουν η δεύτερη κοπέλα μέσα σε πέντε χρόνια που έκανε καταγγελία για απόπειρα βιασμού", αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ερμηνεύοντας τον αρχικό δισταγμό της να καταγγείλει το περιστατικό, σημειώνει ότι στην αρχή ήταν ενοχική και ένιωθε πως φταίει. "Αν δεν σε ακουμπήσει ο άλλος, μπορεί να μη θεωρηθεί απόπειρα. Δεν πιστεύω ότι είμαι η δεύτερη φοιτήτρια που έχει δεχτεί επίθεση μέσα στις εστίες, αλλά είναι λογικό οι κοπέλες να φοβούνται. Όχι να πουν την ιστορία τους, αλλά τον κοινωνικό στιγματισμό που θα υποστούν", υπογραμμίζει.
Σε άλλη περίπτωση, η Ναταλία Χ είδε τέσσερις άντρες με κουκούλες να τρέχουν καταπάνω της και πρόλαβε να γλιτώσει στο πάρα πέντε. Ήταν με μια φίλη της όταν δέχτηκε την πολυπληθή επίθεση έξω από τις εστίες. Έτρεξαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν μέσα στο κτίριο και όταν ενημέρωσαν το φύλακα για το περιστατικό τους είπε ότι δεν είναι αρμόδιος.
"Εδώ όλοι γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο. Δεν μπορώ να εκθέσω ούτε εμένα ούτε τους φίλους μου που έχουμε πέσει θύματα επιθέσεων. Δεν είναι πάντα εύκολο να κάνεις καταγγελία, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για περιπτώσεις απόπειρας ή ακόμα χειρότερα βιασμού", εξηγεί.
Τα στοιχεία, σύμφωνα με τον Τύπο της Κυριακής, έρχονται να επιβεβαιώσουν τη σιωπή των φοιτητών, καθώς εδώ και δύο χρόνια στο Αστυνομικό Τμήμα Ζωγράφου έχουν γίνει πολλές καταγγελίες για διαρρήξεις, δύο για απόπειρα βιασμού και μόνο μία επώνυμη καταγγελία από φοιτήτρια για βιασμό.
Οι λιγοστοί φύλακες, ο ελλιπής φωτισμός, αλλά και το γεγονός ότι η Πανεπιστημιούπολη έχει σχεδόν την ίδια έκταση με τον Δήμο Καισαριανής έχουν μετατρέψει τον χώρο όπου διαμένουν οι φοιτητές σε εύκολο στόχο.
"Ο καθένας μπορεί να μπει στον χώρο. Τα βράδια βλέπεις νεαρούς που κάνουν χρήση ναρκωτικών, ακόμα και επιδειξίες" αναφέρει ο Γιώργος, σημειώνοντας ότι οι φίλες τους που αναγκάζονται να πηγαίνουν στο νέο κτίριο για το εστιατόριο, ζητούν πάντα να τις συνοδέψουν.
"Πηγαίνουμε μία παρέα αγοριών, τις παίρνουμε και τις ξαναγυρνάμε. Δεν φοβάμαι για εμένα, αλλά δεν μπορώ να αφήσω τις κοπέλες μόνες τους να περπατούν μέσα στη νύχτα", σημειώνει.