Η Ελλάδα, πλέον, είναι το εύκολο θύμα. Μοιάζει με το κουφάρι ενός ζώου που όλα τα αρπακτικά κάνουν… πάρτι επάνω του, ξεσχίζοντάς το!
Ετσι, και ο Σωτήρης Νίνης μιλώντας στον δημοσιογράφο του MEGA Aλέξανδρο Σωτηρόπουλο, μετά το νικηφόρο ματς της Εθνικής ομάδας, ευχήθηκε να είχε φύγει νωρίτερα από την χώρα, προσθέτοντας και αυτός το λιθαράκι του στο .......
οικοδόμημα της ελληνικής μιζέριας.
Συγκεκριμένα είπε: «Είναι διαφορετικές οι συνθήκες στο εξωτερικό και είναι κρίμα που το λέω, στην Ελλάδα δεν υπάρχει ποδόσφαιρο. Στο ελληνικό πρωτάθλημα το επίπεδο είναι πολύ χαμηλό, ενώ έξω μαθαίνεις να παίζεις ποδόσφαιρο. Μακάρι να έφευγα πιο νωρίς…».
Φυσικά και δεν είπε κάτι νέο. Ολοι όσοι ασχολούνται ή παρακολουθούν το ελληνικό ποδόσφαιρο γνωρίζουν την πραγματικότητα και δεν χρειάζονται τη βοήθεια του ποδοσφαιριστή της Πάρμα για να… ανακαλύψουν την Αμερική.
Φυσικά και είναι ιδιαίτερα χαμηλό το επίπεδο του, με τους παράγοντες που το διοικούν, να κάνουν το σκηνικό ακόμα πιο μαύρο.
Ωστόσο, ο Σωτήρης Νίνης δεν είναι ο κατάλληλος να μιλήσει για τις ποδοσφαιρικές συνθήκες που υπάρχουν στην χώρα μας. Χιλιάδες άλλα ταλέντα που μια ζωή έπαιζαν σε γήπεδα – νταμάρια και όχι σε πράσινα χαλιά, που είχαν την αξία αλλά όχι τις ευκαιρίες να τα καταφέρουν, που ενδεχομένως να ήταν και καλύτεροι από τον Νίνη αλλά οι γονείς τους δεν είχαν την δυνατότητα ή δεν θεώρησαν σωστό να τους επιτρέψουν να ασχοληθούν σοβαρά με τη μπάλα, μπορούν να μιλάνε. Αυτοί ναι, έχουν κάθε δικαίωμα. Τούτη η χώρα είναι γεμάτη από ιστορίες χαμένων ταλέντων, που αντί για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές κατέληξαν οικοδόμοι, χαμάληδες, ή υπαλληλάκοι!
Ο Σωτήρης Νίνης γιατί να μιλήσει;
Το ταλαιπωρημένο ελληνικό ποδόσφαιρο με τους ανθρώπους του (αυτοί δηλαδή που έφεραν τον προπονητή Μουνιόθ που τον καθιέρωσε και στη συνέχεια του πρόσφεραν τα πάντα) όχι μόνο αγκάλιασαν το νεαρό ποδοσφαιριστή, αλλά του έδωσαν κάθε ευκαιρία και κάθε δυνατότητα να φτάσει ψηλά, αποδεικνύοντας ότι κάποιες φορές, το σύστημα λειτουργεί!
Μέσα σε λίγους μήνες μετά την πρώτη του εμφάνιση, υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο ενώ πριν σβήσει στην τούρτα τα κεράκια των 19 ετών, ο Παναθηναϊκός του πρόσφερε νέο συμβόλαιο με 250.000 ευρώ ετήσιες αποδοχές.
Ξέρετε πολλούς στην ηλικία του να έχουν βγάλει τόσα χρήματα; Ίδιο σκηνικό και στην Εθνική ομάδα με τον ίδιο να σπάει όλα τα ρεκόρ…
Στήριξη όχι μόνο στα εύκολα, αλλά και στα δύσκολα, ακόμα και στις εποχές των δύο σοβαρών τραυματισμών του.
Και, φυσικά, σε όλα αυτά, πρέπει να υπολογίσουμε και την απέραντη αγάπη των φίλων του τριφυλλιού, αλλά και την εκτίμηση των υπολοίπων οπαδών στο πρόσωπο του.
Έτσι, λοιπόν, στα 22 του ήρθε το πλήρωμα του χρόνου –σύμφωνα με τον ίδιο– να δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό και πήρε μεταγραφή για την Πάρμα. Ποιο είναι, λοιπόν, το λάθος στην καριέρα του; Τι δεν λειτούργησε σωστά; Γιατί να έχει κάποιο παράπονο;
Δεν διαφωνώ ότι εάν έφευγε νωρίτερα, ίσως να είχε καλύτερη εξέλιξη και δεν θα έμενε για πολλά χρόνια (προσωπική μου εκτίμηση) στάσιμος ποδοσφαιρικά. Ομως, και αυτό ήταν δική του απόφαση, καθώς κανείς δεν του είπε να ανανεώσει με το ζόρι τα συμβόλαια του στον Παναθηναϊκό.
Αλλά όπως είπα και πριν, η Ελλάδα είναι ο εύκολος στόχος. Μέσα στη γενικότερη κοινωνική κατάπτωση, απόρροια της οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα μας φταίει για όλα. Η Ελλάδα κι ό,τι έχει σχέση με αυτή…
ΥΓ Ι Ο Νίνης, όπως και ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της γνώμης του. Αλλά θα ήταν φρονιμότερο να έκανε λίγη υπομονή και να μιλούσε μετά από λίγα χρονάκια, όταν πιθανόν θα έκανε αξιόλογη καριέρα στην Ιταλία ή κάπου αλλού στο εξωτερικό. Μετά από όμως, από ένα ματς με την ανύπαρκτη Λιθουανία και πριν συμπληρώσει ένα ολόκληρο 90 λεπτό στην Πάρμα, ήταν λίγο πρόωρη η όλη κουβέντα.
Υ.Γ ΙΙ Οποιοι δεν θέλουν άλλο την Ελλάδα και δεν την αντέχουν, να πάνε στην ευχή του Θεού. Εγώ – και πιστεύω και αρκετοί άλλοι – θα μείνουμε. Κι όχι μόνο θα μείνουμε αλλά θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε άθλιες συνήθειες, διαβρωμένες συνειδήσεις, ωχαδερφισμούς και λανθασμένες νοοτροπίες. Και ό,τι καταφέρουμε…