Οι μαύρες παροιμίες, αυτές που δεν τις
μάθαμε στο σχολείο , αλλά τις ακούγαμε , όταν τις έλεγαν οι μεγάλοι, όταν νόμιζαν ότι δεν ήμασταν εκεί .Είναι
βρομόλογα , αλλά πιστέψτε με είναι το ίδιο σομφές με τις άλλες και μάλιστα πολύ
επίκαιρες. Μία από αυτές είναι αυτή που αναφέρεται στον κουφό , όπως κουφή είναι
εδώ και χρόνια η πολιτική ¨ηγεσία¨ της έρμης τούτης......
χώρας. Που στέλνει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση τα «μηνύματα», τα οποία οι κομματικές ηγεσίες τα λαμβάνουν … απλώς.
χώρας. Που στέλνει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση τα «μηνύματα», τα οποία οι κομματικές ηγεσίες τα λαμβάνουν … απλώς.
Δείτε παράδειγμα
την παροιμία : Ο κουφός και ο κλανιάρης πάνε δίπλα στα νταούλια (για ευνόητους
λόγους έκαστος ο ένας για να ακούει και
ο άλλος για να μην τον ακούνε ). Τώρα ποιοι είναι οι κουφοί και ποιοι οι αεριζόμενοι
της κυβερνητικής τροίκας δεν θα σας το πω εγώ .
Ο
χειρότερος κουφός είναι αυτός που δε θέλει ν’ ακούσει και η «εξουσία» που προέκυψε
από τις εκλογές δεν θέλει να ακούει .
Δεν
ακούει , δεν βλέπει , δεν αφουγκράζεται και αφού δεν βλέπει τον πόνο και την απόγνωση
που δημιουργεί δεν πρόκειται να δει και το φούντωμα της οργής και την αγανάκτηση
που θα τους πάρει από κάτω.