Γράφει ο Λεωνίδας Ορφανουδάκης
Έχει
απαγορευτικό μπαμπά ! Το πλοίο για την Κρήτη δεν θα φύγει , επιστρέφω
στο σπίτι . Σε παρακαλώ αν μπορείς έλα να με πάρεις από το σταθμό του
Μετρό του Χαλανδρίου .
Έφτασα στο σταθμό περίπου στις εννέα και μισή , μέσα σε άγρια χιονοθύελλα . Μια σκιά , μια μικροκαμωμένη ανθρώπινη σιλουέτα , μόλις που διακρινόταν χαμένη στις σκιές του υποστέγου του σταθμού . Ανησύχησα καθώς είχα καθυστερήσει . Ζητιανεύει , περιμένει κάποιον ή να βουτήξει κάτι . Έτσι σκέφτηκα και εγώ σαν τον καθένα σας καθώς προσπέρασα την σκιά για να σταματήσω λίγο παραπέρα , κοντά στη στάση των Τρόλεϊ όπου
με περίμενε η κόρη μου . Της Άνοιξα την πίσω πόρτα και βιαστικά λόγω
και του χιονιά , έβαλε μέσα στο αυτοκίνητο την βαλίτσα της και γυρίσαμε
σπίτι . Εκεί ανακάλυψε πως είχε χάσει ένα........ τσαντάκι χεριού που κρατούσε μαζί με τη βαλίτσα . Ένα τσαντάκι από αυτά που έχουμε συχνά μαζί μας όταν ταξιδεύουμε και μέσα στο οποίο είχε, ταυτότητα , κάρτες , αρκετά μετρητά , το εισιτήριο πλοίου , διάφορα άλλα χαρτά , τα κλειδιά της και άλλα πολλά . Σκεφτείτε το λύγο ! Σκέτη απελπισία μας κατέλαβε .
Θυμάμαι καλά όταν σε περίμενα στο σταθμό το είχα , θα μου έπεσε εκεί ! ή θα σου το βούτηξαν σκεφτικά εγώ και θυμήθηκα τη μαύρη σιλουέτα έξω από το σταθμό . Γυρίσαμε στο σταθμό μετά από μισή ώρα περίπου και κατεβήκαμε να ψάξουμε για το τσαντάκι , χωρίς καμιά ελπίδα βέβαια . Η μαύρη σιλουέτα είχε αλλάξει θέση αλλά ήταν ακόμα εκεί μέσα στον άγριο χιονιά και περίμενε . Όταν μας είδε, η μαύρη σκιά , ξεκόλλησε από τις άλλες σκιές και μας πλησίασε βιαστικά . Κάτω από το άπλετο φως του σταθμού η σκιά μετουσιώθηκε , έγινε η ανθρώπινη μορφή ενός νεαρού μελαψού άνδρα , ούτε κλέφτης ούτε ζητιάνος . Μια αξιοπρεπής παρουσία . Ήταν σχεδόν παιδί , με καλοσυνάτη όψη και μεγάλα μαύρα φωτεινά εκφραστικά και ξάστερα μάτια ..
Πάντα
να κοιτάζετε στα μάτια τους ανθρώπους που σας συστήνουν και να τα
διαβάζετε . Πολύ σύντομα θα ανακαλύψετε πως η γνώμη που θα σχηματίσετε
για κάποιον με την πρώτη ματιά διαβάζοντας απλώς τα μάτια του , είναι πολύ ποιο αποκαλυπτική από το να διαβάσετε το βιογραφικό του .
Είδα που σας έπεσε κάτι από το αυτοκίνητο όταν φεύγατε , μας πρόλαβε πλησιάζοντας .
Το έβαλα εκεί πίσω από την κολόνα , σταμάτησα σε μια απόσταση να το
φυλάω και σας περίμενα . . Ήξερα πως θα γυρίσετε συμπλήρωσε ! Συγκινήθηκα και τον αγκάλιασα ! Πώς σε λένε παιδί μου από πού είσαι τον ρώτησα .
Ήταν ο Κιμ από το Μπαγκλαντές και θα έπαιρνε το τρόλεϊ από τον σταθμό του Χαλανδρίου προς το Μουσείο , εκεί κάπου κοντά στο μέγαρο της Υπατίας μένει . Τον αντάμειψα με ότι περισσότερο μπορούσα , σίγουρα με πολύ λιγότερο από όσο άξιζε και τον καληνύχτισα .
Του εύχομαι μόνο να μην συναντήσει ποτέ στη ζωή του κάπου στα σκοτινά και απόμερα κάποιον από τους ( Έλληνες !?) που με κατακεραυνώνουν για τα άρθρα μου καθώς δεν με βρίσκουν αρκετά καλό σύμφωνα με τα μέτρα τους Έλληνα !
Σήμερα δεν θα διαβάσω κανένα από τα σχόλια που θα γράψετε στο άρθρο μου . Νοιώθω ανάμεσα στους περισσότερους από εσάς , σαν τον γλάρο που τον λέγαν Ιωνάθαν .
Λεωνίδας Ορφανουδάκης