Ξεσπάθωσαν οι υποκριτές της πολιτικής και της δημοσιογραφίας με αφορμή τον ξυλοδαρμό γνωστού Βουτυρομπεμπέ πολιτικού της Ρουσφετόβιας. Οι διδάκτορες του ψεύδους της λαμογιάς και της απάτης, οι τιποτένιοι τίποτες της πολιτικής και διαχρονικοί βιαστές της δύστυχης Ρουσφετόβιας, αφού για αρκετό καιρό μας τα έκαναν τούμπανα με τα λογύδρια τα σχετικά με το περίφημο «μήνυμα» των πρόσφατων εκλογών, για τις οποίες μάλιστα δια στόματος του απόλυτου πολιτικού Αρχιτίποτα, της ίδιας χώρας, τόλμησαν ξεδιάντροπα να πουν πως μέμφονται τους Ρουσφετόπληκτους ψηφοφόρους που γύρισαν την πλάτη και στα μούτρα τους και στην κάλπη τους, άλλαξαν τροπάρι και το έριξαν στην ηθικολογία και το «σαβουαρ βιβρ»
Οι κατά συρροή βιαστές και οι ψυχροί εκτελεστές της κοινωνίας μαζί με τους παπαγάλους τους κάνουν κηρύγματα ηθικής στα ίδια τους τα θύματα για το πώς συμπεριφέρονται μόλις τους συναντούν στο δρόμο τους!
Μα καλά θα πει κανείς, ο Βουτυρομπεμπές τι έφταιγε? Ήταν έντιμος! Ήταν ηθικός! Άλλοι τα φάγανε!
Εγώ θα δεχθώ ότι αποτελεί μεγαλείο εντιμότητας και ηθικής να περνάς νομοσχέδια που τους προς «απόλυση» ιπτάμενους μιας εταιρίας που την χρεοκόπησαν στρατιές από βολεμένα κομματόσκυλα τους μετατρέπουν σε βολεμένους κηφήνες εδάφους-εδάφους που θα ...........καλοπληρώνονται για να κάθονται, την ίδια στιγμή που ανέχεσαι οι αετοί που φυλάνε τα σύνορα σου να αμείβονται με το ¼ της αμοιβής των κηφήνων
Θα δεχθώ γενικά ότι τόσο ο Βουτυρομπεμπές όσο και εκείνοι που θα βρεθούν στην τραγική θέση του στο μέλλον (να είστε σίγουροι θα υπάρξουν πολλοί που θα τον ακολουθήσουν και θα τους κάνουν τόπι στο ξύλο!) είναι λευκές περιστερές
Σε αυτές λοιπόν τις «Λευκές Περιστερές» και γενικότερα σε κάθε «επιστήμονα» της πολιτικής που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην επιστήμη της σωτηρίας μας, έχω να πω ένα σύντομο ΠΑΡΑΜΥΘΙ μήπως και τους προστατέψω όσο υπάρχει ακόμα καιρός (αν υπάρχει καιρός) αν και ομολογώ ευθαρσώς σε αντίθεση με το υποκριτικό κατεστημένο πως ΔΕΝ στεναχωρήθηκα ιδιαίτερα ούτε για το ξύλο που έφαγε ο πρώτος ούτε για το «μπερντάχι» που περιμένει τους επόμενους (Δείτε υστερόγραφο για διευκρίνιση)
«Ακούσατε παρακαλούμεν ένα αυθεντικόν ανέκδοτον που το διηγείται ένας μεγάλος παραστάς ο ίδιος εις την σκηνήν και γενόμενος αυτήκοος όλης της στιχομυθίας – αλλ’ ακούσατέ το συνοψισμένον εις ολίγα λόγια, σαν παραμύθι να πούμε:
Μια φορά κ ‘έναν καιρό, σ έναν τόπο μακρινό – μακρινό και κοντινό- οι αρχόντοι παραπλούτηναν και μέθυσαν από τα πλούτια τους και φούσκωσαν πολύ, όπου δεν τους χωρούσε πια ο τόπος, κι όλο άλλον επιθυμούσαν, άλλον τόπον και άλλα πλούτια! Κι όσο πλουτίζανε, όσο μεθούσανε και φούσκωναν, τόσο περισσότερο σφίγγαν το Λαό για να του βγάλουν κι άλλο ζουμί, να του πάρουν κι ό,τι του είχαν αφήσει, κι ό,τι δεν είχε, και τον τυραννούσανε τον τυραννούσαν!. Ώσπου το μαχαίρι έφθασε στο κόκκαλο, κ’ εξεσηκώθηκε μια μέρα εκείνος ο Λαός, και τους έβγαλε απ΄τα παλάτια τους, κι άρχισε έναν-έναν να τους κόβει έξω στους δρόμους και στις πλατείες.
