Γράφει η Ολγα Γεριτσίδου
Πολλές είναι οι παροιμίες που τονίζουν πόσο
επικίνδυνος είναι, εκτός από τον εχθρό που γνωρίζεις ότι είναι εχθρός,
αυτός που όντας εχθρός περνάει απαρατήρητος ή ακόμα χειρότερα θεωρείται
φίλος ή σύμμαχος ή δικός σου άνθρωπος. Εκεί ποντάρουν περισσότερο όσοι
θέλουν να καταστρέψουν ή να υποδουλώσουν από ένα άτομο μέχρι κοινωνίες
ολόκληρες και λαούς. Σε αυτή την περίπτωση, οι ‘γκρί’ παράγοντες της
Ελληνικής κοινωνίας αποτελούν ίσως το δυνατότερο χαρτί των εχθρών της
Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού σε αυτήν την απόπειρα εξαφάνισης τους
υπέρ των διαφόρων........
αλλοδαπών κατακτητών και εποικιστών καθώς των
επιτετραμμένων τους που λυμαίνονται και μονοπωλούν διαχρονικά την
πολιτικοοικονομική αρένα ώστε να δίνουν δυνατότητα πεδίου δράσης σε κάθε
ανθελληνικό στοιχείο.Ο καλύτερος προπαγανδιστής και ο καλύτερος υπονομευτής είναι αυτός που παρουσιάζεται ως ο ‘μετριοπαθής’, ‘αντικειμενικός’, αυτός που ‘βλέπει και τις δύο μεριές’, αυτός που δρα ‘χριστιανικά’ τρέφοντας έλεος για τον θύτη αλλά όχι για το θύμα, και γενικώς κάθε ένας που ενώ δηλώνει υπέρ του Δικαίου ουσιαστικά επιχειρηματολογεί και δρα υπέρ του αδίκου.
Ανέκαθεν ως Έλληνες στην Ιστορία μας μπορούμε να δούμε ότι αυτού του είδους τα άτομα, οι ομάδες και τα ‘κινήματα’ ευθύνονται για την έκπτωση και την ουσιαστική αποτυχία κάθε εγχειρήματος που ο Ελληνικός Λαός έκανε και επέβαλε με τεράστιους αγώνες και θυσίες σε πείσμα των πάντων και υπερνικώντας δυνάμεις οι οποίες είχαν κάνει ό,τι μπορούσαν για να κρατούν όλα τα ατού.
Όταν οι Έλληνες εξεγέρθηκαν επιτυχώς το 1821, το πολίτευμα που ήθελαν ήταν Δημοκρατικότατο και Λαοκρατικότατο. Κατέληξαν να έχουν Βαυαρούς επιτρόπους και βασιλιά ακριβώς διότι πείστηκαν από δήθεν έλληνες δήθεν υπέρ της Ελλάδας να δεχθούν υποδείξεις και υποχωρήσεις και πατρονάρισμα.
Παρ’ όλα αυτά, οι Έλληνες έδιωξαν επισήμως τους Βαυαρούς και τον βασιλιά και θέλησαν Δημοκρατία και Ισότητα, και βρέθηκαν με δικτάτορες κοινοβουλευτικούς ( που είτε ήταν κατ’ ουσίαν Βαυαροί, Άγγλοι ή τουρκογενείς είτε φανατικά υποτακτικοί τους ) και αργότερα δικτάτορες επισήμως και κόντρα βασιλείς, διότι τους κράτησαν πίσω και τους έπεισαν να ανεχτούν αυτές τις εξελίξεις και να δεχτούν ξανά το ολέθριο πατρονάρισμα αυτά τα ζουλάπια που, αυτοπαρουσιαζόμενα ως εθνοπατέρες, εργατοπατέρες, ευεργέτες, αγωνιστές και κάθε είδους σωτήρες με επικοινωνιακές φούσκες αντί για πραγματικά έργα, δρούσαν ουσιαστικά επειδή οι Έλληνες δεν τα είχαν εντοπίσει ως Εθνικούς εχθρούς, ενώ και τις αποδεικτικές τους πράξεις που ήταν καθαρά ανθελληνικές τις εξηγούσαν ως παραστρατήματα ή κακή κρίση και δεν έβλεπαν τα φίδια στον κόρφο τους.
Και δεν τα έβλεπαν απλά διότι περιοριζόταν στο να ερμηνεύουν τα πάντα που έκαναν αυτά τα ζουλάπια ως δήθεν έκφραση των πολιτικών τους πεποιθήσεων ( αριστεροί-δεξιοί, κομμουνιστές-βασιλικοί, ευρωπαϊστές-εθνικιστές, κλπ ) και δεν έβλεπαν ότι όλοι μαζί πίσω από τις διάφορες ταμπέλες τους δρούσαν αρμονικότατα ως ανθέλληνες.
