Στα μέσα Μαρτίου 2010 από το Υπουργείο Υγείας είχαν ανακοινωθεί οι διορισμοί των νέων διοικητών - αναπληρωτών διοικητών και προέδρων νοσοκομείων και ιδρυμάτων της περιφέρειας.
Αν κάποιος από περιέργεια έκανε μια προσεκτική
ανάγνωση και ακόμα περισσότερο αν ήθελε να ασχοληθεί λίγο περισσότερο με τα
προσόντα των διορισμών αυτών που -υποτίθεται ότι - έγιναν με αξιοκρατικά
κριτήρια και με πλήρη διαφάνεια, θα διαπίστωνε ότι διορίσθηκαν μεταξύ άλλων
«ειδικοτήτων» στις παραπάνω θέσεις:
Διευθυντής Υποκ/τος ΕΤΕ, 2 Δάσκαλοι, 3 εκπαιδευτικοί,
επιχειρηματίας -δημοτικός σύμβουλος, μία καθηγήτρια φυσικής αγωγής, ένας
κτηνίατρος, ένας μαθηματικός πρώην βουλευτής, ένας ελεγκτής εναέριας
κυκλοφορίας, πολιτικός μηχανικός πρώην δήμαρχος, 7 συνταξιούχοι δημοσίου (μεταξύ των οποίων 1 συνταξιούχος αστυνομικός και
1 συνταξιούχος λιμενικού σώματος), ένας υπάλληλος της ΔΕΗ, ένας φοροτεχνικός,
ένας........... φυσικοθεραπευτής και ένα στέλεχος ασφαλιστικής εταιρείας.
Σίγουρα, δε θα υπάρχει κανείς εχέφρων πολίτης που
να αμφιβάλλει ότι όλοι οι παραπάνω διορισμοί ήταν κομματικές τοποθετήσεις
κάποιων «διεφθαρμένων» κομματικών ή άλλως πως «κοπριτών» κατά την προσφιλή
άποψη κορυφαίου κυβερνητικού στελέχους.
Κατόπιν των παραπάνω, η αποκάλυψη πρόσφατα από
οικονομική εφημερίδα ότι Διοικητής νοσοκομείου στον Πειραιά που εξασφάλιζε
χρυσοφόρα συμβόλαια στην εταιρεία που είχαν συστήσει οι γιοι του, για
προμήθειες πανάκριβων υλικών κλινικής άλλου νοσοκομείου στο οποίο υπηρετούσε ως
διευθυντής, δεν προκαλεί απορία καθώς
μας έχει γίνει πλέον πεποίθηση ότι όλες οι εξαγγελίες περί διαφάνειας, περί
αξιοκρατίας, περί καταπολέμησης της διαφθοράς, περί. περί . είναι σκέτες
μπαρούφες εκ μέρους των εκάστοτε κυβερνώντων, νεοφιλελεύθερων ή ψευτοσοσιαλιστών,
δολώματα και φτηνές αιτιολογίες για την αντιμετώπιση των όποιων επικρίσεων.
Το DNA της
πολιτικής από τη ανασύσταση του ελληνικού κράτους απαιτούσε και απαιτεί οι τότε
κοτζαμπάσηδες και τώρα οι αντίστοιχοί τους πολιτικοί να εκμεταλλεύονται με τον
οιονδήποτε τρόπο καταστάσεις και να λεηλατείται ο κρατικός κορβανάς, σε όσες δε
περιπτώσεις δεν επαρκούσε τον τροφοδοτούσαν
τα δάνεια από το εξωτερικό που κατάληγαν και καταλήγουν στις τσέπες των
«γνωστών» γνωστών, ενώ ο λαός χρεωνόταν την εξόφληση των δανεικών.
Οι «υπηρέτες» του λαού προεκλογικά, μετατρέπονται
μετεκλογικά σε δυνάστες του, κυκλοφορούν στα μαύρα πολυτελή τους αυτοκίνητα,
χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα αρνούμενοι να μυρίσουν το χνώτο των
ψηφοφόρων τους, να ζήσουν και να κατανοήσουν τη ζοφερή αντιξοότητα που τους
έχουν επιβάλλει, ανίκανοι να διαχειριστούν καταστάσεις και συγκυρίες.
Βέβαια εδώ γεννάται και ένα μέγα ζήτημα, ότι
δηλαδή ενώ τα όποια σκάνδαλα επισημαίνονται, δημοσιεύονται, ακούγονται,
περιέργως δεν ανακοινώνονται τα αποτελέσματα των όποιων πορισμάτων παράγονται
από αυτές τις διαπιστωμένες απάτες, κακοδιαχειρίσεις, λαθροχειρίες καθώς και οι
συνέπειες που υφίστανται οι υπαίτιοι, ώστε να αποφεύγονται οι επαναλήψεις και
να μη λειτουργούν οι περιπτώσεις αυτές ως «φροντιστηριακά μαθήματα» για τους
επιγενόμενους σαν παραδείγματα προς μίμηση, που μάλλον αυτό συμβαίνει.