Σε μια πλατεία βρέθηκε τότε ο Μεγάλος, όπου ο Λαός είχε μάσει πάλι μερικούς κ΄ ήταν έτοιμος να τους κόψει. Βλέπει, πηγαίνει πιο κοντά και τι να δεί!. Κοντά στους άλλους που λίγο-πολύ δίκαια θα την πάθαιναν ήτανε κι ένας σπουδαίος σοφός που εξόν από τον εαυτό του, όχι δεν είχε τυραννήσει, παρά δεν είχε πειράξει στο παραμικρόν κανέναν. Αυτός πειράματα έκαμνε, μόνο πειράματα, κλεισμένος στο εργαστήρι του, όλη του τη ζωη.
- Αμάν παιδιά! (τους λέει ο Μεγάλος). Λάθος κάνετε, σταθείτε! Αυτός εδώ δεν είναι από κείνους!...
- Παρ΄από ποιους είναι δα; O ίδιος δεν διαμαρτυρήθηκε…
- Αυτός δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ για τίποτε…
- Α! Και πού ήταν το πουλάκι μου, όλ΄αυτά τα χρόνια και δεν διαμαρτυρήθηκε; Μπας και θα μας πεις πως ήτανε δηλαδή στο φεγγάρι; Εμείς ξέρουμε πως ήτανε εδώ…
- Ναι , εδώ , αλλά ήτανε αφοσιωμένος, μα ολότελα αφοσιωμένος στην επιστήμη του, σπουδαίαν επιστήμη!
- Δεν λέμε όχι, για να το λες εσύ… Ωστόσο τι διαβολοαφοσίωση ήταν αυτή, που τόσα χρόνια να μην έχει ακούσει τίποτε απ τις φωνές μας, τίποτε απο τους πόνους μας!... Κόφτε τον! Κόφτε τον!... Η Επιστήμη να μένει μα ο επιστήμονας να κοπεί! Κουφός επιστήμονας, τι να πεί? Κόφτε τον! Ακουτ΄εκεί!
Ακούομεν ημείς και πολύ καλά μάλιστα! ΑΛΛΟΙ να ακούσουν και άλλοι να σκεφθούν και να λογικευθούν όσον θέλουν επάνω εις την άλογον και όμως τόσο ευεξήγητον οργήν, όταν, εκσπώσα πίπτει φοβερά επί δικαίους και αδίκους. Ποιούς δικαίους άλλωστε? Τους ιππότας της υψηλοτάτης Επιστήμης και της θεϊκής αδιαφορίας?
Αλλά δεν έμαθαν ακόμη, οτι η Επιστήμη δεν φορεί πλέον ψηλά τακούνια και οτι οι αληθινοί επιστήμονες δεν καλλιεργούν όπως άλλοτε την Επιστήμην εις ερημικά αναχωρητήρια, γιατί τους τρών΄ οι λύκοι, αλλά μεταξύ των ανθρώπων δια τους ανθρώπους, άνθρωποι οι ίδιοι, περισσότερον μάλιστα απο τους άλλους – υποτίθεται!- ως επιστήμονες; …»
(1964 – Ρένου Αποστολίδη: «ΚΑΤΗΓΩΡΩ»)
Το καταλάβατε «πουλάκια» μου? Το εμπεδώσατε βαρήκοοι «επιστήμονες» και «λευκές περιστερές» της πολιτικής που το μόνο παραμύθι που ξέρετε είναι η Κοκκινοσκουφίτσα ? Το πιάσατε το υπονοούμενο ανόητοι «αναχωρητές» της ψηλοτάκουνης επιστήμης που κλείνετε τα μάτια σας μπροστά στα μηνύματα εκλογών και καιρών και μέμφεστε εκείνους που σας τα στέλνουν?
Αναρωτηθήκατε ποτέ μήπως το γεγονός ότι, σας γύρισαν την πλάτη τα περισσότερα από τα θύματά σας, είναι κάτι σαν το «τράβηγμα» της θάλασσας προς τα μέσα, πριν το τσουνάμι?
