Είναι το πρώτο συνθετικό μιας φράσης βλακ εν φλεκερ (δηλαδή
πασπαρτού) πραγματικό διαμάντι passive-aggressive (παθητικής-επιθετικής)
συμπεριφοράς. Εννοεί επί της ουσίας ότι ΦΤΑΙΣ! Το δεύτερο συνθετικό είναι
παραμετρικό και η χρήση του παρατίθεται στη συνέχεια κατά περίπτωση.
Ας δούμε πως συντάσσεται εν τη ρύμη του λόγου , εις την
ελληνικήν πραγματικότητα.
- Δε φταις εσύ Γιώργο
,αλλά εγώ φταίω που σε ψήφισα … ο (
ακολουθεί βρισιά)
Μαζί με το επόμενο παράδειγμα, ίσως η πιο διαδεδομένη χρήση
της φράσης. Επί της ουσίας, εννοείται ότι δεν φταίω εγώ που έκανα τη ........μ@κ@κια αλλά το λαμόγιο που μετά τις εκλογές , ότι σε
μαλαδερό απόφοιτο του POUTSESTER UNIVERCITY of YUTAH , το μάζεψε το ονόμασε σύμβουλο και τον πλήρωνα τον κούκο αηδόνι.
- Δε φταις εσύ, εγώ
φταίω που: *[σε πίστεψα / πίστεψα σε σένα / σε εμπιστεύτηκα].
Για τα μ@μημένα τα λεφτά που με έλεγες ότι υπήρχανε και
πιάστηκα κοροΐδο από τα λεγόμενα σου. Αλλά Γιώργο μου δε φταις κι εσύ η
ΓΚΟΛΝΤΜΑΜ ( γκολντ= χρυσός αγγλιστή και μαμ= γνωστή έκφραση) τις οποίας οι λακέδες
της φταίνε που το παρασύρανε το παιδί τι ήξερε; Αλλά ρε Γιώργο μπράβο σου αυτή
η φύντα με τα λεφτά έπιασε τόπο – όπως λέμε τα λεφτά έπιασαν τόπο και καλά.
- Δε φταις εσύ, ο
πατέρας σου φταίει που δεν τραβήχτηκε.
Από τις πιο ευφάνταστες παραλλαγές. Και χρησιμοποιείται ακριβώς για τον σκοπό που περιγράφεται
παραπάνω, καθώς έχει έντονα προσβλητικό χαρακτήρα. Εννοεί ότι ο Γιώργος τα
έκανε τόσο σκατά που θα πρέπει από και στο εξής να εστιάσουμε όλοι στα οφέλη
της αντισύλληψης και ότι κακώς ο πατέρας του δεν είχε εντρυφήσει σ΄ αυτό το
κεφαλαιώδους σημασίας για τον τόπο κεφάλαιο , που αν το έκανε θα μας έβγαζε από
μία πολύ δύσκολη θέση.
- Δε φταις εσύ, ο
πατέρας σου φταίει που δεν σε έδειρε μικρό.
Ομοίως με το προηγούμενο, χρησιμοποιείται προσβλητικά για να
δηλώσει ότι ο παραλήπτης είναι κακομαθημένος και η συμπεριφορά του θα ήταν
σαφώς καλύτερη, αν ο πατέρας είχε κάνει χρήση της ράβδου ή τουλάχιστόν της
παντόφλας και να εστιάσει στο επίμαχο σημείο στο κεφάλι …. το πάνω.