Η πολιτική σήμερα έχει απαξιωθεί και κανείς δεν μπορεί πραγματικά ν’ αγγίξει τον ελληνικό λαό. Πέραν της ξύλινης γλώσσας και της τεχνητής συμπεριφοράς, κατάλοιπο της δυτικότροπης παιδείας, οι σημερινοί πολιτικοί κατ’ επάγγελμα δεν γνωρίζουν τον τρόπο άμεσης επικοινωνίας με τους πολίτες. Ζουν εκτός τόπου και χρόνου. Έχουν χάσει την επαφή με τις πραγματικές εξελίξεις εντός κοινωνίας και πάνω απ’ όλα δεν γνωρίζουν τι θα πει αυταπάρνηση...Το να είναι κάποιος στην πρώτη γραμμή απαιτεί συνδυασμό μυαλού και καρδιάς. Μυαλό για να σκέφτεται ο πολιτικός, ανάλογα με τις συνθήκες, ποια στρατηγική θα αποφέρει το καλύτερο, καρδιά για να γνωρίζει ποιο είναι αυτό το καλύτερο.
Το πάζλ αυτό το συμπληρώνει το ήθος και η αξιοπρέπεια του να προτιμάει κανείς να ζει όπως οι συμπολίτες του, παρά να νιώθει απόμακρος από τον ίδιο τον λαό, στα σπλάχνα του οποίου μεγάλωσε και ανδρώθηκε. Αριστείδης, Θεμιστοκλής, Καποδίστριας, Πλαστήρας και πολλοί άλλοι αφανείς και μη πολιτικοί -άσχετα, εάν συμφωνούσε κανείς μαζί τους ή όχι- έβαζαν πάνω απ’ όλα την αξιοπρέπεια, κάτι που δεν μείωσε διόλου τις πολιτικές τους ικανότητες.
Δυστυχώς, όμως, η εξουσία και τα μεγαλεία δεν αφήνουν κάποιους να φερθούν όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, που όταν κάποιος στην έρημο του πρόσφερε νερό σε περικεφαλαία, το αρνήθηκε, αφού ήταν το μοναδικό και δεν θα μπορούσε να κατέβει στον ουρανίσκο του, την στιγμή που οι άλλοι διψούσαν.
ΠΥΓΜΗ.gr