Γράφει ο Χρήστος Σγαρδέλης
Ξημερώματα Τρίτης κάθομαι στο γραφείο του δωματίου μου, γύρω στις 3
το πρωί, και σκέφτομαι τα παιδικά μου χρόνια στο σχολείο, τις συζητήσεις
με τους συμμαθητές μου, τα όνειρα που είχαμε, τους στόχους μας και πάνω
απ’ όλα τα πρότυπά μας… Πρότυπα…Τραγουδιστές, Ηθοποιοί, ,Αθλητές,
Πολιτικοί…..Ολοι θέλαμε να μοιάσουμε σε κάποιον… Ο καθένας μας είχε το
δικό του Πρότυπο…Αλλά τελικά τι εστί Πρότυπο ζωής; Αυτό θα προσπαθήσω να
απαντήσω μέσα από την δική μου οπτική γωνία.
Πρότυπα για
μένα υπήρχαν οι Αθλητές…Έλεγα να μοιάσω στον τάδε ποδοσφαιριστή, στον
τάδε μπασκετμπολίστα, στον τάδε αθλητή του
Στίβου…Περνώντας τα χρόνια και παρακολουθώντας τον .........
Αθλητισμό ειδικά εδώ
και 5-6 χρόνια τι διακρίνω;; Πολλούς
θανάτους…Θάνατοι Ποδοσφαιριστών, θάνατοι Βολεϊμπολιστών, θάνατοι αθλητών
του Στίβου…και όλα αυτά σε τι σκέψη με βάζουν;;; Πως γίνεται ρε γαμώτο
να πεθαίνουν αυτοί οι σπουδαίοι αθλητές σε τόσο μικρές ηλικίες;;; Τελικά
μήπως για να γίνουν τόσο καταξιωμένοι, για να πάρουν μετάλλια,
πρωταθλήματα, τελικά μήπως όντως κάνουν χρήση αναβολικών;; Αν ναι, γιατί
εγώ να τους έχω πρότυπο ζωής;; Τι αξία έχει να είμαι καταξιωμένος
κάνοντας χρήση αναβολικών και ρισκάροντας τη ζωή μου για ένα μετάλλιο;;
Πρότυπα
για μένα υπήρχαν οι Τραγουδιστές και οι Ηθοποιοί…Με το πέρασμα των
χρόνων και διαβάζοντας εφημερίδες, ακούγοντας ράδιο, διαβάζοντας
στο Ίντερνετ τι βλέπω και ακούω;;; Χρήση ναρκωτικών ουσιών ο ένας,
πέθανε από ναρκωτικά ο άλλος, οι άλλοι δεν ειχαν καθολου σταθερο
συναισθηματικο κοσμο…Τελικά τι πρότυπα είναι αυτά;; Τι καλό έχουν
προσφέρει στη Κοινωνία…Τι καλό έχουν προσφέρει στον ίδιο τους τον εαυτό;
Πως γίνεται να θεωρώ κάποιον Καλλιτέχνη επιτυχημένο ύστερα απ’ όλα
αυτά;
Πρότυπα για μένα υπήρχαν οι Πολιτικοί… Έλεγα θυμάμαι μικρός
να μοιάσω στον τάδε πολιτικό… Με το πέρασμα των χρόνων έβλεπα και άκουγα
μόνο για σκάνδαλα.. Ο χ Βουλευτής έφαγε τόσα, ο γ Βουλευτής είναι
μπλεγμένος στο τάδε σκάνδαλο…Για την ακρίβεια για τους μισούς πολιτικούς
που έχουν Κυβερνήσει έχουν ακουστεί κάποια σκάνδαλα ή κάποιες
φήμες…Βέβαια όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά.
Αυτό που θέλω
να πω είναι ότι προσπαθώντας να μοιάσουμε σε κάποιο Πρότυπο, χάνουμε τη
δική μας ταυτότητα και ξεχνάμε το ποιοι είμαστε και το τι στόχους έχουμε
σαν άνθρωποι…Κοιτάμε να πράττουμε σαν τα Πρότυπά μας και όχι σαν
“φυσιολογικά” άτομα.
Προσωπικά για μένα ο μύθος με τα Πρότυπα
καταρρίπτεται…Προσωπική μου άποψη είναι ότι το μόνο Πρότυπό μας πρέπει
να είναι οι γονείς μας, η οικογένειά μας και τα προσωπικά μας
θέλω…Οποιαδήποτε άλλα Πρότυπα είναι επικίνδυνα να μας οδηγήσουν σε
πράξεις επικίνδυνες μακροπρόθεσμα.
Υ.Γ. Υπάρχουν πολλές
οικογένειες που δεν μπορούν να γίνουν Πρότυπα..π.χ. όταν ο Πατέρας είναι
αλκοολικός ή κάνει χρήση βίας ή χρήση ναρκωτικών. Εκεί για μένα πρέπει
να έχουμε τη δύναμη μέσα μας να πούμε ότι δε θα γίνουμε αυτό το αισχρό
που βλέπουμε αλλά θα προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι ώστε τα
παιδιά μας να μην έχουν τις ίδιες φρικτές αναμνήσεις.