Αλλωστε, η πρόσφατη σύμπραξη του Μαριάνο Ραχόι με τον Μάριο Μόντι στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης κόντρα στη γερμανική πολιτική αποδεικνύει του λόγου το αληθές.Οι Ρωμαίοι στην Ιβηρική
Το 218 πχ (κατά άλλες πηγές το 201) οι Ρωμαίοι αποφασίζουν να εισβάλλουν στην Ιβηρική Χερσόνησο...
Το κάνουν και σε χρόνο ρεκόρ θα έλεγε κανείς καταφέρνουν να εκδιώξουν τους Καρχηδόνιους κατακτητές και να χαρίσουν μία προσωρινή ανακούφιση στους γηγενείς Ιβηρες... Η κατάκτηση της Ιβηρικής βοήθησε τους Ρωμαίους να γιγαντώσουν την αυτοκρατορία τους και να επεκταθούν με ευκολία και προς Ανατολάς χρησιμοποιώντας, μάλιστα, Ιβηρες στρατιώτες. Εκτός των άλλων, η πλούσια γη της σημερινής Ισπανίας και Πορτογαλίας χάριζε στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία πλούσιο ανεφοδιασμό (όχι μόνο σε τροφή αλλά και σε εμπορεύματα πάσης φύσεως).
Οι γηγενείς Ιβηρες υποδέχθηκαν αρχικά τους Ρωμαίους ως ελευθερωτές, σύντομα όμως αντιλήφθηκαν ότι η ρωμαϊκή μπότα δεν ήταν καλύτερη από την καρχηδονιακή. Για περίπου 180 χρόνια, η ένταση μεταξύ των Ιβήρων και των Ρωμαίων θα κυριαρχήσει στην περιοχή μέχρι που οι Ρωμαίοι θα καταφέρουν να επικρατήσουν ολοκληρωτικά και να σβήσουν κάθε εστία αντίστασης.Μαζί με τα ρωμαϊκά στρατεύματα, στο χώρο της Ιβηρικής ήρθε και η Λατινική γλώσσα που χρησίμευσε ως βάση για τη δημιουργία και την εξέλιξη της σημερινής ισπανικής (αλλά και της πορτογαλικής). Οπως μας πληροφορεί ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο εξαιρετικό βιβλίο του "Οι Λαοί της Ευρώπης" (εκδόσεις του εικοστού πρώτου) "η ισπανική γλώσσα είναι μείγμα ιβηρικής και λατινικής, γι΄αυτό δεν υπάρχουν μακρά και βραχέα φωνήεντα και όλα ηχούν καθαρά και με την ίδια διάρκεια κάνοντάς την την πιο ρυθμική νεολατινική γλώσσα". Τέλος, οι Ρωμαίοι θα αφήσουν στο σημερινό ισπανικό έδαφος και μία σπουδαία πόλη, τη Σεβίλλη, που αποτελεί δική τους χτίση.
Ο βασιλιάς της Αραγονίας στην Ιταλία
Τα χρόνια περνούν, η πάλαι ποτέ πανίσχυρη ρωμαϊκή αυτοκρατορία διαλύεται και καινούργιες δυνάμεις έρχονται στο προσκήνιο. Στα χρόνια προ Aναγέννησης, η ισπανική αυτοκρατορία είναι μία από τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης και η ανακάλυψη της Αμερικής από το Χριστόφορο Κολόμβο το 1492 (του οποίου η επιχείρηση χρηματοδοτήθηκε με ισπανικά κεφάλαια) γιγαντώνει την Ισπανία η οποία επεκτείνει την κυριαρχία της στο Νέο Κόσμο. Ομως ουδείς ξεχνάει και τα ευρωπαϊκά εδάφη τα οποία έχουν τη δική τους ξεχωριστή σημασία.
Το 1501 οι Γάλλοι ζήτησαν τη βοήθεια των Ισπανών για να κατακτήσουν μία σειρά από ιταλικά εδάφη. Ο βασιλιάς της Αραγονίας Φερδινάδος έσπευσε και τα στρατεύματα των δύο αυτοκρατοριών έβαλαν κάτω από την κυριαρχία τους σχεδόν όλη τη νότια σημερινή Ιταλία. Οπως συνηθίζεται σ΄αυτές τις περιπτώσεις σύντομα άρχισαν οι διαμάχες για το μοίρασμα των λαφύρων οι οποίες οδήγησαν σε ισπανικογαλλική σύρραξη επί ιταλικού εδάφους.
