Γράφει ο Γιάννης Καρτάλης
Οι Ιταλοί δεν κατάφεραν μόνο να
αποκλείσουν τη Γερμανία από τον τελικό του Euro 2012, αλλά με τη βοήθεια
των Ισπανών και των Γάλλων, ύστερα από έναν μαραθώνιο διαπραγματεύσεων
και πιέσεων, υποχρέωσαν σε υποχώρηση την άτεγκτη ως προχθές γερμανίδα
καγκελάριο, με αποτέλεσμα στη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών να υπάρξει
συμφωνία για ένα πακέτο ανάπτυξης ύψους 120 δισ. ευρώ και για
ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τα ευρωπαϊκά ταμεία
διάσωσης. Πέρα όμως από την αυτονόητη σημασία που έχουν οι αποφάσεις
αυτές για.......... το μέλλον της κλυδωνιζόμενης ευρωζώνης, το κύριο μήνυμα είναι
ότι με τη συμμαχία των χωρών του Νότου (όπου τον βασικό ρόλο έπαιξε ο
νέος πρόεδρος της Γαλλίας, επιμένοντας στις θέσεις τις οποίες είχε
αναπτύξει προεκλογικά) αποκαθίσταται μια νέα ισορροπία στα ευρωπαϊκά
πράγματα. Χάνει δηλαδή η κυρία Μέρκελ τη δυνατότητα να επιβάλλει
μονομερώς τις απόψεις της, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τους ισχυρούς
πλέον νότιους εταίρους της.
Πέρασαν δηλαδή οι εποχές όπου
αντιστάσεως μη ούσης, λόγω της γνωστής συναινετικής στάσης την οποία
τηρούσε ο Νικολά Σαρκοζί, το Βερολίνο επέβαλλε τους όρους του
παιχνιδιού, με τα γνωστά αποτελέσματα. Οι νέες ηγεσίες στη Γαλλία, στην
Ιταλία και στην Ισπανία κατάφεραν να ανατρέψουν τη «γερμανική συνταγή»
για την αντιμετώπιση της κρίσης. Μια συνταγή η οποία, χωρίς ουσιαστικές
αντιδράσεις, είχε επικρατήσει από την αρχή της εκδήλωσης της οικονομικής
κρίσης στην Ευρώπη ως σήμερα. Ανοίγει έτσι τώρα μια νέα προοπτική για
την αντιμετώπιση των εξαιρετικά κρίσιμων οικονομικών προβλημάτων που
έχουν μπροστά τους οι ευρωπαϊκές χώρες, και ιδιαίτερα οι πιο ευάλωτες,
όπως είναι η Ελλάδα. Διότι στις Βρυξέλλες προχθές δεν λύθηκαν ως διά
μαγείας τα προβλήματα αυτά, αλλά απλώς ετέθησαν νέες, πιο ελπιδοφόρες,
βάσεις για τη διευθέτησή τους και λογικό είναι να επωφεληθεί και η χώρα
μας από τις εξελίξεις αυτές. Προϋπόθεση όμως για να συμβεί αυτό είναι να
υπάρξουν οι κατάλληλες ενέργειες από την ελληνική πλευρά για να
ξεπερασθεί η εντονότατη επιφυλακτικότητα και καχυποψία που εκφράζουν
απέναντί μας οι εταίροι μας.
Θα ήταν λάθος να ερμηνευθούν
οι προχθεσινές αποφάσεις των Βρυξελλών ως μήνυμα για χαλάρωση των
γνωστών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Ελλάδα, τη στιγμή που το σύνολο
των εταίρων μας, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση, επιμένει ότι οι
δεσμεύσεις αυτές πρέπει να υλοποιηθούν χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις και
παλινωδίες, καθώς μάλιστα θεωρείται ότι έχει ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος
με τις δύο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Γι' αυτό άλλωστε και
κανένας δεν ανοίγει τα χαρτιά του ώσπου να ολοκληρωθεί η νέα αξιολόγηση
της πορείας υλοποίησης του μνημονίου από την τρόικα. Ηδη πάντως
εκφράζεται μια γενικότερη αρνητική αντίδραση για τις προτάσεις
αναθεώρησης του μνημονίου, οι οποίες περιλαμβάνονται στην προγραμματική
συμφωνία των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Ενα κείμενο το οποίο
θεωρείται ότι εκπονήθηκε μάλλον για λόγους εσωτερικής πολιτικής
κατανάλωσης παρά ως σοβαρό σημείο εκκίνησης των επικειμένων
διαπραγματεύσεων. Και είναι χαρακτηριστικό ότι εντελώς διαφορετικούς
τόνους υιοθετεί ο έλληνας πρωθυπουργός στην επιστολή του προς τους
εταίρους μας. Είναι λοιπόν αναγκαίο να σταματήσει αυτή η λαϊκίστικη
διγλωσσία και να ληφθούν, επιτέλους, τα μέτρα εκείνα για τα οποία έχουμε
ήδη δεσμευθεί και τα οποία είναι τα μόνα που θα αποκαταστήσουν το
αναγκαίο κλίμα εμπιστοσύνης.