Διαλυτικά φαινόμενα εμφανίζει πλέον το κόμμα του Πάνου Καμμένου καθώς ο εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Χ. Ζωής παραιτήθηκε. Η παραίτηση του έγινε αποδεκτή. Νωρίτερα αποχώρησε ο Γ. Μανώλης που κατηγόρησε τον Πάνο Καμμένο για προσωπική ατζέντα. Μάλιστα ο κ. Μανώλης ισχυρίστηκε ότι ο......
κ. Καμμένος διεκδικούσε συμμετοχή στην κυβέρνηση, ζητώντας το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ο κ. Καμμένος τον χαρακτήρισε αποστάτη. Και όμως, πριν από μερικούς μήνες τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
«Δεν μπορώ να περιμένω, θέλω τον Πάνο τον Καμμένο». ΄Ήταν παραμονές των τελευταίων εκλογών και σχεδόν αφιονισμένοι οπαδοί των "Ανεξάρτητων Ελλήνων", φώναζαν ρυθμικά αναλόγου αισθητικής συνθήματα. Ο αρχηγός από την εξέδρα και το γαλάζιο κοστούμι, χαμογελούσε γεμάτος ικανοποίηση. Και ανταπέδιδε λέγοντας πως "την Κυριακή (των εκλογών εννοούσε), θα είμαστε η πρώτη δύναμη, αφού θα τους ανατρέψουμε όλους" !
Πλάκα-πλάκα ο Καμμένος μάζεψε εκείνη την Κυριακή 462.466 ψήφους, που μεταφράζεται σε ποσοστό 7,51%. Καθόλου άσχημα δηλαδή για ενα κόμμα διαμαρτυρίας. Έστω δεξιάς διαμαρτυρίας. Το γιατί οι "Ανεξάρτητοι Έλληνες" τα πήγαν τόσο καλά, συνοψίζεται σε μια πρόταση: Επειδή κατάφεραν να συσπειρώσουν τους συντηρητικούς αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους. Αυτούς που ενοχλήθηκαν από την στροφή Σαμαρά και αυτούς που πιέστηκαν από το μνημόνιο χωρίς να το θεωρουν αναγκαίο κακό. Βάλτε και μερικές δόσεις ανέξοδου "πατριωτισμού" και να, το κόμμα Καμμένου με 20 βουλευτές...
Λογικά, το κόμμα Καμμένου ως απόλυτα συγγενικό με τη Ν.Δ. θα έπρεπε μετεκλογικά να εισπράττει τις απώλειες της. Δεν συνέβη. Οι δυο τελευταίες δημοσκοπήσεις το έδειξαν στο 6% (Metron Analysis) και στο 5,1% (Marc). Καθόλου ασήμαντα ποσοστά, ωστόσο χαμηλότερα της Κυριακής των εκλογών και χωρίς δυναμική για μια καλύτερη προοπτική. Το αντίθετο. Το κόμμα σιγά-σιγά μειώνει την επιρροή του στην κοινωνία. Και αυτό είναι λογικό. Όταν επικαλείσαι ως παράδειγμα για μίμηση την Κύπρο που αναζητά δάνεια από τους Ρώσους και τους Κινέζους και η Κύπρος όχι απλά δεν τα βρίσκει αλλά μπαίνει στο μνημόνιο, έχεις ένα πρόβλημα. Πρόβλημα να εξακολουθείς να πείθεις τους ψηφοφόρους σου. Το ίδιο πρόβλημα θα έχεις και όταν επιμένεις για την μονομερή διαγραφή του χρέους (χωρίς να λες τι θα σημανει αυτό), για κήρυξη ΑΟΖ (χωρίς να διευκρινίζεις τι θα συμβεί αν διαφωνήσουν οι γείτονες) κ.ο.κ.
Βέβαια, οφείλουμε να πούμε ότι ο Π.Καμμένος εξακολουθεί να πείθει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας. Το σημειώσαμε και πιο πανω, ποσοστά 5 και 6 % δεν ειναι αμελητέα. Ο ΣΥΝ πάλευε για χρόνια να συγκεντρώσει το 3% και να μπει στη Βουλή. Ωστόσο, ο Π.Καμμένος, δεν εξακολουθεί να πείθει και όλα τα στελέχη του. Και αυτό συνέβη την Δευτέρα το μεσημέρι. Δυο από αυτούς (Μαρκόπουλος, Ζώης) τον αμφισβήτησαν ηχηρά. Και άλλοι δυο (Μαρία Κόλλια-Τσαρουχα, Γ.Κουράκος), ακολούθησαν τους δυο πρώτους. Γιατί συνέβη αυτό; Πάντως οχι επειδή διαφώνησαν με την στρατηγική του κόμματος, όπως είπαν. Ποια στρατηγική αλλωστε;
Είναι πιο απλά τα πράγματα. Γιατί και οι τέσσερις ειναι επαγγελματίες της πολιτικής. Και δεν θέλουν ν αποσυρθούν από αυτήν. Και δεν βλέπουν πως αυτή η καριέρα μπορεί να συνεχιστεί έτσι όπως πορεύεται το κόμμα. Σε μια κατηφόρα, χωρίς προοπτική είτε συνεργασιών, είτε διατήρησης μελλοντικά ποσοστών που θα επιτρέψουν νέα είσοδο στη Βουλή. Είχαν-έχουν λοιπόν δυο επιλογές. Η να προσπαθήσουν να ελέγξουν το κόμμα ώστε να το κατευθύνουν πιο εύκολα σε μια προοπτική συνεργασίας με την "μητέρα παράταξη" ή αν δεν τα καταφέρουν, να επιστρέψουν σ αυτή ως μονάδες. Όπως πάνε τα πράγματα, μάλλον το δεύτερο θα συμβεί. Όχι άμεσα, χρόνος υπάρχει...
Υ.Σ. Υπάρχει και μια μικρή παράμετρος σε όλα αυτά. Ένας-δυο από αυτούς, ήθελαν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Αλλά μοιάζει κάτι που αξίζει να σχολιασθεί;