Οι Mη Κυβερνητικές Οργανώσεις ορίζονται από την Παγκόσμια Τράπεζα ως «ιδιωτικοί οργανισμοί που ασκούν δραστηριότητα για να απαλύνουν τον πόνο, να προωθήσουν τα συμφέροντα των φτωχών, την προστασία του περιβάλλοντος, την παροχή βασικών κοινωνικών υπηρεσιών, ή αναλαμβάνουν την ανάπτυξη της κοινότητας». Ενίοτε τις αποκαλούν και Μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις. Το «Μη» πάντως, ως αγχώδης, βιαστική διαβεβαίωση κρεμασμένη στην τεμπέλα, είναι αδιαπραγμάτευτο.Τόσο γλωσσολογικά, όσο και ψυχολογικά, γεννάται το ερώτημα (εφόσον προσποιηθούμε ότι, κατά τ' άλλα, δεν έχουμε παρακολουθήσει τι γίνεται στον κόσμο): « Γιατί αυτές οι τόσο μοδάτες ΜΚΟ πρέπει να αυτοπροσδιορίζονται ως κάτι που δεν είναι και όχι ως κάτι που είναι;;; Δε γνωρίζουν οι εμπνευστές και οι ενσαρκωτές τους ότι η πάγια και διαρκής αποποίηση μιας κατάστασης, μιας πραγματικότητας, μιας σχέσης, μιας συνάφειας, ενός αισθήματος κλπ μαρτυρά ότι από κάτω βράζει το αντίθετο;;;;
ΤΟ ποντικι