Ο αρθρογράφος αναφέρει διεξοδικά το ιστορικό της υπόθεσης και τη βίαιη αντίσταση των κατοίκων κατά της χωματερής και καταλήγει:
«Η διένεξη αυτή δείχνει τη νόσο από την οποία πάσχει η Ελλάδα. Δεν υπάρχει κοινωνική συναίνεση. Όλο και περισσότεροι Έλληνες πιστεύουν ότι μπορούν να περιφρονούν το νόμο για να περάσουν τα όποια αιτήματά τους, είτε με μη πληρωμή εισιτηρίου στις συγκοινωνίες και στα διόδια, είτε με μπλόκα στους δρόμους.
Ο ‘πόλεμος της Κερατέας’ δείχνει όμως και κάτι άλλο: Που μπορεί να οδηγήσει η άποψη πολλών πολιτικών ότι μπορούν να........... κυβερνούν χωρίς να λάβουν υπ’ όψιν τους τους πολίτες. Στην Ελλάδα δεν υφίσταται διαφάνεια στις διαδικασίες των πολιτικών αποφάσεων. Οι πολίτες αισθάνονται παγιδευμένοι στο δίχτυ της διαφθοράς και του νεποτισμού.
Στην Κερατέα αντικατοπτρίζεται η αθλιότητα της πολιτικής. Ουδείς υπουργός έκανε τον κόπο να εξηγήσει στους πολίτες της Κερατέας τι σχεδιάζεται για τη χωματερή. Δηλαδή ότι δεν πρόκειται να είναι μια παραδοσιακή χωματερή, με καπνούς, δυσωδίες, γλάρους και γάτες που θα ψάχνουν στα σκουπίδια, αλλά μια σύγχρονη εγκατάσταση αποτέφρωσης και ανακύκλωσης απορριμμάτων.
Μπορεί τώρα ο υπουργός Εσωτερικών Ραγκούσης να διαβεβαιώνει ότι είναι ανοιχτός για διάλογο, για βελτιώσεις στα σχέδια για τη χωματερή, αλλά τώρα μάλλον είναι αργά, ο διάλογος έπρεπε ήδη να έχει γίνει.»