Ο κλοιός σφίγγει…θα μας πιάσουν!!!

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος.

 

- Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε έτσι. Ο κλοιός σφίγγει.

 

- Τίποτα δεν θα συμβεί. Ο κόσμος είναι ηλίθιος.

 

- Μα δεν βλέπεις τι γίνεται; Παντού αντιδράσεις.

 

- Το αντίθετο βλέπω εγώ. Καμία αντίδραση. Όσους φόρους κι αν βάλουν, όσα μέτρα κι αν πάρουν, τα ανόητα πρόβατα το δέχονται. Τους ζητάμε το πιο παράλογο πράγμα στον κόσμο, να πληρώσουν αυτοί οι......... άφραγκοι τα δικά μας χρέη, τον δικό μας χλιδάτο τρόπο ζωής κι αυτοί το δέχονται…. Άκου που σου λέω. Δεν τρέχει τίποτα.

 

- Είμαστε εκτεθειμένοι. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Θα γίνει έλεγχος.

 

- Κανένας έλεγχος δεν θα γίνει. Φροντίζουν άλλοι. Πληρώνονται καλά γι’ αυτό.

 

- Καλά. Κάτσε ν’ αρχίσει να πεθαίνει κόσμος από την έλλειψη φαρμάκων και σου λέω εγώ.

 

- Ήδη πεθαίνουν χιλιάδες κάθε μέρα. Και δεν συμβαίνει τίποτα. Έχουν συνειδητοποιήσει καλά το ότι είναι «αναλώσιμοι» και δεν έχουν καμία δυνατότητα αντίδρασης.

 

- Κάτσε ν’ αρχίσουν να πεθαίνουν σαν τις μύγες από την εγκληματικότητα και σου λέω εγώ.

 

- Ήδη σφάζονται κάθε μέρα δεκάδες από δαύτους σαν τα κοτόπουλα και δεν αντιδρά κανένας τους. Τόσο loosers είναι. Το υπομένουν αγόγγυστα. Είδες κανέναν στους δρόμους;

 

- Μα από παντού ακούγονται αντιδράσεις.

 

- Υπερβολές τώρα. Περιστασιακά και μόνο λόγια. Δράση ουδεμία.

 

- Καλά, κάτσε ν’ αρχίσουν να κατάσχουν σπίτια για χρέη και σου λέω εγώ.

 

- Ήδη ξεσπιτώνουν εδώ και μήνες χιλιάδες πολίτες και κανείς δεν αντιδρά. Μην ανησυχείς σου λέω. Τα πρόβατα δεν πρόκειται να ξεσηκωθούν.

 

- Ανησυχώ και πολύ μάλιστα. Τα σύννεφα μαζεύονται. Πρέπει να συμμαζευτούμε λίγο. Έστω, να κάνουμε λίγο κράττει.

 

- Δεν χρειάζεται, μην ανησυχείς σου λέω.

 

- Καλά, κάτσε ν’ αρχίσει να μπουκάρει ο όχλος όπου βρει για λίγα τρόφιμα και θα δεις τι έχει να γίνει.

 

- Μπααα, θα το φάνε κι αυτό. Είναι πειθαρχημένοι. Εξάλλου ήδη έχει πέσει πείνα σε εκατοντάδες χιλιάδες απ’ «αυτούς εκεί κάτω». Είδες εσύ καμία αντίδραση; Εδώ μέχρι και εφορία και χαράτσια σε άστεγους ρίξανε οι αθεόφοβοι και οι ξεβράκωτοι τίποτα. Καμία αντίδραση. Ποιός τους φταίει λοιπόν; Το ζητάει ο οργανισμός τους. Όπως πάντα και τώρα. Τα ίδια και χειρότερα θα πάθουν.

 

- Οι μετανάστες έχουν ξεπεράσει κάθε πληθυσμιακό όριο. Ασκούν τεράστιες πιέσεις στον πληθυσμό. Θα ξεσηκωθούν οι πολίτες. Θα μας λυντσάρουν.

