Γράφει ο Κων/νος Δρακάτος
Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν ακούω τον κ. Β. Βενιζέλο να μιλάει αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε κίνδυνο. Θα μου πείτε: αισθάνομαι σιγουριά όταν ακούω άλλους πολιτικούς να μιλάνε; Όχι βέβαια, γιατί τα... ανακλαστικά μου και κυρίως αυτά που προκαλούνται από τον "πολιτικό φόβο", λειτουργούν αλλά, να βρε παιδί μου, αυτός ο άνθρωπος είναι κάτι άλλο. Δείχνει ότι απολαμβάνει πρώτος αυτός τα λεγόμενά του και μ' αυτόν τον τρόπο αυθυποβάλλεται, μέχρι του σημείου να πιστεύει ότι τον πιστεύουν κιόλας.
Εάν αυτό συνιστά πάθηση ώστε να χρειάζεται θεραπεία, δεν το γνωρίζω. Στα υπέρ του πάντως, είναι η άρτια, γραμματικά και συντακτικά, γνώση και χρήση της Ελληνικής γλώσσας και στα κατά του, η νοηματική κακοποίησή της, που είναι αποτέλεσμα της πολυλογίας.
Βέβαια, στο τομέα που επέλεξε να ασχοληθεί, την πολιτική, (ένα από τα δύο - το άλλο είναι γονέας - ιδιαίτερης σημασίας, στην πραγματικότητα λειτουργήματα), δεν απαιτούνται τυπικά ή ουσιαστικά προσόντα συμπεριλαμβανομένου και του πιστοποιητικού, γενικής και σε συνδυασμό μεταξύ τους, πνευματικής και σωματική υγείας. Σε αντίθεση με τον οδηγό λεωφορείου π.χ., ο οποίος για να πάρει άδεια οδήγησης πρέπει να έχει πιστοποιητικό ότι έχει... σώας τας φρένας!
Είχα σκοπό να ολοκληρώσω εδώ αυτό το γενικό και αόριστο σχόλιό μου για αυτόν το καλό και έντιμο, πλην υπέρμετρα εγωπαθή και φιλόδοξο άνθρωπο (θυμάμαι την σκηνή μπροστά στην πόρτα των γραφείων του πασοκ, στην Χ.Τρικούπη, τότε που ο κ.Γ.Παπανδρέου είχε παίξει, για πρώτη φορά.............
και με επιτυχία, το παιχνίδι της δήθεν παραιτήσεως από την θέση του προέδρου του κόμματος, μετά τις εκλογές του 2007. Ο κ.Βενιζέλος πιστεύοντας ότι ο κ. ΓΑΠ το εννοούσε, είχε εκστασιαστεί με την ιδέα της αναρρίχησης του στο ύπατο αξίωμα του κόμματος, ίσως ένα από τα ποιο ισχυρά απωθημένα του, είχε υποβάλλει αυτοστιγμεί υποψηφιότητα, λες και ήταν θέμα προτεραιότητας εγγραφής στον κατάλογο των υποψηφίων και συμπεριφερόταν αναλόγως. Μια μέρα, κάποιος ανεγκέφαλος, διαμαρτυρόμενος προς τον κ.Βενιζέλο, κάτι του είχε πετάξει (δεν θυμάμαι), οπότε αυτός γυρνώντας προς το μέρος του, του είχε πει με αγέρωχο και άκρως επιτιμητικό ύφος: ξέρεις ότι αύριο θα είμαι ο αρχηγός σου;), αλλά διάβασα μια δήλωσή του κατά την προχθεσινή (23/06) συνέντευξη τύπου και κατάλαβα γιατί, όταν τον ακούω να μιλάει, αισθάνομαι σαν να κινδυνεύω. Είπε: "Πίστευα ότι οι βελτιωτικές κινήσεις του κ. Παπακωνσταντίνου σε σχέση με τα προωθούμενα μέτρα ήταν σε γνώση των δανειστών, αλλά διαπίστωσα στον Eurogroup ότι δεν γνώριζαν τίποτα". Τόσο σοβαρά και τόσο σοβαρός.Έτσι, σηκώθηκε να πάει στο εξωτερικό, ως υπουργός Οικονομικών, για να συνομιλήσει και να συνδιαλλαγή με τους εταίρους μας στην Ευρώπη, με σκοπό να υποστηρίξει τα συμφέροντα της χώρας μας σε μια τόσο δύσκολη εποχή, χωρίς να ξέρει, τι θα ζητούσε και τι θα διαπραγματευόταν! Πίστευα, λέει, ότι...κλπ. Και το λέει χωρίς να έχει συναίσθηση των λεγομένων του, δηλαδή ότι εκθέτει πρώτα τον εαυτό του, ως επιπόλαιο, δεύτερο, ότι εκθέτει την κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει, εμφανίζοντάς την να συνεδριάζει μόνο για το... επίδομα παραστάσεως και τρίτον, ότι εκεί στο κόμμα του, ισχύει πράγματι, το "δυο λαλούν και τρεις χορεύουν". Τόσο σοβαρά και τόσο σοβαρός.