Κάθε μία δήθεν φιλοαριστερή/φιλελεύθερη κίνηση που γινόταν με τρόπο που έδινε λαβές για ξένες επεμβάσεις ενώ υπήρχαν δυνατότητες να γίνει χωρίς να μπορεί κανείς να επέμβει και να υφαρπάξει ουσιαστικά μέρος της Ελληνικής ανεξαρτησίας, κάθε δήθεν φοβούμενος για κρίση της Ελλάδας που επέφερε καταστάσεις που αφαιρούσαν Ελευθερίες, τις αφαιρούσε μόνο από τον Λαό, δηλαδή τους μη υμέτερους, μη δικτυωμένους, μη πουλημένους Έλληνες Πολίτες και ποτέ από κεφαλαιούχους, εφοπλιστές και ‘ξαδελφάκια’, κλέβοντας από τους Έλληνες τον πλούτο τους και την αυτοδιάθεση τους, μειώνοντας περισσότερο την ουσιαστική ανεξαρτησία του Κράτους. Κάθε ένας που δήθεν επέφερε ‘αλλαγές’ ξεπατώνοντας από την ρίζα όσο μπορούσε εκπαίδευση, πολιτισμό, κουλτούρα και πολιτική αγωγή, κρατώντας τους Έλληνες ανεκπαίδευτους όσον αφορά τα Δικαιώματα τους και το Ελληνικό Σύνταγμα αλλά και αυτή την ίδια την Ιστορία των Αγώνων τους ενάντια στους ανθέλληνες, τύφλωνε τους Έλληνες και τους έδενε με αόρατα δεσμά κλέβοντας έτσι και το υπόλοιπο της ουσιαστικής Ανεξαρτησίας της Ελλάδας και των Ελλήνων, ενώ οι Έλληνες ασχολούνταν με προσπάθεια να επεξηγήσουν και να δικαιολογήσουν όλες αυτές τις πράξεις μέσω πολιτικών πεποιθήσεων όλων ανεξαιρέτως των αποχρώσεων.
Ποιοι είναι λοιπόν οι εχθροί του Ελληνικού Λαού που όσο υπάρχουν δεν θα αφήνουν ή θα κατεργάζονται τρόπους να υποδουλώσουν την Ελλάδα σε αυτούς από τους οποίους σχεδόν διακόσια χρόνια αγωνίζεται να απαλλαγεί : δηλαδή τους ξένους κατακτητές, εποικιστές και εκμεταλλευτές ( εξ Ευρώπης / Αμερικής, κυρίως, αλλά και εξ Ασίας ) του πλούτου της αλλά και των κατοίκων της που στύβουν την πέτρα και από το τίποτα κάνουν θαύματα ;
Είναι αυτοί που ‘σέβονται τους θεσμούς’ όσον αφορά τους πολιτικούς και τους γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια όσον αφορά τον Ελληνικό Λαό και το Σύνταγμα του όπου αφορά δεσμεύσεις υπέρ του Ελληνικού Λαού και της Ελλάδος διότι δήθεν «έτσι γίνονται αυτά» ή «αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός».
Είναι αυτοί που θαυμάζουν κάθε τι ξένο και περιφρονούν κάθε τι Ελληνικό, ενώ παρουσιάζονται ως δήθεν έλληνες, λες και είναι δυνατόν κανένας άνθρωπος να αγαπήσει και να εκτιμήσει πραγματικά ξένη κουλτούρα χωρίς να αγαπά και να χαίρεται πρωτίστως με την δική του.
Είναι αυτοί που για να εξυπηρετήσουν δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα των αλλοδαπών/ξένων ξεσκίζουν και καταπατούν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Ελλήνων, πιστεύοντας ότι δεν αποκαλύπτονται έτσι ως κατάπτυστα αντιανθρωπιστές αφού δεν είναι δυνατόν να επιθυμείς τον θάνατο ή την βασάνια οποιουδήποτε για να ‘βοηθήσεις’ άλλον, εκτός βεβαίως εάν είσαι χιτλερικός/ναζί, αφού μόνο αυτοί σκότωσαν και βασάνισαν και καταδίκασαν σε αργό θάνατο από πείνα για να προστατέψουν δήθεν γερμανούς ( τους οποίους είχαν πρώτα από όλους περάσει από εκκαθαριστικό λεπίδι εντός της Γερμανίας ).
Είναι αυτοί που δήθεν σέβονται τα εθνικά/κρατικά συμφέροντα άλλων κρατών ή εθνών ή μορφωμάτων/ψευδοκρατών ενώ λένε στους Έλληνες ότι οφείλουν να παραιτηθούν κάθε έννοιας Κράτους και Έθνους τους για να μην χαρακτηριστούν δήθεν εθνικιστές ή ξενόφοβοι ή οπισθοδρομικοί ή οποιαδήποτε άλλη μπούρδα.
