Του Ευγένιου Ανδρικόπουλου
Πρόκειται για «πολιτικά πετσιά» με το περιέχον του περιεχομένου τους από στόφα στην καλλίτερη περίπτωση ραγιά και στην χειρότερη τραπεζιτικού battler. Εδώ και μήνες περιφέρουν έναν δίσκο με μέτρα τα οποία καθώς πολλαπλασιάζονται κατά τις προσταγές του ευρωπαϊκού ιερατείου, ο δίσκος μεγιστοποιείται διαρκώς, δίχως αυτοί να αισθάνονται την παραμικρή συστολή που αυτοαναιρούνται γελοιοποιούμενοι κατά συρροή και εξακολούθηση.
Πρόκειται για «πολιτικά πετσιά» με το περιέχον του περιεχομένου τους από στόφα στην καλλίτερη περίπτωση ραγιά και στην χειρότερη τραπεζιτικού battler. Εδώ και μήνες περιφέρουν έναν δίσκο με μέτρα τα οποία καθώς πολλαπλασιάζονται κατά τις προσταγές του ευρωπαϊκού ιερατείου, ο δίσκος μεγιστοποιείται διαρκώς, δίχως αυτοί να αισθάνονται την παραμικρή συστολή που αυτοαναιρούνται γελοιοποιούμενοι κατά συρροή και εξακολούθηση.
Αρχικώς διατυπώθηκε επισήμως πως το ποσό που ανιχνεύεται για να καλυφθούν οι ανάγκες της χώρας -η οποία απροκάλυπτα έχει προσαρμοστεί στα μεγέθη των τοκογλυφικών χρηματοκιβωτίων- κυμαίνεται ........
μεταξύ έντεκα και δώδεκα δις ευρώ. Υπό την αιφνίδια διαπίστωση πως αυτά δεν πληρούνταν δια του ποσού αυτού, ο αριθμός των δις διογκώθηκε αγγίζοντας τα δεκαπέντε. Για να φθάσουμε στο σήμερα όπου τα συγκυβερνητικά πολιτικά θρασίμια ψελλίζουν δειλά κάτι που ακούγεται ως ο χειρότερος εφιάλτης μας.. Είκοσι δις!!
Κρατήστε για δέκα δευτερόλεπτα την ανάσα σας αν πρόκειται να με μεμφθείτε για το υπερβάλλον των επιθετικών προσδιορισμών.. Χρόνος ίσος με την ολοκλήρωση μιας διαίρεσης διαιρετέος της οποίας θα είναι τα 20 δις και διαιρέτης τα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων. Από το πηλίκο της συγκεκριμένης διαίρεσης θα αντιληφθείτε την σημασία των περί ου ο λόγος ποσών..
Προηγουμένως ωστόσο και για λόγους στατιστικής ακρίβειας υποχρεούμαστε να λειτουργήσουμε αφαιρετικά προκειμένου να εξαιρέσουμε από τα δέκα εκατομμύρια τους ανηλίκους, τους υπερηλίκους, τους ανίκανους προς εργασία άρα απόκτησης εισοδήματος, τους περίπου ένα εκατομμύριο ανέργους και τέλος τους υποαπασχολούμενους των ελαστικών ωραρίων άρα και υπο- για να μην γράψω ανθυποαμειβόμενους. Από την συγκεκριμένη αφαίρεση μας προκύπτει ένας αριθμός που δεν υπερβαίνει τα τέσσερα εκατομμύρια κατοίκων της χώρας αυτής.
Όμως τα πολιτικά μαθηματικά δεν ολοκληρώνται εδώ. Επειδή σύμφωνα με χθεσινή ανακοίνωση -η ακρίβεια των αριθμών επί της οποίας ελέγχεται- της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, το 85% του ελληνικού πληθυσμού δεν διαθέτει πλέον αποταμιευμένα ποσά πέραν των δύο χιλιάδων ευρώ και μόνον ένα 5% να είναι κάτοχος αποθηκευμένων ποσών πέραν των πενήντα χιλιάδων ευρώ.
