Οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί διακρίθηκαν στο σπορ της υπερβολής κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Πήραν τις μεζούρες και άρχισαν να μετρούν τον πατριωτισμό, την τιμιότητα, την αριστεροσύνη και την υπευθυνότητα. Απέδωσαν στους εαυτούς τους τα καλά και χρέωσαν στους αντιπάλους τους τα κακά.
Ο Αντώνης Σαμαράς είπε ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ, επειδή κάτι τέτοιο δεν το θέλει ο λαός και θα.......
είναι εις βάρος των εθνικών συμφερόντων, γιατί το ΠΑΣΟΚ εκφράζει το παλιό, τη διαφθορά και είναι υπεύθυνο για τη χρεοκοπία.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα για επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό, γιατί η πολιτική του θα οδηγήσει τη χώρα στη δραχμή και στην αλβανοποίηση.
Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλεσε Σαμαρά και Βενιζέλο «πολιτικούς απατεώνες», ενώ τον ίδιο χαρακτηρισμό χρησιμοποίησε το ΚΚΕ για να περιγράψει τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή με την πρόταση τους για κυβέρνηση της Αριστεράς «ψαρεύουν στα θολά νερά και κοροιδεύουν τους εργαζόμενους».
Ο Πάνος Καμένος διακηρύσσει urbi et orbi ότι οι επικεφαλής της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ είναι προδότες και θα εγκαταλείψουν τη χώρα με «αεροπλάνα και βαπόρια».
Απ’ όλα έχει ο μπαξές: Προδότες, πολιτικούς απατεώνες, δωσίλογους, Τσολάκογλου, δεκανίκια του συστήματος και του ιμπεριαλισμού, νεροκουβαλητές του ΠΑΣΟΚ, εσωτερικούς εχθρούς της παράταξης, πράκτορες των ξένων, τσιράκια της Μέρκελ, κόμματα της δραχμής, θαυμαστές του Εμβέρ Χότζα και, φυσικά, Γουδή. Πυώδεις ρεκλάμες, αδάπανη δημοκοπία. Τα λόγια, όμως, μένουν και θα κυνηγούν αυτούς που με παχυλή ευκολία τα εκστόμισαν. Εδώ θα είμαστε να τους τα θυμίζουμε.