Σχολιανά 95

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

Το «αθροιστικό μήνυμα» των επερχόμενων εκλογών….

Στην αρχή, πολιτική είναι η τέχνη να εμποδίζεις τους ανθρώπους να ανακατεύονται σ’ αυτό που τους αφορά. Ύστερα πολιτική είναι η τέχνη να εξαναγκάζης τους ανθρώπους να αποφασίζουν αυτό που δεν καταλαβαίνουν

Paul Valéry

(Εις : Αθανάσιος Κανελλόπουλος : Η πληροφόρηση στην πολιτική και στην οικονομία, έκδ. Α΄ Έδρα Οικονομικής ..........

Αναπτύξεως, ΑΒΣΠ, Πειραιάς, 1979)

Σας λένε κάτι οι παρακάτω ημερομηνίες; 17/11/ 1902; 20/12/1095; Μήπως η 26/3/1906; Μήπως η 8/8/1910; 12/10/1910; 11/3/1912; 31/5/1915; 6/12//1915; Ε, μα τώρα δεν μπορεί. Σίγουρα η 1/11/1920, θα σας λέει κάτι.

Όχι;

Μήπως η 16/12/1923; 7/11/1926; 19/8/1928;

Οπωσδήποτε, θα μου πείτε : «Το παιχνίδι δεν είναι τίμιο. Έχεις μπροστά σου σίγουρα κάτι, και μας «πουλάς» πνεύμα.

Δεν έχετε άδικο….

Επειδή λοιπόν πράγματι αν συνεχίσω αυτό το παιχνίδι των ημερομηνιών, σίγουρα θάχετε δίκαιο να με κατηγορήσετε για φτηνό πνεύμα, λοιπόν, το σταματώ εδώ.

Τι είναι οι παραπάνω ημερομηνίες;

Είναι ημερομηνίες εκλογών απ’ τα 1900 και δώθε. (Βέβαια, μετά το σταμάτημα του «παιχνιδιού» παραπάνω, λείπουν όλες οι εκλογές που ακολούθησαν απ’ την τελευταία παραπάνω ημερομηνία ίσαμε τις πιο πρόσφατες τις προάλλες).

Είναι ημερομηνίες δηλαδή, όπου ο λαός με τη ψήφο του, είτε με την υπογράμμιση στη λέξη «υποτίθεται», είτε χωρίς αυτή την υπογράμμιση, κλήθηκε να ασκήσει το «υπέρτατο» δικαίωμά του (πες : νομική υποχρέωσή σου)…

Είναι ημερομηνίες, όπου τόνοι μελανιού χύθηκαν για να ερμηνεύσουν το «νόημα», το «περιεχόμενο» και το «μήνυμά» τους…

Υπό μια έννοια, που ίσως να είναι και  μοναδική, το κάθε «νόημα», «περιεχόμενο» ή «μήνυμα» της κάθε εκλογικής διαδικασίας του παρελθόντος, αθροίζεται ή ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΘΡΟΙΖΕΤΑΙ στο «νόημα», «περιεχόμενο» και «μήνυμα» της κάθε επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.

Σύμφωνα μ’ αυτό το θεώρημα, το «νόημα», «περιεχόμενο» και «μήνυμα» της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης της 4^ης Οκτωβρίου  2009, θα έπρεπε να εμπεριέχει όλα τα προηγούμενα «νοήματα», «περιεχόμενα» και «μηνύματα» όλων των εκλογικών αναμετρήσεων από συστάσεως του ελληνικού κράτους, πλέον του εντελώς νέου, εντελώς «φρέσκου» «νοήματος», «περιεχομένου» και «μηνύματος» της τελευταίας αυτής εκλογικής αναμέτρησης, που θα προστεθεί σ’ όλα τα προηγούμενα «νοήματα», κ.λπ., κ.λπ.

Με ακόμα πιο λίγα λόγια, στις 4/10/2009, θα έπρεπε λογικά η συλλογική συμβατική σοφία του ελληνικού λαού, να αυξήθηκε τρομερά, δοθέντων όλων των προηγούμενων «νοημάτων», «περιεχομένων» και «μηνυμάτων» όλων των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων.

Αποδείχτηκε λοιπόν, ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ, ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΣΧΕΔΟΝ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΑΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΕΙΣ… Ή μάλλον, για τη  ακρίβεια, κάποιος μπορεί να μας πει, ότι δεν είμαστε αρκετά έντιμοι με τον εαυτό μας, διότι δεν παραδεχόμαστε πως αν υπάρχει κάτι ΠΟΥ ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΑ ΣΩΡΡΕΥΕΤΑΙ στην εκλογική διαδικασία διαχρονικά, είναι ο ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΩΣ «ΜΕΣΟΥ» ΛΑΪΚΗΣ «ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ» ΚΑΙ «ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΓΝΩΜΗΣ»… Και ειλικρινά, δεν ξέρω πόσο εύκολα μπορώ να βρω τα αντεπιχειρήματα σ’ αυτή τη μομφή…

Ίσως να είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως, μα τολμώ να αναδείξω την άγνοιά  μου –και να την υπερασπιστώ!

Τολμώ να ρωτήσω : 180 χρόνια «λειτουργίας» του ελληνικού κράτους, μπορεί κάποιος να μας πει, ποιο είναι αυτό το «αθροιστικό» «νόημα», αυτό το «αθροιστικό» «περιεχόμενο», αυτό το «αθροιστικό» «μήνυμα» όλων αυτών των Στιγμών, που η επίσημη πολιτική και κομματική φρασεολογία τις χαρακτηρίζουν σας τις «Ύψιστες» «Στιγμές» της «Δημοκρατίας»; (Βάζω σε εισαγωγικά, ό,τι η άγνοιά μου καλεί για ενημέρωσή της).

Ύψιστες : γιατί ερωτώ;…

Στιγμές : γιατί ερωτώ;…

Δημοκρατία : ποια, πώς, για ποιόν, τίνος, τίνων, ερωτώ (πολλαπλώς);…

Δεν αμφιβάλλω, ότι κάποιος θα αναλάβει να με ενημερώσει.

Όμως, μέχρις ότου λάβω την «έγκυρη» ενημέρωση, ιδού η δική μου «ερμηνεία των πραγμάτων». (Ε, πώς να το κάνουμε; Ως Έλλην, είναι δυνατό να στερούμαι παντελώς «γνώμης»;)

Ισχυρίζομαι λοιπόν, ότι σχεδόν το σύνολο όλων των εκλογικών αναμετρήσεων στη χώρα μας, ένα πράμα σχεδόν πάντοτε επαναλαμβάνουν (και είναι ίσως τούτη η άχαρη επανάληψη που δεν επιτρέπει «ν΄ αυξηθεί» κ’ η συλλογική εθνική συμβατική σοφία) : την ένδεια, το απύθμενο έλλειμμα  του πολιτικού μας συστήματος στο κεφάλαιο που λέγεται «Ηγεσία» και «Ηγέτες».

Φυσικά αυτό είναι η δική μου γνώμη, ο δικός μου ισχυρισμός.

Το είπα : μέχρις ότου λάβω μια «έγκυρη» γνώμη στο ερώτημα που έθεσα, θα αναλάβω εγώ να προπαγανδίζω την άγνοιά μου.