Ευφορία φαίνεται να επικρατεί στην Ευρώπη για τις αποφάσεις που ελήφθησαν για την απευθείας ανακαιφαλαιοποίηση του τραπεζικού τομέα στην Ισπανία και την Ιταλία, μια μέθοδος που εξασφαλίζει τη μη προσθήκη των ποσών αυτών στο δημόσιο χρέος.
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα επίσης επικρατεί ενθουσιασμός ενώπιον της προσδοκίας ότι αργά ή γρήγορα το ίδιο θα εφαρμοστεί και στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα τον εκ νέου περιορισμό του δημοσίου χρέους κατά περίπου 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο, οι γνωστοί υπερφίαλοι και ανυπόφορα λαϊκιστές πολιτικοί (πολλοί θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στην κατηγορία με λίγη…
ενδοσκόπηση…) άρχισαν να φωνασκούν για τη δήθεν μεγάλη ευκαιρία που έχασε η χώρα να πετύχει ότι πέτυχαν η Ισπανία και η Ιταλία.
Κατά συνέπεια μιλάμε για δυο θέματα. Το ένα είναι οι πανηγυρισμοί και το δεύτερο η εσωτερική αντίδραση στην Ελλάδα.
Πάμε λοιπόν στο πρώτο για να παρατηρήσουμε το ακόλουθο: Μήπως οι πανηγυρισμοί είναι εξαιρετικά πρόωροι; Ουδείς αμφιβάλλει ότι η εξέλιξη είναι θετική, ωστόσο, δεδομένου ότι άπαντες είναι δέσμιοι των διεθνών «αγορών», μήπως να περιμέναμε λίγο περισσότερο την αντίδρασή τους; Και δεν μιλάμε για την «αντανακλαστική» ανοδική κίνηση στα χρηματιστήρια, ανεξαρτήτως του πόσο δυναμική μπορεί να είναι.
Πόσο απίθανο είναι αρχικά οι αγορές να έκαναν το αυτονόητο, δηλαδή να προεξόφλησαν αυτό που είναι εξ ορισμού θετικό, μόνο όμως «καταρχήν». Πόσο δύσκολο είναι με μια σειρά από προσχήματα είτε υπάρχουσες αρνητικές ειδήσεις να γυρίσουν σε αρνητικό έδαφος και να δούμε ξανά «το αίμα να κυλά στους δρόμους», όπως έγραφε «γκουρού» των αγορών σε βιβλίο του; Και φυσικά, το «έξυπνο χρήμα» μπήκε πρώτο και ήταν ήδη μέσα στις αγορές όταν ήρθε η καλή είδηση. Όταν θα γυρίσουν «στο κόκκινο» οι αγορές θα είναι ήδη έξω…
Στο μεταξύ, με την απαραίτητη πάντα καθυστέρηση, οι «επενδυτές» θα έχουν μπει στις αγορές θεωρώντας ότι μπήκαμε στο δρόμο διευθέτησης του προβλήματος. Σύντομα θα διαπιστώσουν ότι μετά από μια αρχική ανοδική κίνηση τα χαρτοφυλάκιά τους θα αρχίσουν να συρρικνώνονται, το πόσο ουδείς μπορεί να το προσδιορίσει… Λίγη προσοχή και ψυχραιμία λοιπόν, έως ότου τουλάχιστον που οι ενδείξεις θετικής στροφής καταλήξουν να γίνουν «τάση» στις αγορές, έστω μεσοπρόθεσμη…
Πάμε τώρα και στο δεύτερο θέμα με τους απύθμενης κενότητας πολιτικούς αρχηγούς οι οποίοι βρήκαν ευκαιρία να σπεκουλάρουν πολιτικά και να επιτεθούν στην κυβέρνηση για αδράνεια. Ουδεμία διάθεση υποστήριξης της κυβέρνησης έχουμε και θα κριθεί όταν έρθει η ώρα. Ωστόσο, πρέπει να είσαι πολύ αφελής για να πιστεύεις ειλικρινά ότι η Ελλάδα που δεν έχει προχωρήσει σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις είχε το οποιοδήποτε περιθώριο να απαιτήσει σε αυτή τη φάση…
Ο Μάριο Μόντι που διακρίθηκε, έλαβε το πολιτικό κόστος και προχώρησε μεταρρυθμίσεις που εμείς θεωρούμε αδιανόητες. Αυτές ήταν που του έδωσαν το ανάστημα να σηκωθεί πάνω και να τους απειλήσει ότι θα τα τινάξει όλα στον αέρα εάν δεν συμφωνήσουν σε έναν τρόπο που θα μείωνε το κόστος δανεισμού. Εμείς τι ακριβώς θα μπορούσαμε να πούμε δηλαδή;
Τι θα έλεγε ο Τσίπρας; Τι θα έλεγε ο Καμμένος; Θα σηκώνονταν πάνω ως… λήσταρχοι και θα έλεγαν «πληρώστε κορόιδα» διότι θα σας τα τινάξω όλα στον αέρα»; Και ειδικά ο πρώτος του οποίου το κόμμα είναι μονίμως «στα κάγκελα» και αρνείται οποιαδήποτε μεταρρύθμιση που ζητούν αυτοί από τους οποίους θέλει να πάρει τα χρήματα…
Εμείς έχουμε λάβει θέση ξεκάθαρη. Είτε θα πάρουμε απόφαση να διορθώσουμε τις στρεβλώσεις δεκαετιών και να φτιάξουμε ένα κράτος που θα παράγει κάτι και δεν θα έχει γεμίσει κόσμο πίσω από γραφεία με σφραγίδες στα χέρια, είτε το μέλλον μας θα είναι προδιαγεγραμμένο. Δεν θα έχουμε καμία θέση μέσα στην Ευρωζώνη. Τουλάχιστον όσοι τάσσονται υπέρ της δραχμής δεν κοροϊδεύουν. Διότι οι υπόλοιποι που θέλουν και τα δισεκατομμύρια της Ευρώπης και να συνεχίσουν την παρασιτική παλαιοκομματική τους νοοτροπία παριστάνοντας τους σωτήρες, είναι…
Όχι διότι όσα λένε δεν αποτελούν μια εναλλακτική πρόταση, ασχέτως του αν εμείς πιστεύουμε ότι είναι συνταγή αυτοκτονίας, αλλά διότι πολύ απλά, ας σταματήσουν να δουλεύουν τον κόσμο ότι θα κρατήσουν τη χώρα στο ευρώ. Και όσοι είναι στοιχειωδώς έντιμοι και αξιοπρεπείς Έλληνες, η παρούσα κατάσταση τους προσβάλει και δεν επιθυμούν να ληστέψουν κανέναν. Θέλουν απλά, μια μέρα, να μπορούν να είναι ξανά περήφανοι για τη χώρα τους και έχουν απόλυτη συναίσθηση ότι και οι ίδιοι έχουν συμβάλλει διά της ψήφου τους στο σημερινό κατάντημα.