ΟΙ ΞΕΝΟΜΠΑΤΕΣ

 Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Η Ελλάδα έχει περάσει διαχρονικά δια πυρός και σιδήρου.

Πόλεμοι επί πολέμων και ποτάμια από αίμα έχουν ζυμώσει το χώμα της που κάθε μορφής καταχτητές το ποθούσαν καθώς απλώνονταν κατάφωτο από τον ήλιο και πρόσχαρο στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων.

Όλους αυτούς τους αιματηρούς αγώνες τους έδωσαν άνθρωποι απλοί, καθημερινοί,  μπορεί και αμόρφωτοι, που όμως ..........

αγαπούσαν τον τόπο τους.

Οι αγώνες αυτοί και οι θυσίες ελάχιστες φορές είχαν να αναδείξουν ήρωες που προέρχονταν από «τζάκια» ή ήταν «προσωπικότητες». Συνήθως οι ήρωες ήταν απλοί αγωνιστές, συνοδοιπόροι των υπολοίπων.

Στην εποχή μας η Ελλάδα προδόθηκε από τους σύγχρονους εφιάλτες, που δεν ήταν άλλοι από τους «ξενομπάτες» όπως χαρακτηρίζουμε στην Κρήτη τους ξένους, τους περαστικούς, τους προερχόμενους από ξένα μέρη.

Οι σημερινοί ηγετίσκοι, που έτυχε να εκμεταλλευτούν καταστάσεις (όπως  το πολυτεχνείο)  για να αναδειχτούν και να αναρριχηθούν στην εξουσία, δυστυχώς είχαν και έχουν ένα μεγάλο μειονέκτημα: Δεν νοιώθουν την πατρίδα σαν ιδανικό τους, δεν πονούν τα χώματα και τις πατρογονικές τους εστίες. Με λίγα λόγια την πατρίδα τους την έχουν γραμμένη στα παλιά τους τα παπούτσια.

Στόχος είναι η «δόξα» και η συσσώρευση προσωπικού πλούτου και ευημερίας με κάθε τρόπο.

Ήταν αυτοί που «είδαν φως και μπήκαν» στη χώρα της ευκαιρίας που γινόταν το μεγάλο φαγοπότι.

Γόνοι –συνήθως- εύπορων οικογενειών, σπουδαγμένοι στην αλλοδαπή, -γιατί στη χώρα μας έπρεπε να περάσουν από εξετάσεις- ζυμώθηκαν με άλλες κουλτούρες, υιοθέτησαν άλλα ήθη και νοοτροπίες, ασπάστηκαν φτηνές φιλοσοφίες, θεώρησαν την αγάπη για την πατρίδα τους ως εθνικό μειονέκτημα, πολυπολιτισμικοί γαρ, για να μη ξεχνάμε και την εισήγηση της κυρίας Διαμαντοπούλου όταν ήταν στο ευρωκοινοβούλιο  «να γίνει η αγγλική γλώσσα η επίσημη γλώσσα του κράτους μας».

Και μόνο γι αυτή την πρόταση που εκστόμισε η εν λόγω κυρία υπουργός που την είχαμε μέχρι πρόσφατα και υπουργό παιδείας, έπρεπε να περάσει από δίκη σαν προδότης, σαν εφιάλτης του ελληνισμού.

Ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ χαρακτηριστική περίπτωση αφού δεν κάθισε σε ελληνικό θρανίο, εκλέχτηκε αρχηγός χωρίς να γνωρίζει καλά-καλά να μιλά τη γλώσσα, με το μοναδικό προσόν ότι ήταν γιος του μπαμπά του, έφτασε στο σημείο να απεμπολήσει ακόμα και το δικαίωμα που του εκχώρησε ο λαός, αυτό της εξουσίας, όταν σε ομιλία του στο τέλος του Απριλίου του 2010 στο συνέδριο του Economist, είχε προτείνει «την δημιουργία μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης», ίσως επειδή γνώριζε την ανικανότητά του να ασκήσει τα καθήκοντα που απορρέουν από την θέση που λόγω οικογενειακού προνομίου απόκτησε.

Το εφιαλτικό τους σενάριο βρήκε ανταπόκριση, δελεάζοντας με ψεύτικες υποσχέσεις που ο κατά τα άλλα «πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος»  λαός τις θεώρησε συμβόλαιο από πλευράς των «ηγετών» του, τους παραχώρησε με την ψήφο του την διακυβέρνησή του και μάλιστα με πανηγυρισμούς και κορναρίσματα την βραδιά των εκλογών, βέβαιος για την επιτυχία της επιλογής του, βέβαιος για την βελτίωση των συνθηκών της ζωής που ζούσε.

Ώσπου την άλλη μέρα ξύπνησε και ενώ συνήθως το ξύπνημα διώχνει τον εφιάλτη  αυτή τη φορά από το όνειρο πέρασε σε μια εφιαλτική και ζοφερή  πραγματικότητα.

