Οι συμβιβασμένοι και προσεταιρισμένοι

του Δαμιανού Βασιλειάδη, ιδρυτικού και ηγετικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ

                                                     

Ξαναχτυπά ο «αριστερός» κ. Γιώργος Παναγιωτακόπουλος.[1] Πραγματικά είναι να θαυμάζει κανείς είτε το θράσος του, να θέλει να παραμυθιάσει ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που ελπίζουν, είτε να δημιουργήσουν άλλοθι για την εγκληματική τους παραμονή σ’ ένα μεταλλαγμένο, νεοφιλελεύθερο, νεοταξικό, αντιλαϊκό και άκρως  καταστροφικό ΠΑΣΟΚ, είτε δεν καταλαβαίνουν πια λόγω πώρωσης τίποτε από το περίγυρό τους, ζώντας σε έναν.........
κόσμο εκτός τόπου και χρόνου.

Και στις δύο περιπτώσεις ο κ. Παναγιωτακόπουλος και οι «αριστεροί του σύντροφοι» και άλλοι που συντάσσονται στην ίδια λογική, είναι επικίνδυνοι, γιατί σε μερικούς αφελείς μπορεί να δημιουργούν ψευδαισθήσεις, ότι μπορούν να εξαπατήσουν και τον εαυτό τους και εμάς με την «αριστερή τους» φλυαρία.

Είναι δυνατόν να μη καταλαβαίνουν ότι με την παραμονή τους στο ΠΑΣΟΚ μετέχουν στο έγκλημα που περιγράφουν για τους άλλους, για να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες από πάνω τους;

Επιτέλους και η βλακεία και η υποκρισία έχει τα όρια της.

Γράφει σε ένα σημείο στην ανοιχτή του επιστολή, για την «αριστερή ρητορική», χωρίς να νιώθει ότι αυτό και τα υπόλοιπα που γράφει, αφορά τον ίδιο και τους «συντρόφους του», γιατί οι πράξεις μετρούν και όχι τα λόγια, τα παχιά και τα μεγάλα. Γνωστή είναι η παροιμία: «Ο Μανώλης με τα λόγια, χτίζει ανώγια και κατώγια»:

«Σήμερα ένα μέρος των υπεύθυνων της κρίσης προσπαθεί να διασωθεί καταφεύγοντας στην αριστερή ρητορική, έχοντας όμως λειτουργήσει με την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πρακτική, συνομολογώντας πολιτικές που ταυτίστηκαν με την πλήρη αποτυχία».

Δεν θα απαντήσω στην ανοιχτή επιστολή του ο ίδιος, αλλά με τα λόγια του πρώην αρχηγού του Ανδρέα Παπανδρέου, που χαρακτήρισε ανθρώπους σαν τον Παναγιωτακόπουλο και λοιπούς (είναι πολλοί, δεν είναι λίγοι) σε ένα άρθρο του με τίτλο: «Οι συμβιβασμένοι και προσεταιρισμένοι». Απλώς έκανα στο άρθρο αυτό μερικές προσθήκες τότε. Η επικαιρότητά του είναι διαχρονική, παρ’ όλο που γράφτηκε το 2004.

Διαβάστε το, αν θέλετε για να δείτε το ποιόν αυτών των ανθρώπων.

Είναι μνημείο για το παρόν και το μέλλον.

Το παραθέτω στο τέλος της επιστολής του κ. Παναγιωτακόπουλου. Είναι πολύ διδακτικό και  αποκαλυπτικό για τις περιπτώσεις των πάσης φύσης Παναγιωτακόπουλων, που υπάρχουν και θα προκύπτουν και στο μέλλον. 

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Μέλους Π.Σ. ΠΑ.ΣΟ.Κ

 Προς τα Μέλη & τα Στελέχη

 της Αριστερής Πρωτοβουλίας

   Αθήνα, 13 Φεβρουαρίου 2012

Συντρόφισσες και σύντροφοι, Μέλη και Στελέχη της Αριστερής Πρωτοβουλίας, σήμερα που η πατρίδα μας βρίσκεται στην πιο δύσκολη περίοδο νοιώθω την ανάγκη να απευθυνθώ σε όλους εσάς που μαζί μοιραστήκαμε εδώ και 10 χρόνια αγώνες και αγωνίες, νίκες και ήττες, επιτεύγματα και απογοητεύσεις.

Το 2000, την εποχή του εκσυγχρονισμού, η ανάγκη να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στις προσπάθειες αλλοίωσης της φυσιογνωμίας του κινήματός μας και η αντίθεσή μας στην απεμπόληση ιδεών, αρχών και αξιών γέννησαν την Αριστερή Πρωτοβουλία, μια ιδεολογική τάση, ένα ρεύμα ιδεών με σταθερή αναφορά στις δημοκρατικές αξίες του κινήματος και στις παρακαταθήκες του ιδρυτή του, του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ξεκινήσαμε λίγοι και στην πορεία γίναμε πολλοί.

