Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Τόχω υπογραμμίσει πολλές φορές, μέχρι αηδίας…
Δεν
είναι ΤΑ ΣΚΛΗΡΑ μέτρα που με εξοργίζουν τόσο, ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΘΙΑ
ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ, περισσότερο ακόμα κι απ’ την επίσης
καταφάνερη αναποτελεσματικότητά τους, κάτι που το διαλαλούν τα
καθημερινά αποτελέσματά τους…
ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΟΡΑΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΒΑΘΙΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥΣ :
Πρώτον,
ότι αφαιμάζουν ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ
ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ, ενώ ταυτόχρονα, δεν ακουμπάνε (ή μάλλον : ακουμπάνε όσο οι
ανάγκες των δημοσίων σχέσεων τους αναγκάζουν πού.......
και πού), ΤΗ ΤΑΞΗ ΟΣΩΝ
ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΠΙΝΟΥΝ ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΤΩΝ ΚΟΡΟΪΔΩΝ…
Δεύτερο
χαρακτηριστικό και ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΙΣΩΣ ΠΟΛΎ ΠΙΟ ΑΘΛΙΟ ΣΕ ΗΘΙΚΟΥΣ ΚΑΙ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ, είναι η ανακατανομή της φτώχειας και ένας ταξικός
επαναπροσδιορισμός ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ.
Έτσι,
αφού η ίδια προπαγάνδα ΠΑΣΧΙΖΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ ΤΗ ΤΑΞΗ ΤΩΝ
ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΠΙΝΟΝΤΩΝ ΣΕ ΒΑΡΩΝ ΤΩΝ ΚΟΡΟΪΔΩΝ, στη συνέχεια βαφτίζει το
μεσαίο χώρο ως «προνομιακό» απ’ τα «προνόμια» του οποίου πρέπει να
αφαιρεθούν πόροι για τη χρηματοδότηση των φτωχότερων.
Την ίδια στιγμή, όλο και περισσότερο πλούτος συσσωρεύεται σε όλο και λιγότερους.
Βέβαια
μπορούμε να απαλύνουμε κάπως την ντόπια αθλιότητα, δείχνοντας τις
διεθνείς της διαστάσεις. Πράγματι, η αθλιότητα αυτού του είδους είναι
μια παγκόσμια τάση, είναι η ίδια η πεμπτουσία της παγκοσμιοποίησης, ΤΗΝ
ΟΠΟΙΑ ΤΟΣΟ ΕΠΙΠΟΛΑΙΑ ΕΞΥΜΝΗΣΑΝ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΘΥΜΑΤΑ.
Έτσι επιβάλλεται ένα «επιλεκτικό δίκαιο». Αυτό που ισχύει για τους πολλούς ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ.
Οι
πολλοί, οι αδύναμοι δηλαδή, πρέπει να θυσιάσουν ανύπαρκτα στην ουσία
«προνόμια». «Προνόμια» που υπό άλλες συνθήκες, θάπρεπε ν’ αποτελούν το
στόχο σύγκλισης ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΤΩΧΟΤΕΡΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ, και άρα τα πιο πάνω να
μετατοπιστούν σε ακόμα ανώτερα επίπεδα.
Τα 2.000 ευρώ το μήνα βαφτίστηκαν «πολλά», φαντασθείτε τώρα τα 3.000 ή τα 5.000!
Και
βέβαια όλοι αυτοί οι νονοί της νέας ταξικής αναδιάρθρωσης, που σε κάθε
ευκαιρία δεν έπαυαν (ο χρόνος του ρήματος είναι σωστός : το παιχνίδι
παίζεται πάρα πολλά χρόνια πίσω) κατά τρόπο πρόστυχο να υπενθυμίζουν
πόσο «λίγα» πληρώναμε (και πληρώνουμε) για τη ΔΕΗ ή τον ΟΤΕ ή τα
ασφάλιστρα αυτοκινήτων σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την ίδια στιγμή,
ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ «ΞΕΧΝΟΥΣΑΝ» να μας πούνε πως το ζήτημα δεν ήταν και δεν
είναι να συγκλίνουμε ΜΟΝΟ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΜΕΣ υπηρεσιών ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΣ
ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ, όπως π.χ. οι μισθοί, οι συντάξεις κ.λπ. και βεβαίως,
σπανιότατα δίπλα στους πίνακες των διαφορών στις παραπάνω δαπάνες,
έβαζαν (αν και προσωπικά δεν θυμάμαι ποτέ) ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΣ ΠΙΝΑΚΕΣ
ΤΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΑΙ ΑΡΑ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ
ΣΥΓΚΛΙΣΗΣ.
