Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
Το ενοποιημένο χρέος της Γενικής Κυβέρνησης στο τέλος του 2011 ανήλθε στα 355,7 δισ. Ευρώ, κοινώς στο 170,6% επί του ΑΕΠ. Το βλέπεις και θέλεις να ρωτήσεις τι ακριβώς αποδίδει το πρόγραμμα που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια. Και μετά διαβάζεις ότι το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης για το 2011 ήταν στα 19.7 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή στο 9.4% του ΑΕΠ. Λες, εντάξει, τα.....
νούμερα είναι οριακά, όπως οι συνθήκες εντός των οποίων ζούμε. Άλλωστε σε αυτήν περιπέτεια μπήκαμε επειδή, όντως, τα νούμερα δεν βγαίνουν. Όμως ένα από τα προβλήματα είναι ότι διαβάζεις και άλλα πράγματα. Και διαπιστώνεις ότι οι διακρίσεις στον τρόπο με τον οποίο πληρώνουμε την κρίση, γίνονται όλο και βαθύτερες.
Τις τελευταίες μέρες μάθαμε ότι ένας μεγάλος αριθμός συμπατριωτών μας, ανάμεσα τους και οι επιφανέστεροι, έχει τα χρήματα του στο εξωτερικό. Ακόμα και αυτοί χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: οι VIP της λίστας Λαγκάρντ και οι υπόλοιποι των εμβασμάτων προς τις τράπεζες του εξωτερικού. Οι VIP δεν ελέγχονται φορολογικά αφού το ελληνικό κράτος υποτίθεται ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα στοιχεία. Οι υπόλοιποι, που είναι 54.000 άνθρωποι, θα ελεγχθούν όταν το ΣΔΟΕ καταφέρει να ολοκληρώσει τις διασταυρώσεις στοιχείων. Γενικώς στην Ελλάδα συμφέρει να είσαι φοροφυγάς διεθνούς εμβέλειας ή να διαθέτεις καλούς δικηγόρους: οι Εφορίες δεν έχουν την υποδομή και τους ανθρώπους για να σε αντιμετωπίσουν. Έχουν, όμως, παραστάτη τον νόμο. Και τι εφόδιο τους δίνει τώρα το νομικό μας οπλοστάσιο;
Για οφειλές μεγαλύτερες των 300 ευρώ οι Εφορίες θα έχουν το δικαίωμα παρακράτησης ως και του 25% των αποδοχών. Οι οφειλές μπορεί να αφορούν, εκτός από φόρους, τέλη, εισφορές και κλήσεις της Τροχαίας αν και αυτό ήδη ισχύει. Ο νόμος θα σου αφήνει, πάντως, ένα χιλιάρικο για να ζήσεις καθώς δεν επιτρέπεται η αφαίρεση ποσών που να δίνουν καθαρό μισθό κάτω από χίλια ευρώ. Βέβαια αυτή η ρύθμιση επιτρέπει σε αρκετούς να χαμογελάσουν: παίρνουν κάτω από χίλια ευρώ. Όμως όσο οι άνθρωποι που βρίσκονται στις λίστες διατηρούν τις ζωές και τις περιουσίες τους ανέπαφες, τόσο ο τύπος που οφείλει κλήσεις της τροχαίας δεν θα διατηρεί την ίδια άποψη με τους κυβερνώντες για την προοπτική και το μέλλον της χώρας.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται λίγο ως πολύ η απόφαση για κατασχέσεις ακινήτων για χρέη άνω των 3.000 ευρώ. Ορθώς, το δημόσιο τρέχει να καλύψει τις τρύπες. Όμως όταν σου κατάσχουν το ακίνητο ενώ την ίδια στιγμή αδυνατούν να εντοπίσουν τον φοροφυγά, δεν κάθεσαι να συζητήσεις με λογικούς όρους. Αν τώρα όλα αυτά συνδυαστούν με τις επικείμενες παρεμβάσεις στο φορολογικό (ειδικά με την επιβολή φόρου 28% στους ελεύθερους επαγγελματίες) τότε για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού η σχέση με το κράτος επιστρέφει στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Με όσα συνεπάγεται αυτό.