 

- Δεν έχουν ξεπεράσει κανένα όριο. Αντέχουμε πολύ πολύ περισσότερους μετανάστες ακόμη. Και τους χρειαζόμαστε για χίλιους δυό λόγους. Χώρια που «αυτοί που το θέλουν περισσότερο» πληρώνουν καλά για να το αφήνουμε να συμβαίνει. Άσε που το τέστ πέτυχε. Ήδη οι μετανάστες έχουν πιέσει σε μεγάλο βαθμό τον πληθυσμό με την εγκληματικότητα κι όμως κανείς δεν αντιδρά. Θα δεις ότι ούτε στο μέλλον πρόκειται ποτέ ν’ αντιδράσουν πλην αμελητέων εξαιρέσεων. Ρε συ σου λέω, δεν ξέρω τι πίνουν αλλά αυτοί και βουνό ολόκληρο να γκρεμιστεί πάνω τους θα συνεχίσουν να κοιμούνται. Εμείς φταίμε μετά που κοιτάμε την πάρτη μας; Ή αυτοί που μας το επιτρέπουν με την αδιαφορία τους;

 

- Μεγάλο το ρίσκο. Επιμένω.

 

- Μεγάλα ρίσκα, μεγάλα κέρδη.

 

- Αναπτύσσονται όλο και περισσότερες φωνές αντίδρασης.

 

- Κι αμέσως πνίγονται. Ή «απορροφώνται». Εξαγοράζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ή συντρίβονται. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το πρόβλημα είναι «διαχειρίσιμο» πάντως.

 

- Μέχρι να κατέβουν όλοι μαζί στους δρόμους μια μέρα και να μην συμμαζεύεται με τίποτα ύστερα.

 

- Κατέβηκαν ξανά και ξανά. Ή μάλλον προσπάθησαν. Και τι κατάφεραν; Ξεφούσκωσε με τη μια. Έδειξαν το μέγιστο των δυνάμεών τους. Μηδέν. Άστο σου λέω. Πρόβατα ακίνδυνα είναι. Και η μοίρα των προβάτων, το μόνο πράγμα στο οποίο είναι χρήσιμα, ξέρεις καλά ποιά είναι.

 

- Κι αν ξεπεράσουν απότομα το όριο της αντοχής τους και αρχίσουν να σκοτώνουν «δικούς μας» δεξιά αριστερά;

 

- Οι «δικοί μας» μην ξεχνάς ότι φρουρούνται. Δεν μπορούν να τους αγγίξουν. Το πολύ πολύ να ξεσπάσουν μεταξύ τους. Θα αλληλοσφαχτούν. Κανένα πρόβλημα. Διαίρει και βασίλευε.

- Άπαξ και ξεκίνησε δεν θα ελέγχεται ύστερα.

 

- Και τώρα υπάρχουν πολλοί οργισμένοι πολίτες. Βλέπεις να σκότωσαν κανέναν δικό μας; Άστο σου λέω, ανήμποροι είναι. Και οι πολλοί δεν έχουν καμία μα καμία διάθεση αντίδρασης. Γι’ αυτό σου λέω, δεν κινδυνεύουμε. Θα συνεχίσουμε όπως πάμε. Μεγάλα τα κέρδη, μην το ξεχνάς.

 

- Διαλύονται τα πάντα. Εξοντώνουμε την κότα με τα χρυσά αυγά. Δες το κι έτσι.

 

- Σε νοιάζει να κονομάς ή όχι; Σε νοιάζει σε τι νόμισμα θα κονομάς; Ή μήπως ποιάς σημαίας θα είναι ο κυβερνήτης από πάνω σου;

 

- Δεν έχω τέτοιους ενδοιασμούς. Η ασφάλεια της ζωής μου με νοιάζει. Και να μην χάσω αυτά που έχω φτιάξει μέχρι τώρα.

 

 

- Υπάρχουν έτοιμες λύσεις και σχεδιασμοί για κάθε περίσταση. Έτσι θα τ’ άφηναν νομίζεις οι από πάνω μας;

 

- Όταν ξεσηκώνεται ο όχλος οι σχεδιασμοί καταρρέουν. Γίνονται απρόβλεπτες οι εξελίξεις.

 

- Θεωρία και τίποτε άλλο.  Καμία εξέλιξη της πλέμπας δεν είναι μη προβλέψιμη και πολύ περισσότερο μη αντιμετωπίσιμη. Εν πάση περιπτώσει, «Βαστίλη» δεν συμβαίνει κάθε μέρα αλλά κι όταν συμβαίνει πάλι «εμείς επιπλέουμε». Αυτό να μην το ξεχνάς ποτέ.

 

- Δεν ξέρω, εγώ σέβομαι τη δύναμη του όχλου. Μέχρι να ανασυγκροτηθούμε μετά από μια «Μεγάλη αιματηρή λαϊκή εξέγερση» θα χαθούν πολλοί από «εμάς».