Συντρόφισσες και σύντροφοι από ολόκληρη την Ελλάδα, που στρατευτήκαμε στην υπόθεση περιφρούρησης των αρχών μας γιατί πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι η δύναμη του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε αυτά που διαχρονικά υποστήριξε και όχι στην δυνατότητα να μεταλλάσσεται ανάλογα με τις συνθήκες και να προσαρμόζει τις αρχές του στις αναγκαιότητες της καθημερινής πολιτικής.

Οι πολιτικές προσαρμόζονται στις αρχές μας και όχι οι αρχές στις εκλογικές αναγκαιότητες.

Ταυτόχρονα δώσαμε σε καθημερινή βάση τον αγώνα για την διασφάλιση της ενότητας της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Γιατί πιστεύουμε και πιστεύαμε σε ένα μεγάλο ΠΑΣΟΚ, ενιαίο και ενωμένο, πολιτικά ξεκάθαρο και οργανωτικά συγκροτημένο. Ένα κόμμα με διαδικασίες, με παραγωγή ιδεολογίας, με στελέχη στρατευμένα στον αγώνα για μια δυνατή και περήφανη Ελλάδα, για μια κοινωνία απελευθερωμένη από τις αρνητικές καταστάσεις των περασμένων δεκαετιών, για ένα λαό που θα μπορεί να ζει σε ένα πολιτικό περιβάλλον κοινωνικής δικαιοσύνης, ισονομίας και ελευθερίας για μια Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες.

Το 2004 βρεθήκαμε στο πλευρό του Γιώργου Παπανδρέου, προσδοκώντας την αλλαγή των αρνητικών πολιτικών δεδομένων που μας άφησε η εποχή του λεγόμενου «εκσυγχρονισμού», διατηρώντας πάντοτε τις απόψεις μας, παραμένοντας σταθεροί σε όσα υποστηρίξαμε.

Το 2007 επιλέξαμε να στηρίξουμε την υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ και δώσαμε μαζί του εκείνη τη μάχη κάτω από δύσκολες συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί από την εκλογική ήττα.

Κάποιοι θέλησαν να μας χαρακτηρίσουν είτε σαν «βαθύ» είτε σαν «αναχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ. Βλέπετε ενοχλούσε πολλούς το γεγονός ότι υπήρχε μια συγκροτημένη δύναμη στο κίνημα που παρέμενε σταθερή σε αρχές και οράματα, που πολλοί νεοφώτιστοι πολιτικοί αστέρες στο χώρο προσπάθησαν να τις προσαρμόσουν στους δικούς τους πολιτικούς σχεδιασμούς. Αντέξαμε και δώσαμε τη μάχη μας.

Δώσαμε τη μάχη στις εκλογές του 2009 μαζί με όλο το ΠΑΣΟΚ. Η νίκη δεν μας βρήκε στον προθάλαμο της Κυβερνητικής διαχείρισης. Ούτε στο στενό περιβάλλον των ανθρώπων που ανέλαβαν να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας. Δεν το επιδιώξαμε γιατί δεν μας ενδιέφεραν ποτέ οι θέσεις αλλά οι πολιτικές. Γιατί ποτέ μας δεν βάλαμε τις αρχές μας υπό διαπραγμάτευση. Γιατί ποτέ οι «καρέκλες» δεν μας ξεγέλασαν.

Δυστυχώς πολύ γρήγορα οι φόβοι μας για τις εξελίξεις αποδείχθηκαν πραγματικοί. Λάθος πρόσωπα υλοποίησαν λάθος πολιτικές, έξω και πέρα από την ιδεολογία μας, οδηγώντας σε καταστροφικούς δρόμους τη χώρα και σε απόγνωση τους πολίτες της.

Εκφράσαμε ανοιχτά και δυνατά τη διαφωνία μας με τις πολιτικές του Μνημονίου. Προειδοποιήσαμε ότι οδηγούμαστε σε λάθος δρόμο με ανυπολόγιστες συνέπειες. Ζητήσαμε αλλαγή πολιτικής και αλλαγή της ηγετικής ομάδας στην Κυβέρνηση.

Την ίδια στιγμή που θερμοί υποστηρικτές των μνημονιακών πολιτικών έδιναν όλες τους τις δυνάμεις για να υπερασπιστούν το αδιέξοδο.

Οι ίδιοι, που σήμερα εμφανίζονται σαν αντιμνημονιακοί, κάνοντας την δική τους μικροπολιτική επανάσταση, λες και δεν υπάρχει μνήμη σε αυτή τη χώρα, λες και δεν ήταν αυτοί που στήριξαν με κάθε τρόπο και από κάθε λογής κυβερνητική θέση την καταστροφική πορεία που επισφραγίστηκε χθες με την ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης που οδηγεί τη χώρα σε ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση, σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση, σε ακόμη μεγαλύτερη ανεργία και το λαό μας χωρίς καμία προοπτική, χωρίς καμία ελπίδα, σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια.

