Γράφει ο Γιάννης Πιτταράς
Η επίσκεψη στις Βρυξέλλες, κάθε φορά που είναι να γίνει Σύνοδος Κορυφής, είναι μια ξεχωριστή εμπειρία.
Και κάθε φορά η σύγκριση με την Ελλάδα γίνεται αυτόματα στο μυαλό μου και πάντα κερδίζουμε στο τέλος.
Όταν, όμως, προσγειώνεσαι και πέφτεις πάνω σε ένα καταγάλανο ουρανό, με τη θερμοκρασία στους …
23 βαθμούς, αρχίζεις και το ξανασκέφτεσαι.
Όταν παίρνεις το ταξί από το αεροδρόμιο και ο ταξιτζής σου δίνει απόδειξη χωρίς καν να τον ρωτήσεις, πάλι μπαίνεις σε σκέψεις και οι συγκρίσεις αρχίζουν και γέρνουν επικίνδυνα!
Όταν προσπαθείς να περάσεις στο απέναντι πεζοδρόμιο σέρνοντας τη
βαλίτσα και βλέπεις τα αυτοκίνητα να σταματούν χωρίς καν να τους κάνεις
νόημα, τότε το πράγμα σοβαρεύει!
Όταν κάθεσαι για φαγητό στο πρώτο τυχαίο εστιατόριο και διαβάζεις την επιγραφή «no smoking» ξέρεις ότι όταν θα φύγεις δεν θα χρειαστεί να αδειάσεις ένα μπουκάλι άρωμα για να μην μυρίζεις τσιγαρίλα!
Όταν πάλι νιώσεις αδιαθεσία, κάποιος αστυνομικός – από τους δεκάδες που περιπολούν στους δρόμους – θα βρεθεί να σε βοηθήσει.
Όλα αυτά μαζί, προφανώς, και δεν μου συνέβησαν στις λίγες ώρες της παραμονής μου στη βελγική πρωτεύουσα.
Ευτυχώς! Όχι όλα
Ευτυχώς, όμως, άρχισε ξαφνικά να χαλάει ο καιρός και από το κατακαλόκαιρο, μαύρα σύννεφα έφεραν βροχή και υγρασία…
Όλα, πάλι, συνωμοτούν υπέρ της Ελλάδας