Ετσι, ο Φερδινάδος βάζει τις βάσεις για την κυριαρχία των Ισπανών σχεδόν στη μισή Ευρώπη την οποία θα επεκτείνει ο διάδοχός του και εγγονός του βασιλιάς Κάρολος.
Ο Μουσολίνι στο πλευρό του Φράνκο
Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα, Ιταλία και Ισπανία βρίσκουν τον τρόπο να σφραγίζουν μαζί τις εξελίξεις στην κονίστρα του ισπανικού εμφυλίου πολέμου.
Στις 17 Ιουνίου του 1936 ο Ισπανός στρατηγός Φρανθίθκο Φράνκο αποφασίζει να παρέμβει δυναμικά στα πολιτικά πράγματα της χώρας του. Η κυβέρνηση του Μετώπου που αποτελείται κυρίως από κεντρώες και αριστερές δυνάμεις ενεργοποιεί όλα τα συντηρητικά αντανακλαστικά του στρατηγού ο οποίος από το Μαρόκο όπου βρίσκεται αποβιβάζεται σε ισπανικό έδαφος.
Ξέρει όμως καλά ότι για να επικρατήσει θα χρειαστεί την έξωθεν βοήθεια. Την ζητά από τους ομοϊδεάτες του Αδόλφο Χίτλερ στη Γερμανία και Μπενίτο Μουσολίνι στην Ιταλία και εκείνοι του την προσφέρουν απλόχερα. Ειδικά η ιταλική βοήθεια αποδεικνύεται αποφασιστικής σημασίας, ούτε λίγο ούτε πολύ 75.000 Ιταλοί στρατιώτες πολεμούν στο πλευρό του Φράνκο.
Ο Ιταλικός στρατός συμμετέχει στις πολεμικές επιχειρήσεις με όλες τις εκφάνσεις του. Το ναυτικό των Ιταλών αναλαμβάνει να ελέγξει τη Μεσόγειο ενώ παίρνει μέρος ενεργά στους ναυτικούς βομβαρισμούς της Μάλαγα, της Βαρκελώνης και της Βαλένθια. Στην ξηρά αναλαβάνει δράση το σώμα εθελοντών ενώ 660 αεροπλάνα της ιταλικής αεροπορίας δίνουν πολύτιμες βοήθειες στη δράση του Φράνκο σε όλη την ισπανική επικράτεια.
Συνολικά, στα τρία χρόνια που διαρκεί ο Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος, η Ιταλία προσφέρει στον Φράνκο και τα στρατεύματά του 150 άρματα μάχης, 800 πυροβόλα, 10.000 πολυβόλα, 240.000 τυφέκια και μερικές χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές.
Ιταλικά αεροπλάνα τέλος θα πάρουν μέρος στο βομβαρδισμό της βάσκικης πόλης Γκουέρνικα (Γκέρνικα στη γλώσσα των Βάσκων) η οποία λαμβάνει χώρα στις 26 Απριλίου του 1937 και έχει ως συνέπεια μία ανεπανάληπτη σφαγή αμάχων. Το μακελειό ενέπνευσε τον περίφημο Ισπανό ζωγράφο Πάμπλο Πικάσο στη δημιουργία του ομώνυμου έργου του το οποίο, κατά πολλούς, είναι και το κορυφαίο της μεγάλης διαδρομής του.
Oλα αυτά βέβαια εν έτει 2012 μοιάζουν πολύ μακρινά. Ιταλία και Ισπανία παλεύουν πλέον από κοινού να αποφύγουν τη χρεωκοπία στην οποία τους οδηγεί η μάλλον αδιέξοδη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γι΄ αυτό και οι ηγέτες των δύο χωρών, Μαριάνο Ραχόι και Μάριο Μόντι, έχουν συστήσει τη δική τους συμμαχία που βέβαια έχει τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτή του 1936.