Βέβαια, για άλλη μια φορά, πολλοστή (την 2991η, νομίζω, από την εποχή του χαρισματικού), ακούσαμε ότι "Αυτά βρήκα και προσπαθώ να συμμαζέψω"(!) και καταλάβαμε ότι κι' αυτός είναι οπαδός του ατράνταχτου επιχειρήματος (σλόγκαν πλέον) του "κακού προηγούμενου". Είπε και... καθάρισε (νομίζει) για τον εαυτό του. Όσο για εμάς... άντε, πάλι από την αρχή.
Και αυτή η αρχή έγινε με την καινούργια "βόμβα" των 612 εκατ. ευρώ, που πρέπει να βρούμε, λέει, γιατί το κόλπο με τις αποδείξεις, ήταν "φιάσκο", δηλαδή αντί να εισπράξουνε θα πρέπει να πληρώσουνε! Θα μου πείτε, καλά, οικονομολόγος και μάλιστα του φημισμένου LSE της Αγγλίας, ήταν ο "προηγούμενος" υπουργός καθώς και οι κάνα δύο-τρεις ντουζίνες σύμβουλοί του (μόνο;), δεν το μελέτησαν το πράγμα πριν το εισηγηθούν; Δεν ξέρω, αλλά αν σκεφτώ ότι από την εποχή του αλησμόνητου καθηγητή Ανδρέα και των επιγόνων του, Σημίτη και λοιπών υπουργών οικονομικών, μέχρι τον κ. Παπακωνσταντίνου του LSE και τον κ. Βενιζέλο, οι περισσότεροι καθηγητές πανεπιστημίου ήταν και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, τι να πω; Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.
Όσο για τον κ.Βενιζέλο, ο Θεός να με βγάλει ψεύτη, αλλά δεν θα μας βγει σε καλό. Έχει και κάτι κακά προηγούμενα από την εποχή της "Θεσσαλονίκη πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης" το 1997, ως υπουργός Πολιτισμού. Διάβασα στο blog <tvxs.gr> ότι: "Έχουν περάσει 14 χρόνια από το 1997, όμως ο Οργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης-Θεσσαλονίκη Α.Ε., παρόλο που έχει διαλυθεί εξακολουθεί να κοστίζει στο ελληνικό δημόσιο κατά μέσο όρο 500.000 ευρώ το χρόνο, ενώ ο κουνιάδος του Γιώργου Βουλγαράκη, που διορίστηκε από τον ίδιο, εξακολουθεί μαζί με άλλους δύο υπαλλήλους να κάνουν εκκαθάριση". Σιγά μην τελειώσουν...
Υ.Γ. Και κάτι για... πλάκα (ακόμα μία). Η είδηση λέει ότι προχθές, ο κ. Ρέππας και ο κ. Καστανίδης, ορκίστηκαν για την ανάληψη των καθηκόντων τους στο νέο χωρισμένο στα δύο, υπουργείο Εσωτερικών. Περισσότερα περί νέων ονομασιών, αρμοδιοτήτων και τέτοια μην με ρωτάτε γιατί δεν ξέρω και ούτε και μ' ενδιαφέρει. Αυτό που θέλω να σας μεταφέρω, είναι κάτι από αυτά που είπε ο κ. Ρέππας, για να δείτε ότι για την φτώχεια μας δεν φταίνε μόνο τα πολλά λόγια του κ. Βενιζέλου, είναι κι' άλλοι που... συμβάλουν (με λόγια) σημαντικά.
Αναφερόμενος, λοιπόν, στους στόχους του, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Δ. Ρέππας, εκ των "σπλάχνων" του ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποίησε ΤΗΝ φράση "από την απαξίωση στην καταξίωση" (τι μυαλό, ε;) για να συγχύσει τους ακροατές του και ίσως και τον "κηπουρό" πρώην υπουργό, ώστε σε κατάσταση ημιαφασίας, να δεχθούν τα περί "πρώτης προτεραιότητας" ενέργειες, βελτίωσης της θεσμικής οργάνωσης και λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης, τις μετρήσεις μέσω συγκεκριμένων δεικτών της απόδοσής της προς το συμφέρον του πολίτη και της μετατροπής του κράτους σε κλειδί για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και άλλα τέτοια μπλα,μπλα... ως απολύτως κατανοητά. Μπρρρρ...
Τα χαιρετίσματα και τα συγχαρήκια μας, στο Σύνταγμα με το πρόσωπο προς την Βουλή και με τα δύο χέρια σε... ανάταση, ξέρετε!