Αναρωτηθήκατε μήπως αντί να τους μέμφεστε παίζοντας με τα κουβαδάκια σας και φτιάχνοντας πυργάκια στην γυμνή από την τραβηγμένη θάλασσα ακτή, θα έπρεπε να πάρετε τα βουνά από μόνοι σας πριν να είναι αργά?
Για να σιγουρευτώ ότι θα πάρετε στα σοβαρά το παραμυθάκι μας, επιτρέψτε μου να προσθέσω και λίγα λόγια για τον μεγάλο Ρένο Αποστολίδη που το συμπεριέλαβε στο αξεπέραστο «ΚΑΤΗΓΟΡΩ» του πριν 45 χρόνια
«Ένα σακί με έμενα μέσα . Ένα σακί με 95 κιλά άψυχο κρέας θα πάρετε αν χρειαστεί αλλά εγώ σε ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΕΝ ΡΙΧΝΩ!. ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΕΝ ΠΥΡΟΒΟΛΩ!»
Αυτή ήταν η πάγια θέση του γίγαντα συγγραφέα, ο οποίος όντας απλός στρατιώτης στον ελληνικό εμφύλιο, επέζησε περισσοτέρων των 30 μαχών χωρίς να ρίξει ούτε ένα βόλι στον αντίπαλο.
Ούτε γάτα δεν μπορούσε να πειράξει ο Ρένος! Κι όμως ο καλόκαρδος αυτός γίγαντας στο σώμα και στο πνεύμα, ξέρετε τι έλεγε κατ επανάληψιν για τους πολιτικούς μας?
«Περισσότερους απ τους μισούς αυτούς πολιτικούς ΤΕΝΕΚΕΔΕΣ τους έδερνα ευχαρίστως!»
Ναι φίλοι μου. Ναι επαγγελματία ανεπάγγελτε πολιτικάντη της δύστυχης Ρουσφετόβιας. Ο άνθρωπος που δεν τράβηξε τη σκανδάλη στα μέτωπα του εμφυλίου, ούτε μια φορά, ο άνθρωπος που έπαιξε το κεφάλι του κορώνα γράμματα σε δεκάδες μάχες έχοντας το όπλο ως διακοσμητικό στοιχείο για να μην βάψει τα χέρια του με αίμα, ο άνθρωπος που έγινε το μαύρο πρόβατο για αριστερούς και δεξιούς, ήθελε να δείρει τουλάχιστον τους μισούς απ το σινάφι σου!
Και είχε δίκιο ο Δάσκαλος. Ξύλο σας χρειάζεται. ΌΧΙ λιντσάρισμα. Ένα απλό μπερντάχι,. Αυτό που εγώ λέω κλωτσιές στην ανηφόρα. Και μόνο στα πισινά, ΧΩΡΙΣ να κινδυνεύσει το τομαράκι σας και η ζωούλα σας
Επειδή όμως για κακή σας τύχη το πιο πιθανό είναι να ΜΗΝ βρίσκετε στο διάβα σας γραφικούς ανήθικους σαν εμένα, γι αυτό σας είπα το παραμυθάκι
Μήπως και συνέλθετε. Μήπως και αποφύγετε τη στιγμή που ο μαινόμενος Λαός σας ψιθυρίσει «Α! Και πού ήσουν πουλάκι μου, όλ΄αυτά τα χρόνια ?»
Γιατί τότε ΔΕΝ θα πρόκειται για παραμύθι…
Katsikas.George@gmail.com
ΥΓ Σχετικά με το «ΔΕΝ στεναχωρήθηκα ιδιαίτερα ούτε για το ξύλο που έφαγε ο πρώτος ούτε για το «μπερντάχι» που περιμένει τους επόμενους» : Εντελώς ειλικρινά. Εντελώς στα ίσα. Τις κλωτσιές στην ανηφόρα στους «αναχωρητές» της ψηλοτάκουνης επιστήμης τις ρίχνω με απέραντη ευχαρίστηση. Ενας με έναν. Αν όμως διαπίστωνα ότι κάποιοι πάνε να τους «κόψουν» όπως στο παραμύθι, θα έβαζα το σώμα μου ασπίδα μήπως να τους γλιτώσω κι ας είναι κοπρόσκυλα…
Οι «αλήτες» οι δάσκαλοί μου αυτό μου έμαθαν…
ΚΑΛΑ ΧΡΥΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