 

- Δεν θα του επιτραπεί να μετατραπεί σε όχλο. Θα εξοντωθεί κάθε εστία αντίστασης πριν προλάβουν να μετατρέψουν μια πιθανή περιθωριακή κοινωνική αντίδραση σε μαζική και «ακραία κατάσταση όχλου».

 

- Θα προλάβουμε;

 

- Μα ήδη συμβαίνει κάθε ώρα, κάθε λεπτό.

 

- Πως αυτό;

 

- Με δουλεύεις; Δεν ξέρεις πόσοι «μπουκώνονται» κάθε μέρα; Με το που κάποιος θα χαρακτηριστεί «πιθανός κίνδυνος» αμέσως παίρνει «μερίδιο». Όλο και «κάπου, σε κάποιο τραπέζι τον χώνουμε».

 

- Ναι, αλλά ως πότε θα κρατάει η τύχη μας;

 

- Δεν είναι τύχη, στο ξαναλέω, «επαγγελματικός σχεδιασμός» είναι.

 

- Το «τυχαίο γεγονός» όμως συνδυασμένο με την εξαθλίωση και την απόγνωση μπορεί να ανατρέψει τα πάντα.

 

- Και γιατί δεν έχει συμβεί ως τώρα;

 

- Εσύ να μου πεις.

 

- Γιατί είναι πάρα πολλοί αυτοί που έχουν φάει και συνεχίζουν να τρώνε. Κι έχουν συμφέρον να μην «αποκαλυφθούν» τα πράγματα. Και γιατί, στο ξανάπα, μόλις κάποιος «αναδεικνύεται ως πιθανός πολιτικοκοινωνικός κίνδυνος» εξαγοράζεται». Τον «απορροφά το σύστημα». Ή «συντρίβεται». Γίνεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο «δικός μας». Ή «εξαφανίζεται».

 

- Κι αν ξαφνικά βρεθεί μπροστά μας ένας «ανεξέλεγκτος», εξαθλιωμένος οργισμένος αποφασισμένος εκτελεστής μέσα απ’ αυτή την αναθεματισμένη πλέμπα;

 

- Και πως θα περάσει από δεκάδες άτομα ιδιωτική φρουρά; Και με την Πολιτεία back up επιπροσθέτως.

 

- Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος.

 

- Δεν μας ενδιαφέρει η «Μεταφυσική». Τα δεδομένα μας νοιάζουν. Κι αυτά δείχνουν πως ότι κι αν τους κάνουμε, ουδείς αντιδρά. Είτε γιατί φοβάται είτε γιατί δεν έχει τη δυνατότητα.

 

- Εξακολουθώ να επιμένω πως θα έπρεπε να εξαφανιστούμε μην και σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και βρεθούμε ή μπροστά σε καμία κάνη ή σε κανένα κελί.

 

 

- Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος κίνδυνος. Άλλωστε, μήπως συνειδητοποιείς «πόσα καθαρίζεις» κάθε μήνα με όλες αυτές τις «όμορφες δραστηριότητές» σου;

 

- Έστω, να κάνουμε λίγο κράτει.

 

- Ναι, ε; Και πως θα συντηρήσεις αυτόν τον πανάκριβο τρόπο ζωής που χάρη σ’ αυτές τις «πονηρές δραστηριότητές» σου απόκτησες μέχρι τώρα; Απ’ ότι έμαθα αγόρασες νέο ταχύπλοο, ε;

 

- Ε, ναι…

 

- Και κάτι για ένα Kayen άκουσα…

 

- Ε, ναι…

 

- Και για ένα νέο εξοχικό στη Μύκονο…

 

- Ε, ναι…

 

- Τι θα κάνεις; Θα ξεπουλήσεις τα μισά για να συντηρήσεις τα άλλα μισά; Και για πόσο καιρό θα κρατήσει αυτό; Έξι μήνες; Μετά τι θα κάνεις; Ένας τόσο ακριβός τρόπος ζωής ξέρεις πόσο γρήγορα καταναλώνει τα έτοιμα χρήματα;

 

Σε ξαναρωτάω: Μετά; Τι θα κάνεις; Θα γυρίσεις στον μίζερο τρόπο ζωής που έκανες πριν μπεις στο «χορό» δέκα χρόνια πριν; Αποκλείεται ακόμη κι αυτό. Έχεις τόσα πολλά συγκεντρωμένα χρέη και θα αυξηθούν τόσο πολύ εξαιτίας της προσκόλλησής σου στον ακριβό τρόπο ζωής που σε βλέπω άστεγο. Το Διακινδυνεύεις;  Άστο σου λέω. Δεν υπάρχει επιστροφή.

