Του Θανάση Νικολαΐδη
ΔΕΝ πέθανε φυσιολογικά ο Μ. Ναπολέων. «Με δολοφονεί η αγγλική πολιτική» θα πει, εξόριστος στην Αγία Ελένη (νησάκι του Ειρηνικού), το 1821. Τον παρακολουθεί προσωπικός γιατρός του, που καταγράφει την πορεία της υγείας του και τις τελευταίες στιγμές του. Όλα δείχνουν φυσικά και φυσιολογικά, αλλά δεν είναι. Πεθαίνει με πόνους στο στομάχι και, πολύ αργότερα, θα ανιχνευθεί αρσενικό (ισχυρότατο δηλητήριο) στις τρίχες της κεφαλής του. Όλα λειτούργησαν όπως «έπρεπε» και ο δολοφόνος ήταν μακρινός και υπεράνω υποψίας.
ΕΒΓΑΙΝΕ στο μπαλκόνι ο Τσάβες (Βενεζουέλα), στήνονταν στο «γυαλί» για να «βρίσει» τους Αμερικάνους. Τον Πρόεδρό τους, τη…...
Ο Τσάβες πήρε φόρα, του άρεσε ο ρόλος του, αλλά υπερέβη τα εσκαμμένα. Ο εχθρός παραμονεύει χιλιάδες μίλια μακριά (του) και ο δολοφόνος σκάει μύτη χωρίς να φαίνεται. Είναι η σύγχρονη τεχνολογία στα χέρια της (μόνης και μοναδικής) υπερδύναμης που ελέγχει, κατευθύνει και στροφάρει τον πλανήτη καταπώς γουστάρει. Μπορεί να σε σκοτώσουν από μακριά χωρίς ν’ αφήσουν ίχνη. Να σε βάλουν στην ίδια λίστα των μελλοθανάτων με τον καρκίνο στα σωθικά σου, με «παραλλαγές» του μη δώσουν στόχο και τον θυρεοειδή σου σε θανάσιμη βιολογική δοκιμασία. Δεν είσαι δα και ο…Μ. Ναπολέων για να σου διοχετεύσουμε αρσενικό. Ένας προεδράκος κάπου σε προτεκτοράτο της Λατινικής Αμερικής είσαι, γεωγραφικά Αμερικανός, χιλιάδες μίλια απ’ τις ΗΠΑ και τη CIA με τα σχέδια και τις επιλογές της.
ΣΤΗΝ ίδια λίστα μελλοθάνατων(;) ο Τσάβες με την Κριστίνα Φερνάντες (Αργεντινή),Φερνάντο Λούγο (Παραγουάη), Ντίλμα Ρούσεφ (Βραζιλία) και η…πολιτική συνεχίζεται.