Εξεταστική για κάθαρση της τραγωδίας

Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης

Το δρόμο για τη Βουλή φαίνεται ότι παίρνει η δικογραφία που ερευνούσαν οι οικονομικοί εισαγγελείς Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης για τις δηλώσεις του τέως στελέχους του ΔΝΤ Παναγιώτη Ρουμελιώτη ότι «το πρόγραμμα του μνημονίου δεν βγαίνει» και ότι αυτό το γνώριζαν όλοι.

Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε στην Βουλή την πρότασή του για τη σύσταση εξεταστικής για την Οικονομία. Η πρόταση υπερβαίνει το στενό πλαίσιο της υπαγωγής στο ΔΝΤ, την οποία υποτίθεται ότι θα διερευνήσει η πρόταση των εισαγγελέων, και επεκτείνεται σε όλο .....

το φάσμα της νεοελληνικής οικονομικής τραγωδίας. Δεν περιορίζεται στα μνημόνια 1και 2 αλλά ξεκινάει από το 1996 και το εξοπλιστικό πρόγραμμα που στοίχισε περισσότερα από 60 δις, την ανάληψη των ολυμπιακών Αγώνων με τις υπερτιμολογήσεις, τη σχέση του ελληνικού Δημοσίου με την  Goldman Sacks για τα swaps, τις υπογραφές των δανειακών συμβάσεων, την άρνηση του κ. Παπανδρέου να ακολουθήσει την υπόδειξη του Στρος Καν για άμεση αναδιάρθρωση του χρέους, την ακατανόητη όπως τη χαρακτηρίζει αναθεώρηση του ελλείμματος στο 13,5%, που αποτέλεσε  σημείο καμπής στην πιστοληπτική ικανότητα της χώρας,  το σορτάρισμα των ελληνικών ομολόγων από τον Οκτώβρη του 09 ως τον Απρίλιο με το Τ+10,  την πιθανότητα να χειραγωγήθηκε η αγορά CDS, το αν γνώριζε ο τότε πρωθυπουργός την κατάσταση της ελληνικής Οικονομίας πριν της εκλογές του 09, την άστοχη δήλωση Παπανδρέου στις 4/3/10, που ενώ σταθεροποιούνταν στα spreads επανέφερε το ζήτημα της προσφυγής στο ΔΝΤ με αποτέλεσμα να αρχίσουν την άνοδο προς τα ουράνια, κλπ, κπ. 

Μάλλον στις καλένδες θα παραπεμφθεί η πρόταση,  καθώς η παλαιά δήλωση Σαμαρά περί σύστασης εξεταστικής, μπήκε σιωπηρώς στα στιλβωμένα συρτάρια της λήθης του Μαξίμου, στα οποία καταχωνιάζονται όλες οι δηλώσεις των επίδοξων πρωθυπουργών, μετά την ενθρόνισή τους στο αξίωμα.  Ηδη το ΠΑΣΟΚ έσπευσε να χαρακτηρίσει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ως βασιζόμενη στην δημαγωγία, την ισοπέδωση, το λαϊκισμό και τη συνωμοσιολογία, και του καταλογίζει έλλειψη σεβασμού προς το κράτος δικαίου και προσβολή της πρόσφατης δημοκρατικής κρίσης του λαού. Η ΔΗΜΑΡ δεν προτίθεται να την ψηφίσει επειδή  η ιστορική στιγμή που διανύουμε δεν προσφέρεται για πολιτικές συγκρούσεις τέτοιας μορφής!

Και όμως! Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος συνήθως δεν ευτυχεί στις κριτικές του γράφοντος), είναι η μόνη ενδεδειγμένη για να επιφέρει κάθαρση της νέας ελληνικής τραγωδίας, αν δεν αλεθεί στις μυλόπετρες των πολιτικών σκοπιμοτήτων. Θα μπορούσε να το έχει κάνει ο διαπρύσιος  κήρυκας της διαφάνειας, ο ΓΑΠ, αποδεχόμενος την πρόταση μέρους της Αριστεράς, για την συγκρότηση μιας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, στα πρότυπα του Ραφαέλ Κορέα του Ισημερινού. Έτσι θα γνωρίζαμε «που πήγαν τα λεφτά», κατά την προσφιλή υπεκφυγή του πρώην πρωθυπουργού, όταν ερωτάτο που θα βρει τα «λεφτά –που- υπάρχουν». Θα ήταν μια άσκηση εθνικής αυτογνωσίας και συνειδητοποίησης για την πορεία μας ως χώρα. Θα συνέβαλε στην κατανόηση του προβλήματος, των αιτιών, και των υπεύθυνων πολιτικών (κυρίως ως άσκηση διακυβέρνησης και λιγότερο ως  συγκεκριμενοποίηση προσωπικών ευθυνών να εκληφθεί η λέξη), της κρίσης που ενέσκηψε με μορφή τραγωδίας, όπως αποτυπώνουν οι αριθμοί των ανέργων, των αστέγων, των λουκέτων, των αυτοκτονιών, της φτώχειας, της νυν και της μελλοντικής  δυστυχίας που ελαύνουν με ρυθμό τυφώνος.

Το μέλλον θα είναι αρκετά ζοφερό για να προσπεραστεί ελαφρά τη καρδία η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ως άσκηση δημαγωγίας και λαϊκισμού. Η σύγχρονη ελληνική τραγωδία επιβάλλει «την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν».  Αυτή ούτως ή άλλως θα έρθει, αλλά θα ήταν σωτήριο να επέλθει μέσω των θεσμικών διαδικασιών που προβλέπει η ελληνική Πολιτεία…