Αυτό
το έδαφος της «προνομιούχου μεσαίας τάξης», ΚΥΡΙΩΣ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΤΩΝ,
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ, εδώ και κάποιες δεκαετίες
συστηματικά καλλιεργούνταν για την «κατάλληλη» στιγμή, ΣΑΝ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ…
Διότι
έπρεπε να έχεις έτοιμη τη κοινή γνώμη, να αφομοιώσει τη «λογική» γιατί ο
«εχθρός» είναι τα 2.000 ευρώ μηνιαίο εισόδημα, που του αξίζει να
υποστεί όλες τις συνέπειες της κρίσης και να χρηματοδοτήσει ΤΟΣΟ ΤΟ
ΜΕΡΙΔΙΟ ΤΩΝ ΠΙΟ ΦΤΩΧΩΝ ΣΤΗ ΚΡΙΣΗ που δεν μπορούν ούτως ή άλλως να
συνεισφέρουν, ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΟΣΩΝ ΠΙΝΟΥΝ ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΤΩΝ ΚΟΡΟΪΔΩΝ,
που μπορούν, αλλά δεν είναι και τόσο κορόϊδα (εξ ου και η ονομασία της
τάξης τους) να πληρώνουν σε ένα κράτος, που το θέλουν μόνο να τους
πληρώνει ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΔΡΑ… (Για τα δεδομένα τα δικά τους, αυτό που εμείς
λέμε 2.000 το μήνα, είναι 2.000 τη μέρα γι΄ αυτούς, ή ακόμα και για το
μισό μιας μέρας, έστω για τους πιο βολεμένους απ’ αυτούς)…
Έτσι
λοιπόν, η κρίση υπήρξε πρώτης τάξεως ευκαιρία για ν’ αρχίσει Η ΣΥΓΚΛΙΣΗ
ΟΛΩΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ ΣΤΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΩ,
στοχοποιώντας ΚΑΙ ΕΝΟΧΟΠΟΙΩΝΤΑΣ διαδοχικά την κάθε νέα «ανώτερη» (αλλά
δραματικά κατώτερη σε σχέση με το κοντινό χτες) εισοδηματική οροφή ΤΩΝ
ΤΑΞΕΩΝ ΑΥΤΩΝ.
Μιλήσαμε προηγούμενα για 2.000 ευρώ;
Ήδη
αυτά, ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, είναι σα να μίλαγες για 10.000 ευρώ τον
μήνα, όταν τα 2.000 ευρώ θεωρούνταν ένα «φυσιολογικό επίπεδο αποδοχών»…
Τώρα
όχι τα 2.000 ευρώ, μα τα 700 ευρώ το μήνα, σε λίγο θα προπαγανδίζονται
ΩΣ ΥΠΕΡΑΠΟΔΟΧΕΣ, ΣΥΓΚΡΙΝΟΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΤΩΤΕΡΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΩΝ 500 ευρώ,
και θα καλούνται βεβαίως αυτοί οι «προνομιούχοι» της γενιάς των 700
ευρώ, να «συναισθάνονται» όταν θα αξιώνουν κάποια βελτίωση του μισθού
τους, τη «κρισιμότητα» των στιγμών και ότι υπάρχουν πολλοί που
αμείβονται πλέον με 500 ευρώ το μήνα ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΘΑ
ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΕΠΙΜΟΝΟΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΤΗΣ ΕΦΕΔΡΙΚΗΣ
ΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ) ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ Η ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΥΧΑΙΑ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΚΑΙ
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΥΠΑΡΞΗ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ
ΔΥΝΑΜΗΣ ΝΑ «ΔΟΥΛΕΨΕΙ» ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΤΡΙΓΜΟΥΣ… Γ’ι αυτό
και η μνημονιακή πολιτική ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΕΥΝΟΕΙ ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ
ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΑΥΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΗ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ
ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ… Πάντα στους ανήσυχους εργαζόμενους θα τους υπενθυμίζουν
ότι ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΣΘΟΣ ΤΩΝ 300 ΕΥΡΩ ΤΟ ΜΗΝΑ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΜΙΣΘΟ….
Και
βεβαίως το παιχνίδι της αθλιότητας ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΕΔΩ. Διότι το
θεωρώ κάτι παραπάνω από βέβαιο, ΟΣΟ ΕΧΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΤΟΠΟ Η ΞΕΝΗ
ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑ, ότι σε λίγο, ΟΙ ΝΕΟΙ «ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΙ» ΘΑ
ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ 500 ΕΥΡΩ, όταν, όπως πάνε τα πράγματα, ΗΔΗ
ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΤΑΙ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ 400 ή ΚΑΙ 300 ΕΥΡΩ
(σπέρματα της οποίας, απ’ ό,τι ακούω στις κουβέντες εδώ κι εκεί, ήδη
κάνει την εμφάνισή της ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ)…