Μέσα στον διογκούμενο πανευρωπαϊκό σεισμό που έχουν προκαλέσει τα πλήρη δυσάρεστων πολιτικών μηνυμάτων για τη Γερμανία και την ΕΕ αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών για Βουλή και Γερουσία, έχει περάσει απαρατήρητο ένα κορυφαίο για τη δημοκρατία ζήτημα: πόσο απίστευτα στρεβλώνει τη λαϊκή βούληση το ιταλικό εκλογικό σύστημα. Παρόλο που πάμπολλοι είδαν.......
φευγαλέα τα αποτελέσματα, ελάχιστοι συνειδητοποίησαν τις εξωφρενικές συνέπειες του ιταλικού εκλογικού νόμου. Ο κεντροαριστερός συνασπισμός του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι πήρε 29,54% των ψήφων.
Ο δεξιός συνασπισμός του Σίλβιο Μπερλουσκόνι έλαβε το 29,18%. Με άλλα λόγια, η Δεξιά υπολείπεται της Κεντροαριστεράς σε επίπεδο συνασπισμού κατά μόλις 0,36% - ούτε καν το μισό τοις εκατό. Ε, λοιπόν, ακριβώς για αυτό το 0,36% παραπάνω ο συνασπισμός της Κεντροαριστεράς πήρε... 216 (!!!) έδρες παραπάνω: ο Μπερλουσκόνι πήρε 124 και ο Μπερσάνι... 340! Δεν υπάρχει κανένα τυπογραφικό λάθος σε αυτά που διαβάζετε, όντως για 0,36% διαφορά η Κεντροαριστερά πήρε ως συνασπισμός 216 έδρες περισσότερες από τη Δεξιά, σε μια Βουλή που έχει 630 βουλευτές. Το ίδιο θα γινόταν και αν η διαφορά του πρώτου από τον δεύτερο συνασπισμό ήταν... μία ψήφος! Δεν αστειευόμαστε. Τι λέει ο ιταλικός εκλογικός νόμος; Οποιος συνασπισμός κομμάτων που έχει δηλωθεί ως τέτοιος πριν από τις εκλογές ή όποιο μεμονωμένο κόμμα έρθει πρώτο παίρνοντας τις περισσότερες ψήφους, τότε επειδή ήρθε πρώτο και ανεξαρτήτως ποσοστού παίρνει το... 54% όλων των εδρών της ιταλικής Βουλής - δηλαδή 340 έδρες!!!
Είναι απίστευτο. Οσο ένας συνασπισμός κομμάτων προσεγγίζει το 40%, το 45% ή και το 50% των ψήφων, το 54% των εδρών που παίρνει φαίνεται κάπως λογικό. Οταν όμως ένα κόμμα του 30% παίρνει το 54% των εδρών, πόσω μάλλον αν απέχει 0,36% από το δεύτερο, αποκαλύπτεται και αποτυπώνεται ανάγλυφα η καλπονοθευτική παράνοια του εκλογικού νόμου και η στρέβλωση της λαϊκής βούλησης όπως εκφράστηκε στην κάλπη. Αν κάποια κόμματα έχουν κατεβεί σε συνασπισμό και άλλα μόνα τους, η σύγκριση δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη το γεγονός αυτό. Δεν ενδιαφέρει δηλαδή η σύγκριση κόμματος με κόμμα και συνασπισμού με συνασπισμό. Αν συγκρινόταν κόμμα με κόμμα, τότε κυβέρνηση στην Ιταλία θα έφτιαχνε ο... Μπέπε Γκρίλο! Αυτό επειδή μέσα στον κεντροαριστερό συνασπισμό που πήρε 29,54% για τη Βουλή, το Δημοκρατικό Κόμμα του Μπερσάνι πήρε το 25,41% και το υπόλοιπο οι σύμμαχοί του. Στο 29,18% του δεξιού συνασπισμού, το κόμμα του Μπερλουσκόνι πήρε το 21,56% και το υπόλοιπο οι σύμμαχοί του. Το κόμμα του Μπέπε Γκρίλο όμως που δεν είχε συμμάχους πήρε το 25,55% των ψήφων - άρα περισσότερο από το 25,41% του Μπερσάνι και το 21,56% του Μπερλουσκόνι χωρίς τους συμμάχους τους!
Θεωρητικά μιλώντας, ας δούμε τι θα συνέβαινε αν ο ιταλικός εκλογικός νόμος ίσχυε στην Ελλάδα στις επόμενες εκλογές. Ας υποθέσουμε ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δήλωναν ότι κατεβαίνουν συνασπισμένοι, πράγμα που σημαίνει απλώς ότι τα ποσοστά τους αθροίζονται.
Αν λοιπόν η ΝΔ έπαιρνε 25%, το ΠΑΣΟΚ 8% και η ΔΗΜΑΡ 5%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβαινε μόνος του και έπαιρνε το 37% σαρώνοντας τη ΝΔ κατά 12 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες, τότε ο συνασπισμός ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ θα έπαιρνε... 162 έδρες και θα έκανε αυτοδύναμη κυβέρνηση παρόλο που θα είχε συντριβεί στις εκλογές επειδή τα ποσοστά των τριών κομμάτων μαζί αθροίζονται σε 38%, ποσοστό μεγαλύτερο από το 37% του ΣΥΡΙΖΑ! Οχι μπόνους των 50 εδρών δεν θα έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι κυβέρνηση δεν θα έφτιαχνε, αλλά θα έπαιρνε όλες κι όλες... 51 έδρες από τις 300 της Βουλής, ενώ ο ηττημένος Σαμαράς που θα είχε σαρωθεί στις κάλπες θα είχε πάνω από 100!
Τώρα ίσως αντιλαμβάνεται καλύτερα κανείς πόση γοητεία ασκεί το ιταλικό εκλογικό σύστημα στον Ευάγγελο Βενιζέλο ή στον Αντώνη Σαμαρά και πόσο θα ήθελαν να μπορούσαν να το αντιγράψουν και να το μεταφέρουν στη χώρα μας! Είμαστε βέβαιοι ότι τώρα συνειδητοποιούν οι πολίτες καλύτερα τι εννοούν ανομολόγητα, ιδίως οι του ΠΑΣΟΚ, όταν λένε για καινούργιο εκλογικό νόμο που να... «ευνοεί την κουλτούρα των συμμαχικών κυβερνήσεων»! Αυτό ή κάτι τέτοιο εννοούν, αλλά αιδημόνως σεμνύνονται να το πουν καθαρά, γιατί μέσα στην ελληνική «βαρβαρότητα» δεν αποκλείεται να τους πάρουν με τις ντομάτες. Ολη αυτή η συζήτηση περί αναθεώρησης και «εκσυγχρονισμού» του Συντάγματος, ώστε να καταστεί και επισήμως το Μνημόνιο θεμελιώδης νόμος της χώρας μας, συνοδεύεται και από σκοτεινά σχέδια παραμονής των μνημονιακών κομμάτων στην εξουσία με όλα τα μέσα, όσο ανέντιμα και αντιδημοκρατικά και αν είναι.