Λίγες μέρες έμειναν για να αλλάξουμε χρόνο. Βαδίζουμε ολοταχώς στο 2013. Ο χρόνος είναι μέτρο σύγκρισης για όλους μας. Στο τέλος κάθε ενός κάνουμε απολογισμούς προσωπικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς. Κάθε πέρυσι και..........
καλύτερα; Ίσως, θα δείξει ο καινούριος χρόνος.
Τον χρόνο τον μετράμε συνήθως με την ώρα. Και το ερώτημα είναι τι ώρα έχει η κοινωνία μας; Είμαστε στο συν ή στο παρά;
Οι άγιες μέρες που έρχονται απαιτούν αισιοδοξία, χαμόγελα, ελπίδα. Και, όμως, είμαστε σαθρό κομμάτι της κοινωνίας, έτοιμο να σπάσει. Κανείς μας δεν μπορεί να οργανώσει, να προγραμματίσει το μέλλον του.
Μοιάζουμε θεατές σε ταινία τρόμου. Ταυτιζόμαστε με τον πρωταγωνιστή που απειλείται η ζωή του, η ίδια του η ύπαρξη.
Οι πρωταγωνιστές, συνήθως, τη γλιτώνουν και ζουν ευτυχισμένοι, όχι απαραίτητα όμως. Τα πάντα, όπως και το αίσιο ή μη τέλος, εξαρτώνται από το είδος της ταινίας. Και η ταινία που βλέπουμε εμείς είναι κωμικοτραγική!
Αλλά το πνεύμα των Χριστουγέννων και η προσεχής αλλαγή του χρόνου δεν επιτρέπει πεσιμισμό. Η γέννηση του Χριστού υποδηλώνει την ελπίδα και αυτή την ελπίδα θα πρέπει να εμφυτεύσουμε στην καρδιά μας.
Παρόλα αυτά το κυρίαρχο και αναπάντητο ερώτημα για όλους παραμένει: στον επόμενο τόνο τι ώρα θα είναι;
Αυτό που ευελπιστούμε ή μάλλον εκλιπαρούμε, για τον επόμενο χρόνο, είναι να μην έχουμε κοινωνία ώρα μηδέν!