Το ενοποιημένο χρέος της Γενικής Κυβέρνησης στο τέλος του 2011 ανήλθε στα 355,7 δισ. Ευρώ, κοινώς στο 170,6% επί του ΑΕΠ. Το βλέπεις και θέλεις να ρωτήσεις τι ακριβώς αποδίδει το πρόγραμμα που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια. Και μετά διαβάζεις ότι το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης για το 2011 ήταν στα 19.7 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή στο 9.4% του ΑΕΠ. Λες, εντάξει, τα.....
νούμερα είναι οριακά, όπως οι συνθήκες εντός των οποίων ζούμε. Άλλωστε σε αυτήν περιπέτεια μπήκαμε επειδή, όντως, τα νούμερα δεν βγαίνουν. Όμως ένα από τα προβλήματα είναι ότι διαβάζεις και άλλα πράγματα. Και διαπιστώνεις ότι οι διακρίσεις στον τρόπο με τον οποίο πληρώνουμε την κρίση, γίνονται όλο και βαθύτερες.
Τις τελευταίες μέρες μάθαμε ότι ένας μεγάλος αριθμός συμπατριωτών μας, ανάμεσα τους και οι επιφανέστεροι, έχει τα χρήματα του στο εξωτερικό. Ακόμα και αυτοί χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: οι VIP της λίστας Λαγκάρντ και οι υπόλοιποι των εμβασμάτων προς τις τράπεζες του εξωτερικού. Οι VIP δεν ελέγχονται φορολογικά αφού το ελληνικό κράτος υποτίθεται ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα στοιχεία. Οι υπόλοιποι, που είναι 54.000 άνθρωποι, θα ελεγχθούν όταν το ΣΔΟΕ καταφέρει να ολοκληρώσει τις διασταυρώσεις στοιχείων. Γενικώς στην Ελλάδα συμφέρει να είσαι φοροφυγάς διεθνούς εμβέλειας ή να διαθέτεις καλούς δικηγόρους: οι Εφορίες δεν έχουν την υποδομή και τους ανθρώπους για να σε αντιμετωπίσουν. Έχουν, όμως, παραστάτη τον νόμο. Και τι εφόδιο τους δίνει τώρα το νομικό μας οπλοστάσιο;
Για οφειλές μεγαλύτερες των 300 ευρώ οι Εφορίες θα έχουν το δικαίωμα παρακράτησης ως και του 25% των αποδοχών. Οι οφειλές μπορεί να αφορούν, εκτός από φόρους, τέλη, εισφορές και κλήσεις της Τροχαίας αν και αυτό ήδη ισχύει. Ο νόμος θα σου αφήνει, πάντως, ένα χιλιάρικο για να ζήσεις καθώς δεν επιτρέπεται η αφαίρεση ποσών που να δίνουν καθαρό μισθό κάτω από χίλια ευρώ. Βέβαια αυτή η ρύθμιση επιτρέπει σε αρκετούς να χαμογελάσουν: παίρνουν κάτω από χίλια ευρώ. Όμως όσο οι άνθρωποι που βρίσκονται στις λίστες διατηρούν τις ζωές και τις περιουσίες τους ανέπαφες, τόσο ο τύπος που οφείλει κλήσεις της τροχαίας δεν θα διατηρεί την ίδια άποψη με τους κυβερνώντες για την προοπτική και το μέλλον της χώρας.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται λίγο ως πολύ η απόφαση για κατασχέσεις ακινήτων για χρέη άνω των 3.000 ευρώ. Ορθώς, το δημόσιο τρέχει να καλύψει τις τρύπες. Όμως όταν σου κατάσχουν το ακίνητο ενώ την ίδια στιγμή αδυνατούν να εντοπίσουν τον φοροφυγά, δεν κάθεσαι να συζητήσεις με λογικούς όρους. Αν τώρα όλα αυτά συνδυαστούν με τις επικείμενες παρεμβάσεις στο φορολογικό (ειδικά με την επιβολή φόρου 28% στους ελεύθερους επαγγελματίες) τότε για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού η σχέση με το κράτος επιστρέφει στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Με όσα συνεπάγεται αυτό.