Είναι αυτοί που δηλώνουν αντι-ρατσιστές αλλά αμέσως όπου βλέπουν Έλληνα ή κάτι Ελληνικό θέλουν να τον/το καταστρέψουν και εξαφανίσουν, λες και είναι δυνατόν να μην είσαι ρατσιστής όταν τα Δικαιώματα μίας ολόκληρης φυλής ( της Ελληνικής στην περίπτωση μας ) τα καταλύεις για χάρη δήθεν του δικαιώματος άλλων φυλών, των οποίων όμως την ύπαρξη ως σέρφους σε μεγαλοκεφαλαιούχους και πλήρως αναλώσιμους ή τον εξαναγκασμό τους για εκπατρισμό θεωρείς ως άκρως φυσιολογικό.
Είναι αυτοί που όντας νομικοί, εισαγγελείς, ελεγκτές παντός είδους δηλώνουν ανικανότητα ή ανημποριά να υπερασπίσουν τα Δικαιώματα των Ελλήνων ενώ όμως λαμβάνουν μισθούς και απολαμβάνουν προνόμια εκ του Ελληνικού Λαού, και πολύ περισσότερο αυτοί που όντας σε αυτές τις θέσεις δηλώνουν υπέρμαχοι προστάτες του λαού αλλά επί της ουσίας δεν αλλάζουν τίποτα ούτε εμποδίζουν αυτούς που θορυβωδώς δηλώνουν ότι μάχονται.
Είναι αυτοί που δηλώνουν αγωνιστές δημοκράτες και φιλολαϊκοί αλλά μόνο όσο τους ακούν και επιβραβεύουν χωρίς αντίρρηση και χωρίς έλεγχο οι Έλληνες ενώ είναι με το μάτι πεινασμένο και αχόρταγο/ακόρεστο για να πάρουν λεφτά, αξιώματα και προνόμια από και μέσα στο σύστημα που υποτίθεται ότι αποδοκιμάζουν, κατακρίνουν, και μάχονται, ενώ έχουν ήδη δουλέψει για αυτό το σύστημα και προέρχονται από τις τάξεις που το έχουν ενδυναμώσει.
Είναι όλοι αυτοί που τολμούν να λένε περιφρονητικά και απαξιωτικά ( όντας οι ίδιοι τενεκέδες με πατέντα, κληρονόμοι, δικτυωμένοι, κρατικοδίαιτοι ή κομματικοδίαιτοι και γενικώς βλαπτικοί, και όχι απλώς άχρηστοι, πάτοι ) στον Έλληνα Πολίτη «εσύ δεν ξέρεις», «εσύ δεν καταλαβαίνεις», «ποιος είσαι εσύ», «δεν είσαι ώριμος», «δεν είσαι ικανός/άξιος να…», αντί για επιχείρημα όταν δεν έχουν τί να απαντήσουν ή δεν ξέρουν καν πού παν τα τέσσερα, πολύ περισσότερο μάλλον εάν κατέχουν ένα ( χαρισμένο/αγορασμένο ) πτυχίο οικονομικών, νομικών ή συναφών πεδίων το οποίο χρησιμοποίησαν για να κατέχουν αναξιοκρατικά θέσεις και όχι για να δράσουν βελτιωτικά για την κοινωνία.
Είναι όλοι αυτοί που έχουν επιβάλλει δυναστείες και οικογενειοκρατίες στον πολιτικό, οικονομικό, εκπαιδευτικό, πολιτιστικό, αθλητικό, καλλιτεχνικό, επιχειρησιακό, εμπορικό, μεταπρατικό, αγροτικό και κάθε άλλο πλουτοπαραγωγικό τομέα, παίζοντας μεταξύ τους τις αλλαγές σε θέσεις, αξιώματα και καρτέλ λες και πρόκειται για μουσικές καρέκλες, έχοντας ταυτόχρονα το θράσος να παρουσιάζονται και ως ‘αυτοδημιούργητοι’ θαύματα, λες και δεν μπορούμε να ψάξουμε και να βρούμε την αλήθεια.
Είναι όλοι αυτοί που λένε ότι «αυτό έτσι είναι» και ότι για να προχωρήσεις σε καριέρα, επιστήμη ή επιχείρηση πρέπει να υποταχθείς σε αυτή την μαφία και να την παρακαλέσεις γονυπετής να σου επιτρέψει να γεύεσαι κάποια ψιχουλάκια από τον κόπο σου τον οποίο απαιτούν να νέμονται αυτοί, που λένε ότι για κάθε θέση στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα που δεν πληρώνει ψίχουλα ή ακόμα και για αυτές τις θέσεις που αποφέρουν ψίχουλα πρέπει να είσαι δικός τους και να τους δώσεις γην και ύδωρ πολύ πριν αποφασίσουν να σου πετάξουν ένα κόκαλο από τα δικά σου.
