ΠΑΛΙΑ η κραυγή του Κων. Καραμανλή και, με τα χρόνια, πάμε να την ξεχάσουμε. Ωστόσο, καταστάσεις και σύγχρονοι πολιτικοί την κρατάνε ζωντανή, με την επανάληψή της προσαρμοσμένη στα σημερινά.
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ και Ερντογάν στην Ερζερούμ και με τον φάκελό τους ο καθένας. Μη παρασυρθούν απ’ την προσωπική τους φιλία και ξεχάσουν τις εντολές (made in USA). Αυτοί συνομιλούσαν κι εμείς κοιτάζαμε τον ουρανό. Κάτι φάνηκε στον ορίζοντα, όσο να τρομάξουν(!;) οι κάτοικοι κάποιων μακρινών νησιών μας, συνηθισμένων σε εναέρια τουρκικά νταηλίκια. Το θέμα είναι πως οι στρατηγοί κινήθηκαν (και πάλι) πίσω απ’ την πλάτη του Πρωθυπουργού τους χωρίς την άδειά του. Το πρόβλημα είναι γι αυτόν, για την Τουρκία, για ‘μας.
ΔΕΝ αναφώνησε ο Ερντογάν «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο»-μπορεί να το’ πε από μέσα του. Μπορεί και να μην το σκέφθηκε καθόλου, συνηθισμένος απ’ τις «συνήθειες» των στρατηγών του. Οι συνομιλίες τέλειωσαν, τα μαχητικά τους προσγειώθηκαν, οι στρατηγοί κοιτάχτηκαν μεταξύ τους τείνοντας τη δεξιά με τα δυο δάκτυλα σε σχήμα “V” και οι πρωθυπουργοί στην έδρα τους, μέχρι νεωτέρας. Και, βέβαια, αυτά είναι θέματα εξωτερικής πολιτικής, ΠΡΟ-ΚΑΤ κατασκευής, εισαγόμενα και επεξεργασμένα, για να μην… κουραζόμαστε.
ΣΤΗΝ Αθήνα ο κ. Παπανδρέου, τριγύρω του υπουργοί του, ο φακός να καταγράφει στιγμιότυπα κι εμείς να περιμένουμε ν’ αστράψει, να βροντήξει και να βρει λύσεις. Για την κακοδαιμονία μας...... να’ χουν αδειάσει τα ταμεία κλέφτες και να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και τι να’ πε άραγε ο Πρωθυπουργός συνταρακτικό, που μας γέμισε ελπίδα και αισιοδοξία; «Πρέπει(!) κάποιοι να μπουν στη φυλακή-δεν πάει άλλο. Το θέλει ο κόσμος, όλοι με παροτρύνουν…». Το’ πε, ένιψε τας χείρας του και… απεσύρθη. Εμείς παραμένουμε άγρυπνοι και ανήσυχοι, γεμάτοι απορίες, φόβους και φοβίες. Για το αύριο που μας το’ καναν πιο μαύρο απ’ το χτες κλέφτες και κλεφταράδες, που παραμένουν ατιμώρητοι.
ΚΑΙ, βέβαια, ο πρωθυπουργικός λόγος είναι μια επανάληψη της ιστορικής φράσης («ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;»), διατυπωμένης έμμεσα και περιφραστικά. Και, βέβαια, δεν τον κυβερνούν φανατικοί αντικομουνιστές, αλλά σύγχρονοι πολιτικοί κι ανάμεσά τους κάποιοι μαφιόζοι. Κι όταν (και) ο Πρωθυπουργός σου αραδιάζει τα «πρέπει» και τα «θα», μην περιμένεις και πολλά. Περίμενε μια από τα ίδια. Περίμενέ τους ελεύθερους και… ωραίους.