Θλιβερή επέτειος της φούσκας του Χρηματιστηρίου

 Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ήταν σαν σήμερα, πριν από δεκατρία χρόνια. Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1999 η χρηματιστηριακή φούσκα που είχε κάνει εκατομμύρια αδαείς Έλληνες να παραλογίζονται νομίζοντας ότι το χρηματιστήριο είναι μια τράπεζα που τους δίνει επιτόκιο για τα χρήματά τους… 20% την εβδομάδα(!), έφτασε στο απόγειό της.

Ο γενικός δείκτης του Χρηματιστηρίου έκλεισε εκείνη την ημέρα σε ένα ύψος που έκτοτε δεν έφτασε ποτέ και είναι αμφίβολο αν........

θα ξαναφτάσει εκεί τις προσεχείς δεκαετίες.

Σημείωσε ρεκόρ με 6.355,04 μονάδες. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης εκείνης κάποια στιγμή είχε ανεβεί μέχρι και στις 6.484,38 μονάδες. Η κεφαλαιοποίηση των εισηγμένων εταιρειών – το σύνολο δηλαδή της αξίας των με­τοχών τους- έφτασε εκείνη την ημέρα στα 217,17 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ασύλληπτο ποσό, ούτως ή άλλως, χώρια από το γεγονός ότι μιλάμε για 13 ολόκληρα χρόνια πριν, τότε που το ευρώ δεν είχε καν μπει στη ζωή των Ευρωπαίων ως υπαρκτό νόμισμα με υλική μορ­φή και οι τιμές των πραγμάτων, όπως και οι αμοιβές, ήταν πολύ χαμηλότερες.

Τότε, η φούσκα έσκασε. Έσκασε για τα καλά. Για να καταλάβουμε τι εννοούμε, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα αντίστοιχα σημερινά στοιχεία. Οι συγκρίσεις είναι θλιβερές.

Την Παρασκευή ο γενικός δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών έκλει­σε στις… 743,01 μονάδες – πάνω από 5.500 μονάδες λιγότερες από τη 17η Σεπτεμβρίου 1999. Πάλι κα­λά, θα μπορούσε να πει κάποιος κυνικός, θυμίζοντας ότι μόλις προ τριμήνου το ΧΑΑ είχε πιάσει «πά­το» για το διάστημα αυτών των 13 χρόνων – είχε βυθιστεί στις… 476,36 μονάδες στις 5 Ιουνίου 2012.

Όσο για τη «χρηματιστηριακή αξία», την κεφαλαιοποίηση των εισηγμένων ελληνικών εταιρειών, καλύτερα να μη ρωτάει κανείς. Έχει πέσει σχεδόν στο… ένα δέκατο (!) της αξίας που είχαν οι εταιρείες του ΧΑΑ πριν από 13 χρόνια: μόλις… 28 δι­σεκατομμύρια από τα 217 που άξι­ζαν τότε! Πώς να συγκριθεί το 28 με το217;

Στις 5 Ιουνίου μάλιστα η αξία όλων των εισηγμένων επι­χειρήσεων στο Χρηματιστή­ριο της Αθήνας είχε πέσει κάτω και από τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ, στα 19,2 όλο κι όλο. Έτσι κι αλλιώς έχουν χαθεί γύρω στα 200 δισεκα­τομμύρια ευρώ, λίγο πάνω λίγο κάτω ανάλογα με τις διακυμάνσεις της κάθε συνεδρίασης.

Εννοείται ότι έχουν εξαφανιστεί, ζεματισμένοι και ξεπουπουλιασμέ­νοι, όλοι αυτοί οι αφελείς Έλληνες, τους οποίους μάδησαν οι «αλογομούρηδες», όπως αποκαλούσε ο λαϊκός κόσμος πριν από 15-20 χρόνια αυτούς που έπαιζαν στο Χρηματιστήριο. Έφυγαν αφού προηγουμένως έχασαν ολόκληρες περιουσίες, τις αποταμιεύσεις μιας ζωής ή πολλά χρήματα που είχαν βάλει με κόπο στην άκρη.

Στο απόγειο της χρηματιστηριακής υστερίας οι κωδικοί που είχαν ανοιχτεί είχαν φτάσει στο αστρονο­μικό ύψος των 1.814.000 συνολι­κά. Πάνω από 500.000 κωδικοί εί­χαν πραγματοποιήσει αγοραπωλησίες μετοχών εκείνον τον καυτό Σεπτέμβρη του 1999. Τα «κορόιδα» -δηλαδή οι άσχετοι-έχουν ήδη προ δεκαετίας αποχω­ρήσει και έχουν χάσει κάθε ελπίδα να ξαναπάρουν τα λεφτά τους πί­σω. Αποτέλεσμα είναι σήμερα να έχουν απομείνει ενεργοί μόνο πε­ρίπου 30.000 κωδικοί.

Αδρανοποιήθηκε δηλαδή πε­ρισσότερο από το… 98,5% (!) των κωδικών και απέμεινε δραστήριο μόλις το1,5%. Με άλλα λόγια, ξαναγυρίσαμε στην εποχή των «αλογομούρηδων», μόνο που κανείς πλέον δεν τους αποκαλεί με αυτόν τον χυδαίο τρόπο που υπο­δηλώνει και περιφρόνηση. Από τη στιγμή που όλη η Ελλάδα «τσουρουφλίστηκε», «ζεματίστηκε» ή… «καρβουνιάστηκε» στα χρόνια της χρηματιστηριακής τρέλας, σεμνύνεται πλέον να ομολογήσει ότι υπήρξε αφελές θύμα επιτηδείων.

Προτιμά τον τίτλο του «ατυχήσαντος επενδυτού»!

Γιώργος Δελαστίκ