Του Θανάση Νικολαΐδη
ΔΕΝ θα κάνουμε διάκριση.
Θεωρούμε ενιαίο σύμπλεγμα τη βάση και την κορυφή. Την ελληνική κοινωνία με τη
διαστρωμάτωση της, με την κουλτούρα και τις «συνήθειες», τις ανοχές και τις
δράσεις της. Δεν είχαμε τέτοια και τόσα κουσούρια-τ’ αποκτήσαμε. Κι αν ο
καπιταλισμός έστρωσε το χαλί, δεν οφείλαμε το περπατήσουμε καμαρωτοί.
ΑΠ’ το άκρο της δεξιάς με τα
καμώματα και τα κατορθώματά της, το εκκρεμές έφτασε στην άλλη άκρη. Με την
(ενίοτε λεγομένη) αριστερά χωμένη παντού και…
κλαυθμυρίζουσα, μέχρι να γίνει
αφέντρα ψυχών παρελαύνοντας, κι ας μη…γουστάρει τις εθνικέ μας παρελάσεις.
ΝΑ ψάξουμε, λοιπόν, την
κουλτούρα μας στην κοινωνία των άκαρδων και της απληστίας; ΓΙΑ κάποια κανάλια
των κίναιδων και άλλα των βραδύγλωσσων (σε ρόλο εκφωνητή), είναι μόδα και θα
την υποστούμε(;). Μόνο στην…πρόοδό τους δεν θα στέρξουμε. Κι αν, μέχρι χτες,
τσέπωναν το παραδάκι με τη σέσουλα (δι)ορισμένα τρωκτικά σε κρατικά κανάλια,
σήμερα περιπίπτει σε δυσμένεια ο κ. Σπυρόπουλος (Γεν. Διευθυντής Τηλεόρασης),
γιατί «έκοψε» το gayφιλί της αγγλική σειράς. Εκεί
μπορούμε να (επι)δείξουμε την κουλτούρα μας, εκεί «εκφραζόμαστε» ως λαός και
κοινωνία (τώρα που στερέψαμε από δημόσιο χρήμα).
ΟΛΑ γνωστά, σημερινά και
βιωμένα κι ας πάμε τη σκέψη μας μακρύτερα. Στην ανάγκη για εθνική ομοψυχία που
μας έλειψε στη διάθεση για προσφορά που δεν υπάρχει. Και με φρόνημα ανάλογο
κάποιων προγόνων που θυσιάστηκαν, για να τροχοδρομούμε στην άσφαλτο αντί σε
κακοτράχαλα βουνά με τις χιονίστρες κάτω απ’ τη γκέτα.
ΜΕ βάση, λοιπόν, τη σύγχρονη
κοινωνία με τα «ιδανικά» της και τη δύναμη στην πλειοψηφία των «πατριωτών» της
(δι)αρπαγής, δεν έχουμε περιθώρια αισιοδοξίας. Με το φακελάκι και τη μίζα
ακουμπισμένη σε ελβετικές τράπεζες και τις οικονομίες «βιοπαλαιστών» φευγάτες,
δεν απόμεινε ελπίδα για εθνική προσφορά. Ούτε οι βαποράδες μας αποπειρώνται να
σώσουν την Ελλάδα, ούτε οι Άκηδες προτίθενται για «επιστροφές» και μετάνοιες.
ΑΥΤΑ, λοιπόν, σαν βάση και
άλλα που δεν τολμάς να τα κοιτάξεις, σε μελαγχολούν. Για το χαμένο φιλότιμο των
ελλήνων και τον…πατριωτισμό του, εκπεφρασμένο με τις δεσμίδες της δοσοληψίας.
Κι αν το περίγραμμα της κοινωνίας με το θλιβερό κοντράστ κάποιοι να ψάχνουν στα
σκουπίδια κι άλλους να πετάγονται στο…Παρίσι για καφέ δεν σουβλίζει τις
καρδιές, μην περιμένεις και πολλά από δόσεις και αποδόσεις. Τα δανεικά θα
φύγουν απ’ τους ίδιους δρόμους κι εμείς θα χοροπηδάμε σ’ έναν παράδεισο γεμάτο
με στοιχεία…κόλασης.