«Το τάλληρο λέγεται «κούτσουρο». Το κατοστάρικο «παππούς». Ο παππούς είναι ένα νόμισμα αξιοσέβαστο, μεγάλο και κατά συνέπειαν σαν παππούς εμπνέει τον σεβασμό. Το κούτσουρο είναι μια μονάδα, ένας αριθμός, μια αφετηρία. Αντιπροσωπεύει......
«ένα» πακέτο τσιγάρα ή «ένα» λιτό γεύμα κ.λ.π. Μόνο του λοιπόν δεν είναι παρά «ένα ασήμαντο». Ένα κούτσουρο.»Nίκος Τσιφόρος, 1965
Τα παιδιά της πιάτσας
Αν διάβαζε Τσιφόρο ο Σιμήτης και όλα τα άλλα γκολντενμποϊζ του, θα ήξεραν , το κούτσουρο , τον παππού (και τα άλλα) και τι ακριβώς αντιπροσώπευαν αυτά στη ζωή μας.
Ένα ευρώ ξέρεται ότι πάει 68 = (340:5) κούτσουρα δηλαδή , ζεσταινόσουν πλακα-πλάκα δύο βδομάδες.
Μα τι κότσους στείλαμε για να μας εκπροσωπήσουν στας Ευρώπας . τους ξενέρωτους , τους αφελίμ , και τους ανέραστους .
Υπ΄ αυτή την έννοια ναι ρε μάγκες μου, έχουμε κι εμείς την ευτήνη , που βγάζουμε τον κάθε σαχλαμάρα.