Γράφει η Μαρία Δεναξά Μπορεί η εκλογή του πάπα και η έλευση των Τροϊκανών στη χώρα μας να επισκίασαν την επικαιρότητα την εβδομάδα που μας πέρασε, όμως η προθέρμανση που ξεκίνησε ο Σαρκοζί στοχεύοντας σε δεύτερη προεδρική θητεία δεν πέρασε απαρατήρητη στη Γαλλία...
Η συζήτηση για ενδεχόμενη επιστροφή του επανήλθε στο προσκήνιο, με αφορμή και την πρόταση μομφής κατά της οικονομικής πολιτικής του Ολάντ που κατέθεσε το δεξιό κόμμα UMP. Στην γαλλική Δεξιά, παρόλο που γνωρίζουν ότι η πρόταση μομφής δεν θα υπερψηφιστεί γιατί το Σοσιαλιστικό κόμμα διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία, θεωρούν ότι τα ‘’ψωμιά’’ του Ολάντ είναι μετρημένα. Ήδη η δημοτικότητα του βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 30 ετών για νεοεκλεγέντα πρόεδρο…
Έτσι, απ’ όλα είχε ο ευρωπαϊκός μπαξές, ο Σαρκοζί μας έλειπε. Κι ομολογώ ότι εμένα δεν μου έλειψε καθόλου!
Από τότε που έχασε την προεδρία, πριν από εννέα μήνες μέσα από τα χέρια του και την κέρδισε ο Φρανσουά Ολάντ απο σπόντα, ο Σαρκόζί δεν έχει πάψει να κάνει ‘’ coucou ‘’ στους Γάλλους για να υπενθυμίζει την παρουσία του κι ότι προετοιμάζεται να πάρει τον δρόμο της επιστροφής .
Τελευταίο χτύπημα, οι δήθεν εκμυστηρεύσεις στο περιβάλλον του, τις οποίες δημοσιεύσε την προηγούμενη εβδομάδα το δεξιό περιοδικό Valeurs Actuelles.
Ο πρώην πρόεδρος περιγράφει την πολιτική ως πληκτική, ισχυρίζεται ότι δεν θέλει να ξανασχοληθεί μαζί της κι ότι αν επιστρέψει θα το κάνει από καθήκον, επειδή θα αισθανθεί αναγκασμένος ή υποχρεωμένος, λόγω έλλειψης επιλογών απο την Αριστερά ή την Δεξιά .
Ας μας κάνει τη χάρη!
Απών αλλά περισσότερο παρών από ποτέ στην πολιτική σκηνή, εξαιτίας της ανεπάρκεια του Ολάντ στα εσωτερικά, ευρωπαϊκά και διεθνή δρώμενα, ο Σαρκοζί εξακολουθεί να «κάνει παιχνίδι».
Αυτή τη φορά στο πλαίσιο της στρατηγικής του, εκτός από το παρασκήνιο, χρησιμοποίησε την περιφρόνηση και την ανωτερότητα για να υπενθυμίσει ότι δεν εγκαταλείπει τον στόχο που έχει θέσει απο την επομένη κιόλας της ήττας του -που δεν είναι άλλος απο μια δεύτερη θητεία στο Ελιζέ, το 2017.
Όμως, γνωρίζει ότι οι Γάλλοι δεν ξεχνάνε εύκολα το αλαζονικό στυλ του και το γεγονός ότι απαξίωσε τον ρόλο του κράτους, γι’ αυτό και σήμερα κάνει βήματα πολύ πιο προσεχτικά και υπαγορευμένα απο τους καλύτερους επικοινωνιολόγους της χώρας.
Δεν είναι θέμα σύμπτωσηε το γεγονός ότι η μάσκα της επιθυμίας του Σαρκοζί για επιστροφή έπεσε τη στιγμή που η δημοτικότητα του Ολάντ βρίσκεται στο ναδίρ. Την ίδια ώρα, δημοσκόπηση μεγάλου Ινστιτούτου τον φέρνει ιδανικό υποψήφιο για τη Δεξιά το 2017.
Η αντίδραση, λοιπόν, του πρώην προέδρου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή επιβεβαιώνει τη φήμη περί επιστροφής. Ωστόσο η κατάσταση για εκείνον είναι πολύ δύσκολη και το γνωρίζει. Γι’ αυτό χρησιμοποιεί το χρόνο, τη σιωπή και τις επιλεγμένες λέξεις – μηνύματα, τις κλασικές συνταγές της πολιτικής δηλαδή, για να επανακατακτήσει τους Γάλλους.
Για παράδειγμα, δεν λέει τη λέξη «επιθυμία» αλλά προτιμά τη λέξη «καθήκον». Επικοινωνιακά δεν θα είχε νόημα να προβάλει τη φιλοδοξία του από τη στιγμή που στόχος του είναι να του ζητηθεί να γυρίσει.
Είναι πεπεισμένος για την αποτυχία της αριστερής κυβέρνησης, αλλά και του ίδιου του Ολάντ στον οποίο προσάπτει ότι κατέστρεψε, σε χρόνο ρεκόρ, όλα όσα είχε δημιουργήσει και επιτύχει στη Γαλλία αλλά και στην Ευρώπη με την Άγκελα Μέρκελ.
Από την άλλη, αισθάνεται προσωπικά προσβεβλημένος απο την ήττα της Δεξιάς στις προεδρικές εκλογές, που τη θεωρεί αδικία των ψηφοφόρων στο πρόσωπό του.
Στην πραγματικότητα ο Σαρκοζί, που ζεί για την πολιτική, ποτέ δεν εξαφανίστηκε από το πολιτικό τοπίο . Γνωρίζει, όμως, ότι πρέπει να σιωπήσει για ένα διάστημα, διότι οι Γάλλοι τον αποκήρυξαν.
Δεν μπορεί να φωνάξει πως ετοιμάζεται να ξαναγυρίσει . Θέλει να γίνει επιθυμητός αλλά την ίδια ώρα δεν θα πρέπει και να ξεχαστεί. Οπότε θα κάνει τον ‘’κούκο’’ μέχρι τις δημοτικές εκλογές ή τις ευρωεκλογές του 2014 .
Ως τότε όλο και κάτι θα σκαρώνει για να μας υπενθυμίζει ότι δεν πρόκειται να απαλλαγούμε έτσι εύκολα ούτε απ’ αυτόν!