Το κόμμα του και οι πολιτικοί που το αντιπροσώπευαν τον πρόδωσαν και αποδείχτηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων.

Η φούσκα της ευδαιμονίας που επί σειρά δεκαετιών είχε δημιουργηθεί με προεξάρχοντες τους πολιτικούς  και είχαν καλλιεργήσει βασιζόμενοι σε δανεικά, σε ρεμούλες και κομπίνες έσκασε στα χέρια τους και χάσανε το παιχνίδι.

Το βάρος ως συνήθως έπεσε στους ώμους των αδυνάτων, μισθωτών και συνταξιούχων που κλήθηκαν να επιστρέψουν τα δανεικά που άλλοι έφαγαν.

Ανεξάρτητα αν φταίνε ή όχι, αυτοί πρέπει να πληρώσουν.

Έτσι το κόμμα πήρε την κάτω βόλτα, ο αρχηγός έχασε το κύρος και την προσωπικότητά του, αν και αυτά ήταν πλασματικά, αφού η αρχηγία βασίστηκε στην κληρονομικότητα, και γίνεται τώρα αγώνας για την ανάδειξη του νέου αρχηγού. Και ποιος είναι αυτός;; Ένας άλλος αποτυχημένος υπουργός, ασυνεπής στα λεγόμενά του (θυμηθείτε την διαβεβαίωση ότι το έκτακτο τέλος  είναι αντισυνταγματικό να ενσωματωθεί στους λογαριασμούς της ΔΕΗ), ο άνθρωπος  που αν και συνταγματολόγος εξευτέλισε το σύνταγμα θεσπίζοντας τον πρωτοφανή νόμο περί ευθύνης υπουργών, έτσι για να νομιμοποιήσει κάθε έκνομη δραστηριότητα δική του η του σιναφιού του, ελευθερώνοντας το πεδίο, και για να καλύπτουν νομικά εκ των προτέρων τις ανομίες τους αυτές.

Σκεφθείτε τώρα αυτό τον άνθρωπο που σαν υπουργός έκανε αυτά που έκανε, να τον δούμε -ό μη γένοιτο-  πρωθυπουργό, τι έχει να γίνει. Να δούμε το όνομα της χώρας μας πρώτο στη λίστα με τις χώρες της διαφθοράς.

Κάθε αρνητική κατάληξη σε ..ισμός  (εγωισμός, αυταρχισμός, φασισμός, ναζισμός, αλλοπροσαλλισμός,) περιέχεται στο προφίλ του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.

Ο ίδιος, γνωρίζοντας την δυσχερή θέση του κόμματος προσπαθεί να ωραιοποιήσει την εικόνα του προς τα έξω και σαν μετανοούσα παρθένα είπε στην Εθνική Συνδιάσκεψη του κόμματός του ότι «Πρέπει να πούμε με απόλυτη ειλικρίνεια ένα μεγάλο «συγνώμη» για τα πολιτικά λάθη και τις παραλείψεις που βαραίνουν και την παράταξη μας».

Όμως όπως λέει ο λαός μας, από τότε που βγήκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο. Η συγνώμη δεν διορθώνει τα λάθη, δεν αποκαθιστά τις κοινωνικές αδικίες, δεν επιστρέφει τα χαμένα εισοδήματα, δεν αποκαθιστά το κύρος της χώρας, και στο τέλος δεν επαναφέρει στη ζωή όσους αυτόχειρες έχασαν τη ζωή τους πιεζόμενοι από την οικονομική δυσπραγία που τους προκάλεσαν.

Ο νέος αρχηγός-αν εκλεγεί- μια που όπως φαίνεται δεν υπάρχει άλλος υποψήφιος είναι εκ προοιμίου αποτυχημένος, ένας αρχηγός χωρίς προοπτική, όπως θα φανεί και στις εκλογές όποτε και να γίνουν, θα είναι δε μοναδική περίπτωση αθλητού που τρέχοντας μόνος καταφέρνει να βγει δεύτερος, καταδικασμένος στη συνείδηση του λαού, των πολιτών, ακόμα και σε πολλούς από τους κλακαδόρους του.

Ήδη αρχίσανε οι λιβανωτοί προς τον υποψήφιο «μοναδικό αρχηγό» από τους εραστές της «καρέκλας».

Ο Υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Γιάννης Μαγκριώτης τόνισε ότι «Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδειξε ότι είναι αναγκαίος όχι μόνο για το ΠΑΣΟΚ, αλλά και για τη χώρα».

Μόνο που έχει κάνει ένα μικρό λάθος. Ο Βενιζέλος δεν είναι αναγκαίος ούτε για το ΠΑΣΟΚ (άλλωστε ποιο ΠΑΣΟΚ), αλλά ούτε και για τη χώρα.

Η χώρα χρειάζεται ανθρώπους μυαλωμένους και ικανούς να τη βγάλουν από την κρίση, και όχι να την βυθίζουν συνεχώς στην ύφεση και στη μιζέρια..

Ντόπιους και όχι «ξενομπάτες».