Είναι όλοι αυτοί που νέμονται την θρησκεία ως ανώτατο ιερατείο και προσπαθούν με τον φόβο του Θεού να σε κάνουν να υποταχθείς σε μία κατάσταση που ο Θεός έχει καταδικάσει.
Είναι όλοι αυτοί που φοράνε γαλόνια και στολές και αφήνουν τα τείχη ακάλυπτα ή ανοίγουν εντελώς τις πόρτες προφασιζόμενοι ότι δεν έχουν όπλα, ότι δεν έχουν δύναμη, ότι φοβήθηκαν/εκβιάστηκαν ή ότι έτσι τους διέταξαν, ενώ έχουν πάρει όρκο για να πράττουν το αντίθετο.
Είναι όλοι αυτοί που στο δημόσιο ‘υπακούνε εντολές’ ( προφορικές ή γραπτές ) και δεν τους νοιάζει τί εντολές είναι αυτές και αν είναι σύννομες με το Σύνταγμα και υπέρ του Ελληνικού Λαού και της Ελλάδας όσο πληρώνονται, χωρίς να καταλαβαίνουν ως ανόητοι ( ιδίως για τους μικροθεσίτες ) ότι αυτοί τους οποίους υπηρετούν δεν επιβραβεύουν τα καλά σκυλιά, απλώς τα έχουν για προπέτασμα όταν οι ίδιοι τρέχουν να ξεφύγουν από την οργή του Λαού.
Φαντάζουν δήθεν ότι είναι πολλοί και ότι αν εκλείψουν όλοι αυτοί δεν θα μείνει κανείς ή ότι δεν είμαστε αρκετά δυνατοί εμείς οι υπόλοιποι για να τους εξαφανίσουμε όλους ως τα καρκινώματα που είναι και ουσιαστικά προδότες. Δεν είναι όμως αληθές αυτό, είναι απλώς η εντύπωση που διασπείρουν οι τελευταίοι και πλέον επικίνδυνοι εχθροί :
Αυτοί που δηλώνουν συστηματικά και κατατονικά απογοητευμένοι από τους Έλληνες, που δεν αναγνωρίζουν καμμία από τις δράσεις που κάνουν οι Έλληνες ενάντια σε αυτές τις τεράστιες εξολοθρευτικές επιθέσεις, που δέχονται ότι ‘μαζί τα φάγαμε’ ή ό,τι δυσφημιστικό και συκοφαντικό υπάρχει για τους Έλληνες ενώ ταυτόχρονα δείχνουν παραιτημένοι και απογοητευμένοι και κυρίως άεργοι ( αν και είναι πολύ ενεργοί στον να διαφημίζουν το πόσο παραιτημένοι είναι και αποφασισμένοι να υποταχθούν στην μοίρα τους ή να ξεφύγουν από αυτή με μετανάστευση ).
Παρ’ όλα αυτά, εάν γνωρίζουμε να αναγνωρίζουμε τους εχθρούς και να τους απομονώνουμε, άμεσα και αποτελεσματικά τους αφαιρούμε την υπονομευτική και διασπαστική/διαβρωτική δύναμη που έχουν, την μόνη που μπορεί ο εχθρός των Λαών και σε αυτή την περίπτωση των Ελλήνων να μεταχειρισθεί ακόμα χωρίς να αποκαλυφθεί.
Όπως κάθε Λαός, έχουμε στοιχεία που πρέπει να διορθώσουμε και να καλυτερεύσουμε. Έχουμε όμως και άπειρα θετικά στοιχεία και κυρίως ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΥΦΑΡΠΑΓΕΩΝ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΤΟΥ.
Το πρώτο που πρέπει να διορθώσουμε είναι η ευπιστία μας : τέρμα η άμεση προσπάθεια να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα, ακόμα και αν αυτός που λέει ή πράττει ο,τιδήποτε που εμπίπτει στις ομάδες πράξεων που αναφέρθηκαν ανωτέρω είναι φίλος ή γνωστός.
Σε κάθε πόλεμο το πρώτο που λέγεται στους Πολίτες είναι πρόσεχε σε ποιόν μιλάς και κυρίως έχε τα αυτιά σου ανοικτά όταν σου μιλούν : διότι αυτός ήταν ο τρόπος να εξουδετερωθούν οι κατάσκοποι του εχθρού και οι προπαγανδιστές του.
Και τώρα πόλεμο έχουμε όπως όλοι συνομολογούν και έτσι πρέπει να φερόμαστε, αφού ο πόλεμος αυτός είναι προπαγάνδας, μπλόφας, εντυπωσιασμού και εκφοβισμού και ο τόπος μάχης η καθημερινότητα μας.