Και τον αμφισβητώ δεδομένου πως από τους έχοντες και κατέχοντες δεκάδες χρόνια τώρα απουσιάζει η εθνική συνείδηση και η κοινωνική παιδεία, και το χρήμα τους στην συντριπτική του πλειοψηφία διακινείται αοράτως μέσω παράκτιων εταιριών (οι γνωστές off shores) και ευρωπαϊκών τραπεζών, δίχως αυτό ως εκ τούτου να εμφαίνεται σε κάποια εγχώρια καταγραφή. Για τον λόγο αυτό η φοροδοτική τους προσφορά κινείται μεταξύ .. επιστροφής φόρου και δώδεκα χιλιάδων ευρώ.. Φυσικά και υπάρχουν ορισμένοι τύποι ..."αρχοντικής" γαλαντόμου συμπεριφοράς, που για λόγους επικοινωνιακούς ή προσωπικής προβολής, οι φορολογικές τους δηλώσεις κυμαίνονται ανάμεσα στα 30 και τα εκατό χιλιάδες ευρώ.Πρόκειται ωστόσο για σύνολο αμελητέο..
Στην ουρά τους μια πλειάδα γιατρών της επωνυμίας (κατά πως λένε οι αγράμματοι της τηλεοπτικής δυναστείας λες και όλοι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε ανώνυμοι) ιδία χειρουργοί με τα νυστέρια επιχρυσωμένα αν όχι χρυσά, αρκετοί δικηγόροι της βαριάς υπογραφής γιατί το πενάκι είναι από πλατίνα και τέλος μια σειρά από ελεύθερους επαγγελματίας οι οποίοι με την απόδειξη προσφοράς υπηρεσιών δεν έχουν ποτέ τους ούτε καν συστηθεί.
Όλοι αυτοί δηλώνουν κατ΄έτος ποσά ισχνότερα ενός δημοσίου υπαλλήλου.
Τι υπολείπεται μετά την επίπονη αυτή αφαιρετική διαδικασία; Μπίνγκο!! Το πιάσατε στο αέρα ως αιλουροειδή.
Εμείς.
Εμείς όλοι που όχι μόνον δεν είμαστε σε θέση να φοροδιαφύγουμε έστω και κατά ένα ευρώ, αλλά επειδή ως ανεπίδεκτοι μαθήσεως σε σχέση με τις βιωματικές εμπειρίες που οφείλαμε να έχουμε από τις κρατικές συμπεριφορές, επενδύσαμε ανύποπτοι ως «αθώοι ψηφοφόροι» και σε άλλες εποχές: Είτε στην μεταφορά με ένα αυτοκίνητο αξιοπρεπών κυβικών που σήμερα οι άρπαγες και για τις δικές τους ανάγκες το χαρακτήρισαν πολυτελές, είτε στην αγορά μιας κατοικίας για να στεγάσουμε τις ανάγκες της οικογένειας, για να μας το εμβαδομετρήσουν κοστολογώντας την ζωή μας εντός του ως να καταβάλλαμε ενοίκιο απομυζώντας έτσι οικονομικό αίμα απαραίτητο για την επιβίωσή μας.
Και ποιοι είμαστε όλοι εμείς; Είμαστε κάτι φοβεροί τύποι οι αμοιβές των οποίων κυμαίνονται μεταξύ πεντακοσίων και χιλίων πεντακοσίων ευρώ, που η τεχνοκρατική σαπίλα του υπουργείου οικονομίας θεωρεί πως τα αποθηκεύουμε για τον προσωπικό μας πλουτισμό, δηλώνοντας ξεδιάντροπα πως:
«Όταν έχεις να κόψεις κόβεις απ’ όλους» δίχως βεβαίως να συμπεριλάβει το πολιτικό κεφάλι του γιατί αυτό θα του το κόψουν άλλοι…