 

- Έχουν αρχίσει να γίνονται έλεγχοι από τις Αρχές. Κι αν μας εντοπίσουν;

 

- Δεν πρόκειται. Εκτός του ότι είναι «υποτυπώδεις», «στημένοι» και για το «θεαθήναι», ακόμη κι αν κάτι «σοβαρέψει», μαζί με μας θα «πέσουν» και πολλές χιλιάδες  ακόμη απ’ όλα τα κλιμάκια και κυρίως από πολύ ψηλά. Ξέρεις πως γίνονται αυτά. Σε κάθε δουλειά συμμετέχουν οι πάντες. Κι ο ένας «κρατάει τον άλλον». Ποιός θα τολμήσει ή στην χειρότερη περίπτωση θα καταφέρει να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο «θηρίο»; Να σου πω εγώ: ΚΑΝΕΝΑΣ…

 

- Ναι, αλλά όλο και το γυροφέρνουν και το λένε..

 

- Αυτή είναι η δουλειά τους. Να το λένε. Άστους να το λένε. Έτσι πρέπει. Από το να λένε μέχρι να το κάνουν είναι τεράστια η απόσταση.

 

- Ο κίνδυνος υπάρχει όμως.

 

- Και θα σου ξαναπώ. Μεγάλα ρίσκα και κίνδυνοι, μεγάλα κέρδη. Κι εν πάση περιπτώσει κάθε τρεις και λίγο παραγράφονται τα πάντα. Άλλωστε, δεν μπορούν να ελέγξουν κάτι εκατομμύρια υποθέσεις διαφθοράς…ούτε και να βάλουν φυλακή κάτι χιλιάδες πολίτες…Μόνον αφελείς μπορούν να πιστεύουν κάτι τέτοιο.

 

- Ο όχλος, η πλέμπα το πιστεύει πως θα γίνει και το ζητάει όμως.

 

- Και καλά κάνει. Έτσι έπρεπε. Να το πιστέψει πως θα γίνει. Για να δώσει «συγχωροχάρτι» στην «προηγούμενη Τάξη Πραγμάτων» και να αναδείξει μια (δήθεν) «Νέα» που (επίσης δήθεν) θα διορθώσει τα πράγματα και να ηρεμήσει. Για να ησυχάσει και να δεχτεί αγόγγυστα το «βαρύτατο λογαριασμό» που της στείλαμε. Όσο για το ότι το ζητάει, ε και; Πάντα ζήταγε, πάντα ναι του έλεγαν και ποτέ δεν του έδιναν αυτά που του υπόσχονταν. Άνοιξε κανένα ρουθούνι ποτέ; Μόνο ν’ αυτοκτονούν ξέρουν. Για τόσο loosers μιλάμε.  Είναι ηλίθια πρόβατα σου λέω. Άδικα ανησυχείς.

 

- Άλλος τρώει και πίνει κι άλλος πληρώνει, ε;

 

- Τι έγινε; σε πιάσανε οι ευαισθησίες; Νόμοι της ζούγκλας επικρατούσαν πάντα κι εξακολουθούν να επικρατούν, το ξέχασες; Ή αυτοί ή εμείς. Δεν μπορούν να περνάνε όλοι καλά. Μόνον κάποιοι λίγοι ικανοί. Οι υπόλοιποι, η πλέμπα είναι οι άχρηστοι. Τα πρόβατα. Οι ανίκανοι. Τους αξίζει η άθλια μοίρα τους και δεν τους αξίζει καμία συμπόνοια.

- Απ’ αυτούς προερχόμαστε κι εμείς. Πως μπορείς να μιλάς έτσι;

 

- Όπως τό’πες. Είμασταν κάποτε ένας απ’ αυτούς και ούτε θέλω να το θυμάμαι. Δεν είμαστε πια. Και για να συνεχίσουμε να μην είμαστε ένας απ’ αυτούς τους άθλιους και να ανήκουμε σ’ αυτούς τους ανώτερους κύκλους που τόσο πολύ απολαμβάνεις να κυκλοφορείς κάθε βράδυ, πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε αδίστακτα αυτό που τόσο καιρό κάνουμε. Το κατάλαβες;

 

- Ναι. Κι ο Θεός βοηθός.

 

- Άστον αυτόν. Δεν έχει καμία δουλειά εδώ. Ο Διάολος ίσως….

freepen