Η πολιτική ηττήθηκε από τις αγορές. Η πορεία της χώρας υπονομεύτηκε από την συγκεκαλυμμένη δράση κάθε λογής κατεστημένου αλλά και την αδυναμία του πολιτικού προσωπικού της χώρας να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Η σημερινή κατάληξη ήρθε ως φυσιολογικό αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων απόψεων ανθρώπων κατώτερων των περιστάσεων. Το ΠΑΣΟΚ παραδόθηκε στις άγριες ορέξεις εκπροσώπων συμφερόντων που βρέθηκαν στην ηγετική του ομάδα. Το ΠΑΣΟΚ οδηγήθηκε στην απαξίωση, στην οργανωτική και πολιτική ανυποληψία.

Σήμερα ένα μέρος των υπεύθυνων της κρίσης προσπαθεί να διασωθεί καταφεύγοντας στην αριστερή ρητορική, έχοντας όμως λειτουργήσει με την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πρακτική, συνομολογώντας πολιτικές που ταυτίστηκαν με την πλήρη αποτυχία.

Ένα άλλο κομμάτι συναθροίζεται και δίνει εξετάσεις νομιμότητας στην τρόικα ευελπιστώντας να γίνει αρεστό στην Ευρώπη και στο ΔΝΤ. Νοιάζονται μόνο για την προσωπική τους εξέλιξη και αναζητούν ρόλους εξουσίας, αδιαφορώντας για το λαό και τα αποτελέσματα που οι πολιτικές και οι πρακτικές τους έχουν στην πατρίδα.

Οι ευνοημένοι του συστήματος εξουσίας του Γιώργου Παπανδρέου, μασκαρεύοντας το παρελθόν τους, τρέχουν να πιάσουν πρώτη θέση στη «νέα εποχή». Τους λυπάμαι, όμως τους κατανοώ γιατί έτσι έμαθαν να πολιτεύονται.

Δεν ταυτιζόμαστε με κανέναν δεν παζαρεύουμε τίποτα μ' αυτούς.

Έχουμε καθήκον και υποχρέωση να παραμείνουμε πιστοί στις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατικής Παράταξης.

Έχουμε καθήκον να  αντισταθούμε στην διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Έχουμε καθήκον να δώσουμε τη μάχη για να ξανασυναντήσουμε το ΠΑΣΟΚ των αρχών και των οραμάτων μας και να υπερασπιστούμε την ιστορία του και την τεράστια προσφορά στον τόπο.

Και αυτό θα κάνουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Επικοινωνώ μαζί σας γιατί αντιλαμβάνομαι τους προβληματισμούς σας, την αγανάκτησή σας, τα ερωτηματικά σας όλο αυτό το τελευταίο διάστημα.

Καταλαβαίνω την αγωνία σας, καταλαβαίνω την  οργή σας, καταλαβαίνω το θυμό σας, νοιώθω την απογοήτευσή σας, αλλά και το φόβο για το που οδηγούνε τη χώρα και την παράταξη οι οπαδοί της νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης αλλά και όσοι προσπαθώντας να περισώσουν το «εγώ» τους αρνούνται τον ίδιο τους τον εαυτό.

Δεν θα παραδώσουμε το ΠΑΣΟΚ στη χλεύη της κοινωνίας.

Δεν θα το κάνουμε έρμαιο στα χέρια των φιλόδοξων νεοφιλελευθέρων πολιτικών που τρύπωσαν αυτά τα χρόνια μέσα του.

Δεν θα παίξουμε το παιχνίδι τους. Δεν θα συμμαχήσουμε με όσους αυτόκλητους «σωτήρες» μας οδηγούν μαθηματικά στην καταστροφή και το ξεπούλημα της χώρας.

Δεν θα διαπραγματευτούμε τα πιστεύω μας.

Για εμάς το μόνο που υπάρχει είναι:

Αγώνας για να ξανασυναντήσουμε το ΠΑΣΟΚ της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Αγώνας για να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς του συμβιβασμού, της υποταγής και της συντηρητικής μετάλλαξης στο κίνημα μας.

Αγώνας για τη χώρα, για τον λαό, για τους προδομένους ψηφοφόρους μας.

Αγώνας για το ΠΑΣΟΚ της προοπτικής, της μοναδικής πολιτικής δύναμης που μπορεί να μας βγάλει από τα σημερινά αδιέξοδα.

Αγώνας για μια κοινωνία ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, ισότητας και ισονομίας. Για μια κοινωνία σοσιαλιστική.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

  Γιώργος Παναγιωτακόπουλος


Αν σας αρέσουν οι ......καφέδες μας και θέλετε να μαθαίνετε έγκαιρα και έγκυρα όσα συμβαίνουν γύρω μας, κάντε like στην σελίδα του καφενείου μας πατώντας εδώ.

---

[1] Λέω ξαναχτυπάει, γιατί έχει γράψει και ένα άλλο παρόμοιο γράμμα, στο οποίο απάντησα, ξεσκεπάζοντας και τότε, όπως και τώρα, την απύθμενη υποκρισία του.