καλών πνευμάτων, προσέφερε τόνους ψαριών στους κατοίκους, καλύπτοντας όλες τις απαιτήσεις των ντόπιων σε τρόφιμα. Με τις αλλαγές στο κλίμα, όμως, και τη διαρκή ξηρασία, ολόκληρη η περιοχή μετατράπηκε σεμια απέραντη άνυδρη και καυτή έρημος, άγονη και αφιλόξενη.
Έτσι το ψάρεμα απαγορεύτηκε και επιτρέπεται μόνο μία φορά το χρόνο, όπου όλοι οι κάτοικοι (με εξαίρεση τις γυναίκες) βουτούν στα νερά κρατώντας ψάθινα καλάθια, προκειμένου να πιάσουν όσα περισσότερα ψάρια μπορούν. Μέσα σε λίγα μόλις λεπτά δεν μένει τίποτα στα νερά, ενώ οι περιχαρείς αλιείς επιδεικνύουν την ψαριά τους με υπερηφάνεια. Η διαδικασία δισρκεί περίπου 15 λεπτά και όποιος πρόλαβε… το ψάρι είδε! Άλλωστε, τα πολλά λόγια είναι περιττά, αφού η εικόνα μιλάει μόνη της…