Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου
Όλοι καταλάβαμε ότι υπήρξε σχέδιο. Μια χρεοκοπημένη χώρα για να έχει ψωμί τυρι και μίζες
χρειάζεται να πάει στο ΔΝΤ και να ανοίξουν οι μπίζνες και το λεγόμενο
«Παράθυρο της ευκαιρίας». Οπότε η Ελλάδα της Siemens και της απόλυτης
βουλευτικής ασυλίας χρεοκόπησε.
Μετά οργανώθηκε στο ποδάρι ένα
αποτυχημένο από την πρώτη στιγμή μνημόνιο- σχέδιο εξυγίανσης- και
δόθηκαν κάποια χρήματα ώστε να καταστεί η κατάσταση μερικώς ελεγχόμενη.
Το πολιτικό προσωπικό όρισε την τιμή και πουλησε την ανοχή, την σιωπή, την Βουλή και την Ελλάδα στα 110 δις τελική τιμή.
Λίγους μήνες μετά είσαι μπροστά στο
αναμενόμενο αδιέξοδο. Αναγκάζεσαι να πουλήσεις κοψοχρονιά και να λες
ευχαριστώ που σε σώζουν.
Το παράθυρο της ευκαιρίας όμως τώρα
ανοίγει. Οι ψήφοι των βουλευτών είναι πλέον χρυσάφι για τους
“επενδυτές”. Ευκαρίες ζωής. Οι αγορές απο την άλλη δεν θέλουν να
.......επενδύσουν θέλουν απλά τις ταμειακές μηχανές. Εκεί που μαζεύεται το
χρήμα…
Στο χέρι μας το αν κάθε μια ταμειακή θα γίνει Κερατέα. Αν θέλουν ας κάνουν δημοψήφισμα…