Στο Συνταγμα ενας αριθμός από μπλοκ έχει ήδη ανεβει στη Βουλή όταν αρχίζει η γνωστή ιστορία. Μερικές πέτρες, μερικές μολότωφ και στη συνεχεια μια βροχή από δακρυγόνα, κροτου λάμψης και χημικά. Τα ΜΑΤ κάνουν ντου ξαφνικό στη Γεωργίου του Α και ο κόσμος μπαίνει στην Καραγιωργη Σερβίας με κίνδυνο αφου μες το στενό δρομακι σπρωχνονται 100άδες που έρχονται απ .......την πλατεία.
Φθανω σχεδον πίσω απ την Παλια Βουλή 50μ πιο πέρα. Σε 2 λεπτα ακούω πίσω μου φωνες."Ειμαστε άνθρωποι ρε, ειμαστε άνθρωποιιιι.." Ειναι μια δασκάλα γυρω στα 30 με ένα παλτο που έχει γινει κιτρινοπρασινο σχεδον το μισο, από δακρυγόνο που έχουν ρίξει πάνω της εξ επαφής! Ειναι σοκαρισμένη, εξοργισμένη, ουρλιάζει, όμως δεν κλαίει ..."Δεν ειμαι κουνούπι, δεν ειμαι κουνούπι, δεν ειμαι κουνούπι....ειμαι άνθρωπος,,,γιατι με ψεκάζουν κοίταααα..." μου λέει με κατι ματια κατακόκκινα..."ξεσηκωθείτε όλοι μωρέεεε..."
Δεν ξερω τι να της πω, την πιανω απ τους ώμους και την αγκαλιαζω.
Φευγω προς Σταδίου για να γυρίσω Συνταγμα...